ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ
Ο ξάδελφος μου ο Νεόφυτος, μένει σε μονοκατοικία στην Ολυμπιακή Ακτή Πιερίας. Έχει έναν αρσενικό και ένα θηλυκό σκύλο.
Η θηλυκιά είναι σοβαρή, αυστηρή και δεν κάνει παιχνίδια. Αυτήν τη λέει ... Μέρκελ.

Ο ΥΜΝΟΣ ΤΟΥ ΖΕΪΜΠΕΚΙΚΟΥ
Ένα ζεϊμπέκικο, χορεύω κι εγώ όταν έρθω στο κέφι. Και κάθε φορά στο τελείωμα του αισθάνομαι τη λήξη μιας εσωτερική αποκάλυψης. Το ότι το ζεϊμπέκικο δεν είναι χορός, αλλά «μυσταγωγία» το διαισθανόμουν. Έμεινα όμως άφωνος όταν με αφορμή το ζεϊμπέκικο του Γιώργου Παπανδρέου (κι ο πατέρας του ήταν δεινός χορευτής) σε τρίστηλο κείμενο της η δημοσιογράφος Μαρία Κατσουνάκη, κατέγραψε τον ύμνο του ζεϊμπέκικου. Καλύτερη περιγραφή, ανάλυση, ερμηνεία του ζεϊμπέκικου φαινομένου, δεν νομίζω ότι θα μπορούσε ποτέ άλλος να καταγράψει.

"Γερμανός Καραβαγγέλης"
Παρά την περυσινή παγωμάρα (ψυχική, ψυχολογική) οι Μωμόγεροί μας και φέτος πήγαν στον Πόντο συνεχίζοντας την παράδοση. Μόνο που αυτή τη φορά ως τόπο παρουσίασης των εκδηλώσεών τους δεν επέλεξαν την Λιβερά αλλά την κωμόπολη Ματσούκα (Macka).

ΟΙ «ΣΟΦΟΙ» ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΜΑΣ ΤΑΓΟΙ
Προσέξτε, παρακαλώ, πως εκλέγονται οι καθηγητές μας στα Πανεπιστήμια.

ΠΟΙΟΝ ΚΟΡΟΪΔΕΥΟΥΝ;
Παρέπεμψε, λέει, η Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής τους Μπασιάκο, Δούκα, Κοντό στην προανακριτική για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου. Και έτσι, με την ενέργεια τους αυτή, οι παραπέμποντες βουλευτές, έβαλαν ακόμα ένα λιθαράκι στην αναξιοπιστία των πολιτικών, γιατί είναι περισσότερο από βέβαιο ότι ουδέποτε οι παραπεμπόμενοι θα δικαστούν, λόγω παραγραφής.
Ποιόν κοροϊδεύουν;

ΖΟΥΜΕΡΟ ΑΛΛΑ ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΟ ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΟ
Διάβασα με προσοχή τρεις και τέσσερις φορές το άρθρο του Γιώργου Φλωρίδη στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (9.1.2011).
Φαίνεται ότι ο συμπολίτης μας με το συγκεκριμένο άρθρο του ήθελε να στείλει συγκεκριμένο μήνυμα σε συγκεκριμένους ανθρώπους.
Γιατί αν απευθυνόταν στο Λαό, ζόρικα ο κυρ Μήτσος θα καταλάβαινε το νόημα του.

Είναι γνωστό ότι στην περίοδο του Ραμαζανιού οι μουσουλμάνοι τρώνε το Σαχούρ το πρωί στις 5 η ώρα, και στις 7το βράδυ το Ιφτάρ.  Δηλ. όλη τη μέρα μένουν νηστικοί.  Αυτή τη συνήθεια ποσώς την τηρούσαν οι λαϊκιστές Τούρκοι.  Τα τελευταία όμως χρόνια, επί εξουσίας Ερντογάν, το Ραμαζάνι έγινε μια ιδιαίτερη περίοδος για την ζωή των Τούρκων.  Κι όποιος δεν τηρεί το ωράριο του φαγητού γίνεται βορά στα χείλη των «πιστών» μουσουλμάνων, οι οποίοι είτε τον συκοφαντούν, είτε τον απαξιώνουν, είτε τον αποφεύγουν.  Και οι συνέπειες αυτής της συμπεριφοράς δεν είναι λίγες αφού τον «κακό» μουσουλμάνο δεν τον παίρνουν στη δουλειά τους, σταματούν να τον χαιρετούν, τον αποφεύγουν και δεν ψωνίζουν από το μαγαζί του.

Αλλά η Τουρκία, εκτός από τα πλεονεκτήματα της (στα οποία αναφερθήκαμε στο προηγούμενο δημοσίευμα), παρουσιάζει και σοβαρά μειονεκτήματα. Το σοβαρότερο, βεβαίως, είναι η Ισλαμική οπισθοδρόμηση, η οποία αποτελεί την κυριότερη αιτία αντίστασης στην εξουσία Ερντογάν σημαντικής μερίδας της Τουρκικής κοινωνίας.

Στα πλαίσια των ιστορικών μου αναζητήσεων, την τελευταία δεκαετία, επανειλημμένα έχω επισκεφθεί την Τουρκία.  Η καλή γνώση της τουρκικής γλώσσας υπήρξε το κλειδί με το οποίο άνοιξα πόρτες επαφής με ανθρώπους της παιδείας, της πολιτικής, της διοίκησης, των επιχειρήσεων, του λόγου, της αγοράς, κλπ.

Κατ' αρχήν ήμουν αντίθετος με την υποψηφιότητα του Τάσου Αμανατίδη και με πολιτικά κριτήρια δεν ήταν στις προθέσεις μου να τον ψηφίσω. Ο Τάσος από καιρό ολοκλήρωσε τον κύκλο του και σειρά έχουν τα νέα βλαστάρια που φιλοδοξούν να προσφέρουν τις δυνάμεις τους στον τόπο.