Διαβάζοντας νύσταξα (καταραμένα γεράματα) και χωρίς να το καταλάβω με πήρε ο ύπνος στην πολυθρόνα και είδα ένα παράξενο όνειρο. Ήμουνα, λέει, έξω από μια λαϊκή αγορά όπως αυτή που γίνεται κάθε Σάββατο στην πόλη μας. Στην είσοδό της υπήρχε μια επιγραφή που έλεγε: ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΓΟΥΣΤΑ. Πέρασα την είσοδο και αντίκρισα, που λέτε, ένα κάρο μαγαζάκια που πούλαγαν λογής-λογής πραμάτειες. Πλησιάζω το πρώτο μαγαζάκι που είχε την επωνυμία Λαϊκή Ενότητα (ΛΑΕ) και αντικρίζω, ποιον λέτε, τον Λαφαζάνη.
-Τι έγινε ρε Παναγιώτη; Τι πουλάτε;
-Εμείς, κύριε, πουλάμε την ανυπότακτη αριστερά. Αυτήν που το 2015 δε συμβιβάστηκε με την στροφή του Τσίπρα και την κάναμε με ελαφρά. ‘’Εδώ η ανυπότακτη αριστεράααα…περάστε κόσμεεεεε…’’
Προχωρώ παραπέρα και βλέπω το επόμενο μαγαζάκι που είχε την επιγραφή ΜΕΡΑ 25. Βλέπω τον Γιάνη (με ένα ν παρακαλώ) να διαλαλεί την πραμάτειά του.
-Τι πουλάς εσύ ρε Γιάνη;
-Φούμαρα ρε φίλε. Τραβάς κανα ζόρι; ‘’Εδώ η αληθινή αριστεράααα…περάστε κόσμεεεεε…’’
Παρακάτω άλλο μαγαζάκι που η επιγραφή της έλεγε: Πλεύση Ελευθερίας.
-Ζωή; Πουλάς κι εσύ;
-Αγκρρρρρ…τι λες ρε χόρτο; Αν δεν πουλάω εγώ ποιος θα πουλήσει; Μ’ έβαλε τότε πρόεδρο της Βουλής ο Τσίπρας κι εγώ για έξι μήνες σχεδίαζα το κόμμα που θα έφτιαχνα αργότερα. Και το έφτιαξα. Συντηρώ το μαγαζάκι μου με κρατική επιχορήγηση όπως κάνουν όλοι. Και μη με ζορίζεις πολύ μην σε πάρει ο διάολος. Αγκρρρρρρρρρρρ….
Αποχωρώ έντρομος και πάω παρακάτω. Βλέπω τον Χαρίτση στο μαγαζάκι ‘’Νέα Αριστερά’’.
-Αλέξη, εσείς εδώ τι πουλάτε;
-Άνθρωπέ μου, εμείς πουλάμε την γνήσια ανανεωτική αριστερά, αυτήν που απείλησε ο ακατανόμαστος ο Κασελάκης να την αλώσει. ’’Εδώ η γνήσια αριστεράααα…πάρε κόσμεεεεε…’’
-Ο κόσμος τον εξέλεξε ρε Αλέξη τον Κασελάκη με δημοκρατικές διαδικασίες και εκφράζοντας την λαϊκή εντολή θέλησε να τ’ αλλάξει όλα.
Εκεί, πετάχτηκε από το βάθος ο Ευκλείδης (ο Τσακαλώτος βρε) και αναφώνησε:
-Κι εγώ θα ήθελα να πιω ένα κοκτέιλ με την Σκάρλετ Γιόχανσον αλλά δεν γίνεται. Άσε μας ρε φίλε…
Πιο κάτω αντικρίζω το μαγαζάκι που έγραφε ΣΥΡΙΖΑ. Βλέπω τον Φάμελο και τον ρωτάω:
-Πρόεδρε, εσείς εδώ τι πουλάτε;
-Εμείς πουλάμε τον γνήσιο ΣΥΡΙΖΑ. Για μύρισε λίγο, μοσχοβολάει. ‘’Εδώ ο καλός ΣΥΡΙΖΑ. Πάρε κόσμεεεεεε’’. Θέλησε εκείνος ο αχρείος ο Κασελάκης να μας πάρει το μαγαζί. Ουστ ρε. Τον στείλαμε από κει που ήρθε. Όχι παίζουμε…
-Μα…δημοκρατικά εκλέχτηκε ο άνθρωπος.
