Ο ΥΜΝΟΣ ΤΟΥ ΖΕΪΜΠΕΚΙΚΟΥΈνα ζεϊμπέκικο, χορεύω κι εγώ όταν έρθω στο κέφι. Και κάθε φορά στο τελείωμα του αισθάνομαι τη λήξη μιας εσωτερική αποκάλυψης. Το ότι το ζεϊμπέκικο δεν είναι χορός, αλλά «μυσταγωγία» το διαισθανόμουν. Έμεινα όμως άφωνος όταν με αφορμή το ζεϊμπέκικο του Γιώργου Παπανδρέου (κι ο πατέρας του ήταν δεινός χορευτής) σε τρίστηλο κείμενο της η δημοσιογράφος Μαρία Κατσουνάκη, κατέγραψε τον ύμνο του ζεϊμπέκικου. Καλύτερη περιγραφή, ανάλυση, ερμηνεία του ζεϊμπέκικου φαινομένου, δεν νομίζω ότι θα μπορούσε ποτέ άλλος να καταγράψει.
Ιδού λοιπόν κάποια αποσπάσματα:
- Το ζεϊμπέκικο, είναι η σωματική έκφραση της ήττας. Η απελπισία της ζωής. Το ανεκπλήρωτο όνειρο. Είναι το «δεν τα βγάζω πέρα». Το κακό που βλέπεις να έρχεται.
- Το ζεϊμπέκικο δεν χορεύεται σε οικογενειακές εξόδους ή γιορτές στο σπίτι. Είναι χορός μοναχικός κλειστός, με οδύνη και εσωτερικότητα. Δεν απευθύνεται στους άλλους. Ο χορευτής δεν επικοινωνεί με το περιβάλλον. Περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του, τον οποίο τοποθετεί στο κέντρο του κόσμου.
- Το ζεϊμπέκικο είναι σαν το «πάτερ ημών» τα είπες όλα με τη μία.
- Το ζεϊμπέκικο προσδιορίζει μια διαδικασία συμμετοχής. Στέλνει μηνύματα συμπαράστασης στο πάσχον κοινωνικό σύνολο, διέπεται από κανόνες και ρυθμίσεις (λέγονται και φιγούρες).
- Το ζεϊμπέκικο είναι ένας διαχρονικός λόγος της κάθε εποχής, αλλά και για την κάθε εποχή.
- Το ζεϊμπέκικο δύσκολα χορεύεται. Δεν έχει βήματα, είναι ιερατικός χορός με εσωτερική επανάσταση και νόημα που ο χορευτής οφείλει να το γνωρίζει και να το σέβεται.
ΑΜΗΝ.

ΘΑΥΜΑΣΤΕ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑ
Πρόσφατα στο δημοτικό συμβούλιο Κιλκίς, έγινε συζήτηση για το έλλειμα των 14 εκατ. Ευρώ που άφησε στους δημότες του Κιλκίς η απελθούσα διοίκηση. Ελλειματικά ταμεία ήσσονος μεγέθους, άφησαν και οι δήμαρχοι των καταργηθέντων ήδη Καποδιστριακών δήμων.
Αυτό όμως που εντυπωσίασε τους δημότες δεν ήταν τόσο τα ελλείματα όσο η επιχειρηματολογία κάλυψης των ελλειμάτων.
Αντί λοιπόν οι κύριοι αυτοί (τέως δήμαρχοι) να αιτιολογήσουν με στοιχεία και αποδείξεις πως και γιατί προέκυψαν τα ελλείματα, ομόφωνα απάντησαν:
- «Έ και; Όλοι οι δήμοι στην Ελλάδα άφησαν χρέη!».
Κι έτσι οι δημότες του Κιλκίς πληροφορήθηκαν με τον καλύτερο τρόπο και από πρώτο χέρι για ποιο λόγο η απελθούσα δημοτική αρχή άφησε χρέη στις πλάτες τους!
Υ.Γ. Δεν γνωρίζω αν η νέα δημοτική αρχή του Κιλκίς διαφωνεί ή σκοπεύει να διερευνήσει τα πραγματικά αίτια του ελλείματος. Πάντως ο λαός του Κιλκίς, θέλει να μάθει.

