Ενάμισι εκατομμύριο υπογραφές μαζεύτηκαν για το έγκλημα των Τεμπών. Δύο- τρία εκατομμύρια Ελλήνων έχουν διαδηλώσει, σε όλο τον κόσμο, αλλά καμία αλλαγή στη νομοθεσία, αναφορικά με το περιβόητο άρθρο 86 του συντάγματος δεν γίνεται. Στον βαθύ πυρήνα της η πολιτική νοοτροπία παραμένει ίδια.
Στις εξαρτημένες σχέσεις δεν υπάρχει ανεξαρτησία. Και υπουργός να γίνει κανεί θα κάνει αυτό που του λέει ο πρωθυπουργός, αν θέλει να μείνει στη θέση του. Η πολιτική αρχηγία στην κορυφή της είναι μία. Η δικαιοσύνη από την εποχή του Λυσία και του «υπέρ αδυνάτου» λόγου του, υπηρετεί τον ισχυρό. Το λέει άλλωστε και το διατυπωμένο από τον Αριστοτέλη ρητό, «Δικαιοσύνη λυσιτελεί τω έχοντι». Η δημοκρατία για τον λαό εκδηλώνεται με την ψήφο του. Είναι η αποτελεσματικότερη πράξη του. Το τι λέει πριν ή μετά τις εκλογές δεν ωφελεί.
Καμία κυβέρνηση της χώρας, από το 2014 δεν ασχολήθηκε επισταμένα με την ευρωπαϊκή οδηγία για το θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό. Να ορίσει δηλαδή τα θαλάσσια όρια, την αλιευτική περιοχή, το θαλάσσιο χώρο για τη μεταφορά φυσικού αερίου, για την εξόρυξη πετρελαίου, τον καταποντισμό καλωδίων, κλπ., γιατί απλά φοβάται την αντίδραση της Τουρκίας, με αποτέλεσμα να κάτσει η χώρα μας στο σκαμνί και να καταδικαστεί, από την Ε.Ε. Οι άλλες παράκτιες χώρες της Ε.Ε. συμπεριλαμβανομένης και της Κύπρου, έκαναν τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό. Τέτοια όμως θέματα, στα οποία φταίνε όλα τα κυβερνητικά κόμματα, δεν συζητιουνται ούτε και προβάλλονται, για να γίνουν γνωστά.
Τους πολιτικούς θεσμούς τους τιμούν και τους απαξιώνουν οι πολιτικοί. Το ότι ο πρώτος πρωθυπουργός της Χούντας ήταν ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Κωνσταντίνος Κόλλιας, από τον Απρίλιο ως τον Δεκέμβριο του 1967, είναι ένα γεγονός που δεν τιμά τη δικαιοσύνη.
Αν δεν ψηφιστεί ένας νόμος που να αίρει την ασυλία των βουλευτών και των υπουργών, αν δεν οδηγούνται στον φυσικό τους δικαστή, αν δεν ανεξαρτητοποιηθεί εντελώς η Δικαιοσύνη, εκλέγοντας η ίδια την ηγεσία της, τότε ο νόμος, κατά τον Βάρναλη, θα είναι των «άνομων ασπίδα».
Η Ε.Ε. των λαών έχει εξελιχθεί σε ένωση φιλοπόλεμων ηγετίσκων με πρωταγωνιστές τη Γερμανία και τη Γαλλία, επικουρούμενες στα φιλοπολεμικά τους σχέδια από την Αγγλία. Την Αγγλία που ήθελε, μέρες σαν και τώρα, την Ελλάδα ένα φόρου υποτελές κράτος στην Τουρκία, περιορισμένη γεωγραφικά στην Πελοπόννησο και τις Κυκλάδες στα χρόνια της επανάστασης του 1821. Την Αγγλία που προκάλεσε τον Εμφύλιο στην Ελλάδα. Καλό είναι αυτά να μην τα ξεχνάμε. Αλλιώς επαναλαμβάνεται η Ιστορία.
Αλλά και η Μικρασιατική Καταστροφή, η χειρότερη καταστροφή για τη χώρα, έγινε για τα πετρέλαια της Μέσης Ανατολής, που τα ήθελαν η Αγγλία και η Γαλλία κυρίως. Για εμάς ωστόσο αυτοί είναι οι σύμμαχοι, μαζί με τη Γερμανία που μας κατέστρεψε σε δύο Παγκοσμίους Πολέμους και που αρνείται μέχρι τωρα να πληρώσει τις πολεμικές επανορθώσεις. Η Ελλάδα όμως επιμένει να λέει ότι είμαστε σε πόλεμο με τη Ρωσία, αγνοώντας την Ιστορία.
Αν δεν υπήρχε η συνθήκη της Αδριανούπολης, που σήμαινε το τέλος του ρωσο-τουρκικού πολέμου, 1828-1829, και που υπογράφηκε, στις 14 Σεπτεμβρίου 1929, δεν θα γινόμασταν ανεξάρτητο κράτος! «Εθνικό είναι ό,τι είναι αληθές» λέει ο Σολωμός. Η ελευθερία της Ελλάδας καθώς και τα σύνορά της , στη γραμμή Παγασητικού-Αμβρακικού ορίστηκαν από τη συγκεκριμένη συνθήκη. Αυτά πρέπει να τα θυμόμαστε, γιατί η λήθη γεννά λάθη που βλάπτουν την αλήθεια.