-Τι λες ρε συ. Ένα λάθος έκανε ο ταλαίπωρος ο κόσμος, ο αδαής κι εμείς το διορθώσαμε (το λάθος) όπως τότε στην εποχή του Στάλιν. Εμείς είμαστε οι σοφοί που κατέχουμε την αλήθεια. Σιγά μην αφήσουμε τον λαουτζίκο να αποφασίζει. Και για νάχουμε ένα καλό ρώτημα, εσύ τι μέρος του λόγου είσαι;
-Ένας απλός δάσκαλος είμαι στο Κιλκίς.
-Στο Κιλκίς; Άντε σύρε από δω ρε δασκαλάκο μην σου στείλω τον Σπίγκο να σου κάνει μερικά σεμινάρια για την ιστορία της ΓΝΗΣΙΑΣ, ΑΝΟΘΕΥΤΗΣ, ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ και πάνω απ’ όλα
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ Αριστεράς.
-Όχιιι…αυτό το βασανιστήριο δεν θα το αντέξω…
Φεύγω έντρομος και με την άκρη του ματιού μου διακρίνω στο βάθος την ξινή φάτσα της Όλγας Γεροβασίλη να με περιεργάζεται.
Στο επόμενο μαγαζάκι βλέπω ένα μόνο άτομο. Ήταν ο Τσίπρας που διαλαλούσε την δική του πραμάτεια.
-Αλέξη, πουλάς κι εσύ; Τι πουλάς;
-Φίλε, ξεκίνησα από τις καταλήψεις στα Λύκεια και κατέληξα πρωθυπουργός. Τώρα το παίζω πρώην πρωθυπουργός, γκουρού, με το δικό μου ίδρυμα πολιτικού προβληματισμού όπως τα ιδρύματα Καραμανλή, Παπανδρέου, Μητσοτάκη και δεν συμμαζεύεται. Άμα λάχει θα ηγηθώ και σε κανένα πολιτικό σχήμα της κεντροαριστεράς μπας και χτυπήσω τον Κυριάκο.
Καταλήγω στο τελευταίο μαγαζάκι και διακρίνω, ποιον λέτε, τον Πέτρο τον Παππά, Ναι, τον δικό μας βουλευτή.
-Τι γίνεται Πέτρο. Που βρίσκεσαι; Πολιτικά εννοώ.
-Άκου να δεις φίλε. Με ευνόησαν οι συγκυρίες και κατάφερα να εκλεγώ βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ το 2023. Έπαιξα το χαρτί Κασελάκης και με τις εμφανίσεις μου στα κανάλια έγινα αναγνωρίσιμος πανελληνίως. Τώρα ως ανεξάρτητος κι ωραίος περιμένω προσφορές. Όποιος για τις επόμενες εκλογές μου τάξει εκλόγιμη θέση στην Α’ ή στην Β’ Θεσσαλονίκης με κέρδισε. Κι εγώ βέβαια παλεύω. Καταθέτω στη Βουλή επερωτήσεις για τα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης ακόμα και για την τιμωρία της ποδοσφαιρικής ομάδας του Άρη. Στη συνέχεια θα καταθέτω συνεχώς επερωτήσεις για το άδικο μπέναλτι σε βάρος του ΠΑΟΚ αλλά για την ακύρωση ως οφ σάιντ του γκολ του Ηρακλή.
Αποχωρώ από την περίεργη αυτή λαϊκή αγορά προβληματισμένος. Θέλω να μουντζώσω. Ναι αλλά ποιον; Και μούρθε η φλασιά. Μπαίνω σε ένα κατάστημα.
-Συγγνώμη πού είναι η τουαλέτα;
-Εκεί στο βάθος αριστερά, κύριε.
Μπαίνω στην τουαλέτα, κοιτάζω στον καθρέφτη και ρίχνω μια μεγαλοπρεπή μούντζα σ’ αυτό που είδα. Ακούω τον εαυτό μου να αναφωνεί:
-Πάρτα θύμα…Δώδεκα πολύτιμα χρόνια από τη ζωή σου αυτούς ψήφιζες; Ξαναπάρτα…
Και μετά ξύπνησα…