ΟΙ ΔΥΣΜΟΙΡΟΙ ΓΑΛΑΚΤΟΠΑΡΑΓΩΓΟΙ
Απίστευτα πράγματα συμβαίνουν στον κόσμο των κτηνοτρόφων.Οι άτυχοι γαλακτοπαραγωγοί είναι κυριολεκτικά έρμαια στα χέρια των εμπόρων γάλακτος.
Η «ελαφριά» Νεοδημοκρατική κυβέρνηση, έβαλε κάποια τάξη στα γαλακτοειδή με την ισχυροποίηση του ΕΛΟΓ (Ελληνικού Οργανισμού Γάλλακτος) αλλά δεν άγγιξε καθόλου τον χώρο αγοραπωλησίας γάλακτος ως δήθεν χώρο ιδιωτικής συμφωνίας.
Τούτο έπραξε και η «βαρειά» κυβέρνηση του σύγχρονου ΠΑΣΟΚ.
Και οι δύο εξουσίες, καμώνονται να μη γνωρίζουν την βάρβαρη εκμετάλλευση των κτηνοτρόφων από τους εμπόρους γάλακτος.
Συνεννοημένοι οι έμποροι γαλακτομικών, τιμωρούν όποιον κτηνοτρόφο διαμαρτύρεται για ζητήματα τιμών ή ποιότητας γάλακτος.
Κατ’ αρχάς οι έμποροι αρνούνται να συνομολογήσουν γραπτή συμφωνία με τους παραγωγούς.
Όλα γίνονται προφορικά. Ξεκινώντας την αγοραπωλησία με μια τιμή μονάδος, στην πορεία την μειώνουν κατά το δοκούν ψευδόμενοι ότι δήθεν βρέθηκαν στο γάλα νερό, ή μικροοργανισμοί. Ο παραγωγός, μη προστατευόμενος από πουθενά βρίσκεται στο έλεος των εκμεταλλευτών του.
Και ναι μεν οι μικροβιολοτικές εξετάσεις του γάλακτος τελούν υπό την εγγύηση των εργαστηρίων του ΕΛΟΓ, αλλά ο παραγωγός δεν γνωρίζει αν το εξετασθέν γάλα ήταν δικό του ή κάποιου άλλου. Ούτε βέβαια αν το νερό ή τους μικροοργανισμούς στο γάλο τα έβαλε ο έμπορος.
Φοβερά πράγματα σας λέγω συμβαίνουν στο χώρο του γάλακτος. Ως δικηγόρος επανειλημμένα υπερασπίσθηκα γαλακτοπαραγωγούς κατά εμπόρων και «ιδίοις όμμασι» διαπίστωσα ότι οι ατυχείς κτηνοτρόφοι προσφέρουν  το γάλα παραγωγής τους υπό συνθήκες μεσαίωνα.
Με άλλα λόγια οι έμποροι γάλακτος
- Δεν συνομολογούν γραπτή συμφωνία.
- Εκβιάζουν την αγορά γάλακτος
- Προσφέρουν όποια τιμή μονάδος θέλουν
- Μειώνουν όποτε θέλουν την τιμή μονάδος
- Και πληρώνουν όποτε θέλουν.
Επι τέλους σ’ αυτήν την κατάσταση το Υπουργείο Γεωργίας (Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων –οι τίτλοι μας μάραναν) πρέπει να βάλει μια τάξη κι ας αφήσει τους στρουθοκαμηλισμούς ισχυριζόμενο ότι δήθεν ο χώρος της αγοραπωλησίας γάλακτος είναι ιδιωτικός και εμπίπτει στη σφαίρα της ιδιωτικής συμφωνίας.
Αλλού τα παραμύθια γιατί αν συνεχιστεί έτσι η κατάσταση τα ελληνόπουλα σε σύντομο διάστημα, τα πρόβατα και τις αγελάδες θα τα βλέπουν στο μουσείο φυσικής ιστορίας.

ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΩΝ ΒΑΣΑΝΩΝ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Και σαν να μην έφταναν τα βάσανα των κτηνοτρόφων από τους εμπόρους γαλάκτων, έρχεται και ο ΕΛΓΑ να μεγανθύνει τα βάσανά τους.
Λύκος έφαγε την αγελάδα του φίλου μου Κώστα Βασιλειάδη από το Μελάνθιο. Όταν ο άνθρωπος ζήτησε αποζημίωση από τον ΕΛΓΑ η σταλείσα εμπειρογνώμων αφού εξέτασε επί τόπου την μισοφαγωμένη αγελάδα, απεφάνθη ότι δεν δικαιούται αποζημίωση διότι το ζώο δεν το θανάτωσαν λύκοι αλλά ...σκυλιά.
Όταν ο Κώστας ρώτησε τον εμπειρογνώμονα από που κατάλαβε τη διαφορά, η απάντηση ήτανε ...μούγγα.
Κι έτσι ο φιλαράκος μου Κώστας, αντί να εισπράξει χρήματα από τον ΕΛΓΑ, εισέπραξε ...μούγγα.
Αυτή η χώρα δεν σώζεται με τίποτε που λέει κι ο Χάρυ Κλιν.

ΜΑΘΑΙΝΩ ΑΕΙ ΓΗΡΑΣΚΟΜΕΝΟΣ
Σε πρόσφατη εκδήλωση, τοπικός πολιτευτής, σε ιδιωτική εκδήλωση που ο ίδιος διοργάνωσε, απένειμε «βραβεία» (μετάλεια, επαίνους, όπως θέλετε πέστε τα) σε συντοπίτες μας.
Κι έτσι πρώτη φορά πληροφορήθηκα ότι τα «μετάλεια» δεν τα χορηγούν οι θεσμοθετημένοι φορείς, αλλά οι ιδιώτες ως πρόσωπα.
Καλό είναι κι αυτό. Μαθαίνω αεί γηρασκόμενος (παρότι ξεπέρασα την ηλικία του... Σωκράτη).

ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ-ΟΣΜΑΝΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ
Στις σχέσεις Βυζαντίου-Οσμανών (Οθωμανών) αναφέρονται οι Βυζαντινολόγοι Βασίλιεφ, Οστρογκορσκι, Ντηλ κλπ, μηδέ τη δικής μας Αρβελέρ εξαιρουμένης.
Ο ίδιος ο κατακτητής (Μωάμεθ) γεννημένος από Ελληνίδα μητέρα κι έχοντας ελληνική παιδεία, δεν θα μπορούσε  παρά να μεταφέρει στην νεοϊδρυόμενη Αυτοκρατορία του, τον πολιτισμό μιας απερχόμενης αυτοκρατορίας την οποία εγνώριζε καλά και θαύμαζε.
Στο πρόσφατο ταξίδι μου στην Κωνσταντινούπολη γνωρίστηκα με τον Μπαφραίο ιστορικό Ισμαήλ Τοκαλάκ (Ismail Tokalak) ο οποίος, ζώντας 20 χρόνια στο Λονδίνο, έγραψε ένα σχετικό βιβλίο με τον τίτλο «Βυζαντινο-Οσμανική Σύνθεση».
Δρομολοτείται ήδη μετάφραση και κυκλοφορία του βιβλίου αυτού και στην Ελλάδα και αναμένεται λαμπρή υποδοχή του από το ελληνικό αναγνωστικό κοινό.