Ο Τούρκικος Εθνικισμός βρήκε την εφαρμογή του επί ημερών Κεμάλ Ατατούρκ με την συνέργεση του Τουρκικού Λαού στον λεγόμενο «Πόλεμο της Ανεξαρτησίας»,  την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας και την κατάργηση του Χαλιφάτου. Ωστόσο οι διαδικασίες αφύπνισης της εθνικής συνείδησης των Τούρκων με σκοπό την δημιουργία ενός κράτους με «μια γλώσσα, μια θρησκεία, μια πατρίδα» είχαν αρχίσει  πολύ νωρίτερα όταν εμιγκρίδες θεωρητικοί του Παντουρκισμού και Παντουρανισμού (Ζιγιά Γκοκάλπ, Γιουσούφ Ακτσουρά, κλπ) διακήρυτταν ανοιχτά τον κυρίαρχο ρόλο της Τουρκικής φυλής σε τουρκογενείς λαούς και εκτός των συνόρων της Οσμανικής Αυτοκρατορίας.

Κουβεντιάζοντας για την κατάσταση των ημερών, φίλος, ανώτατος υπάλληλος του κράτους με τούτα τα λόγια αντικαθρέφτισε τα αίτια της κακοδαιμονίας του τόπου, εκφράζοντας συνάμα και την πλήρη απογοήτευσή του.
- «Το πρόβλημα είναι δομικό. Και ανάγεται στην δημιουργία μιας τάξης πολιτικών, η οποία πλέον ως κοινωνική ομάδα προωθεί τα προσωπικά της συμφέροντα. Η νέα αυτή τάξη των πολιτικών δημιουργήθηκε την περασμένη τριακονταετία και μέλημά της είναι η διαφύλαξη των κεκτημένων και η αύξηση των κερδών της.»

Ο Σύλλογος Δυτικοποντίων Ν. Κιλκίς «Γερμανός Καραβαγγέλης» πραγματοποίησε εννιαήμερη προσκυνηματική εκδρομή στους γενέσιους τόπους, στο διάστημα από 21 μέχρι 29 Αυγούστου 2008.
Σαράντα τέσσερις (44) ταξιδιώτες με προγόνους από τις τουρκόφωνες περιοχές του Δυτικού Πόντου (Μπάφρα, Καβάκ, Κάβζα, Τσορούμ, Σαμψούντα, Λαντίκ, Αλάτσαμ, Τσαρτσαμπά, Μέρζυφων, Βεζύρκιοπρου, και Αμάσεια) με επικεφαλή και Αρχηγό  τον Πρόεδρο του Συλλόγου Δικηγόρο Θεόδωρο Ε. Παυλίδη, επισκευθήκαμε τα μέρη που χρόνια και χρόνια μας μιλούσαν οι παππούδες μας, οι οποίοι, αλοίμονο, δεν υπάρχουν πια.

Ο Χασάν Γκιούλογλου που είναι φίλος του Μουσταφά Ντοορμάζ, γεννήθηκε στο Σεβιντικλί το έτος 1910. Και ο Γκιούλογλου διηγήθηκε με συντομία την ιστορία του ως εξής: Είμασταν πέντε αδέλφια. Τα τρία ήτανε αγόρια. Στο Σεβιντικλί ασχολούμασταν με την γεωργία. Το σπίτι μας ήτανε πέτρινο. Κι εμείς ήρθαμε στην Τουρκία με το πλοίο Ουμίτι (Ελπίδα). Από το χωριό μέχρι τη Θεσσαλονίκη πήγαμε με αλογόκαρο. Η μεγάλη αδελφή μου επειδή παντρεύτηκε στο χωριό, δεν ήρθε μαζί μας. Με άλλο πλοίο αποβιβάσθηκε στη Σμύρνη και πήγε στη Μενεμένη.

Και η Χουρή Σεβίμ που γεννήθηκε στο Σεβιντικλί (Επτάλοφο) Κιλκίς, έτσι μας ιστορίες τις ταλαιπωρίες της Ανταλλαγής, τις οποίες έζησε σε ηλικία 6 ετών. Ο πατέρας μου ο οποίος έπεσε στη μάχη των Δαρδανελίων, λέγανε ότι ήτανε συμμαθητής του Κεμάλ Ατατούρκ. Όταν άρχισε η Ανταλλαγή με αλογόκαρα και βοδόκαρα βγήκαμε στο δρόμο. Μπορέσαμε και πήραμε μαζί μας οχτώ - δέκα μαγειρικά σκεύη και κάποια ρούχα ανάμεσα σ’ ένα μπαούλο.

Η μαρτυρία του Ντεμίραλη Μπασλίογλου ο οποίος γεννήθηκε το έτος 1917 στο Σεβιντικλί (Επτάλοφο) του Ν. Κιλκίς, είναι η ακόλουθη:Σύμφωνα με τη ζωή του χωριού, πέρασε και η παιδική μου ηλικία στο χωριό. Η οικογένεια μας αποτελούνταν από δέκα άτομα. Τη μαμά, τον μπαμπά, έξι αδέλφια και δύο θείες μου. Και οι δέκα ήρθαμε στην Τουρκία.Και εμείς πορευόμασταν με τη γεωργία και τη κτηνοτροφία. Όταν οι Έλληνες ήρθαν στο Σεβιντικλί, καταλάβαμε ότι θα γίνει Ανταλλαγή.

Όσο δύσκολο είναι να ακούς τις πονεμένες ιστορίες δύο ξένων οικογενειών που συναντήθηκαν σε ένα σπίτι, άλλο τόσο δύσκολο είναι να τις γράψεις. Εκείνο το σπίτι για την μια οικογένεια ήταν το κάστρο εκτός πατρίδος. Για την άλλη όμως οικογένεια ήτανε το κάστρο της νέας πατρίδος. Ο μάρτυς εκείνης της μεγάλης συνάντησης, αφηγούμενος τα όσα έζησε σε κείνο το σπίτι, ο άντρας εκείνος που γεννήθηκα σε κείνο το σπίτι, ο παλιός ιδιοκτήτης του σπιτιού, ήτανε συγκινημένος σαν μια γυναικούλα.

Στο πενθήμερο 22-26 Αυγούστου 2007, περιορίσθηκαν φέτος οι θερινές μου διακοπές και ομολογώ ότι δεν χάλασαν καθόλου από το κλίμα της προεκλογικής περιόδου.
Δηλαδή ποιας προεκλογικής περιόδου, αφού ούτε η ατμόσφαιρα, ούτε ο περιρρέων λόγος, ούτε η καθημερινότητα είχανε προεκλογικό χρώμα.