Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, εκπαιδευτικός-συγγραφέας.

Σαν το πουλί που χάνεται στη σκιά του βουνού πετώντας, χάθηκε το αεροπλάνο, με προορισμό το Βορρά, μέσα στο μολυβένιο σύννεφο. Το βλέμμα της Αλίσιας - Μαρίνας, ακολουθώντας την πορεία του, σκόνταψε πάνω στην καταχνιά, την ώρα που η σιωπή ρίζωνε στην άκρη  των ματιών της  και ο ήλιος λιώνοντας το απομεσήμερο φώτιζε τη στράτα του ξενιτεμένου της.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης.

Η μήτρα του καλού και του κακού δεν βρίσκεται  έξω από τον άνθρωπο.  Ό,τι  γίνεται στον έξω κόσμο  πρώτα κατασκευάζεται μέσα μας. Αν δεν νιώσεις πως, όταν καίγεται ένας άνθρωπος, είσαι εσύ, αν δεν αισθανθείς, πως όταν πεινά ένα παιδί, είναι το δικό σου, αν δεν δεις τα βάσανά του συνανθρώπου σου, σαν να είναι και δικά σου, τότε τον  άνθρωπο που έθαψες μέσα σου, δεν πρόκειται να τον αναστήσεις.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός Συγγραφέας.

Η πρώτη και η μεγαλύτερη ουτοπία είναι η δημοκρατία. Αν θα μπορούσε εύκολα να εφαρμοστεί, οι ισχυροί θα την είχαν προ πολλού καταργήσει. Επειδή όμως ξέρουν ότι ποτέ και πουθενά οι πολλοί  δεν μπορούν να συνεννοηθούν και να συνεργαστούν μαζί, πλην ίσως κάποιων σπάνιων εξαιρέσεων, τους αφήνουν να βαυκαλίζονται πως αυτοί είναι τα θεμέλια της πολιτικής και πως κατά το σύνταγμα ο λαός είναι κυρίαρχος!

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός - συγγραφέας.

Από τα σωστά πολιτεύματα καλύτερο είναι εκείνο που διοικείται από τους καλύτερους, αναφέρει  ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά του (Πολιτικά Γ 35). Δεν μένει δηλαδή μόνο στις επιμέρους ιδεολογικές διαφορές, αλλά προχωρά ένα βήμα παραπέρα, αναδεικνύοντας την προσωπική αξιοσύνη του καθενός, ως ένα ουσιώδες στοιχείο, στην αναβάθμιση των πολιτικών θεσμών και στην περαιτέρω βελτίωσή τους.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός - συγγραφέας.

Ένα κόμμα δεν είναι μόνο η ιδεολογία του. Είναι και η λειτουργία του.  Δεν έχει σημασία το τι  λέει, αλλά το τι κάνει για να κάνει πράξη αυτά που  λέει. Ο άνθρωπος  είναι αυτός που δίνει αξία στις έννοιες και όχι οι έννοιες στον άνθρωπο. Δεν είναι άλλωστε ίδιοι όλοι όσοι ασκούν το ίδιο επάγγελμα ή λειτούργημα, είτε πρόκειται για μαθητές είτε για βουλευτές είτε και για δικαστές. Ο καθένας έχει τις δικές του «εγγραφές», τη δική μόρφωση και παιδεία. Και μέσα στο ίδιο κόμμα οι χαρακτήρες των ανθρώπων είναι διαφορετικές.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός- συγγραφέας.

Η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της χώρας, εκτός από τη καλή φιλοξενία που δείχνει στα τουρκικά πολεμικά, που έκαναν κόσκινο την ελληνική υφαλοκρηπίδα, ακύρωσε και πολλά αρχαία ρητά, από αυτά που  κατέστησαν γνωστή στον κόσμο την Ελλάδα. Έτσι, από το «Μολών Λαβέ» των Θερμοπυλών, περάσαμε στο  σκέτο «Λαβέ» της Ν.Α Μεσογείου. Η εθνική μας κυριαρχία έχει μειωθεί, η ΑΟΖ στα νησιά μας έχει ελαττωθεί και η εδαφική μας ακεραιότητα βουλιάζει  στα γαλάζια νερά του Αιγαίου.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός - συγγραφέας.

Ο Έλληνας μιλά για πολιτική, γιατί δεν απαιτεί καμία γνώση. Μιλά και για ηθική, όταν δεν αφορά τη δική του ζωή. Μιλά για το δίκαιο, αλλά προτιμά το άδικο. Υποστηρίζει το νόμο, αλλά χτίζει και το παράνομο μέσα στα δάση ή πάνω στο κύμα. Ο Έλληνας θαυμάζει τον Όμηρο, αλλά δεν τον διαβάζει. Το μόνο που  τον νοιάζει είναι  να βρίσκεται το κόμμα του στην εξουσία, κι ας χαθεί η πατρίδα του. Ο Έλληνας θαυμάζει τον υψιπετή αετό αλλά ποδοπατά το μικρό μυρμήγκι.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός - συγγραφέας.

Το Ευαγγέλιο δεν κάνει από μόνο του τον Χριστιανό, αν ο πιστός δεν τηρεί τα όσα γράφει. Η κοινωνία αλλάζει ως εκεί που αλλάζουν τα μέλη της. Ζούμε σε ημέρες στεγνές από πατριωτικές ιδέες. Σε εποχές που ο άνθρωπος δεν κρίνεται από το «είναι» του, αλλά από το «έχειν» του. Οι αρετές είναι στολίδια για τα παραμύθια, οι χαρές είναι μόνο  για όσους μπορούν να τις χαρούν και οι αξίες έγιναν «φυλαχτά», κλειστά  ερμητικά στα σεντούκια της ιστορίας.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός - συγγραφέας.

Η πολιτική είναι όπως κι ο έρωτας. Στην αρχή έχει ορμή και πάθος. Έχει ένταση και φαντασίωση. Διαπνέεται από αισθήματα επαναστατικά κι αγαπά το ωραίο και το όμορφο. Με τον καιρό, όπως ο Έρωτας, έτσι κι αυτή, χάνει το πάθος της κι αναζητά νέους ορίζοντες, αφήνοντας πίσω της υποσχέσεις, που ντρέπονται και οι ίδιες και παραβιάζοντας κάθε έννοια εμπιστοσύνης.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός - συγγραφέας.

Μία-μία πέφτουν οι θύμησες στην επιφάνεια των νερών της ψυχής σου ταράζοντας τα γαληνεμένα της νερά και σχεδιάζοντας σχήματα κυκλωτικά, που σου θυμίζουν ότι όλα κάνουν τον κύκλο τους, ακολουθώντας νομοτελειακά τη στράτα του ήλιου και τα τρίστρατα των άστρων.