Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, εκπαιδευτικός-συγγραφέας, Μέλος του Σύριζα-ΠΣ Κιλκίς.

Αν η δημοκρατία ήταν ένα πολίτευμα εύκολο σε  εφαρμογή οι ισχυροί της γης θα την είχαν καταργήσει. Πέρασαν 2.500 χρόνια από όταν την ανακάλυψαν οι αρχαίοι Αθηναίοι, κι ακόμα να επιτευχθεί, γιατί οι πολλοί δεν μπορούν συνήθως να συνεννοηθούν μεταξύ τους.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός συγγραφέας, μέλος του Σύριζα-ΠΣ Κιλκίς.

Ο Αριστοτέλης, ο πιο οργανωτικός  νους της αρχαίας Ελλάδας,  αναφέρει στο έργο του  «Αθηναίων Πολιτεία» ότι υπάρχουν τρία πολιτεύματα, που είναι ορθά: Η Βασιλεία, η Αριστοκρατία και η Πολιτεία. Υπάρχουν όμως και τα παρεκβατικά τους: Η βασιλεία που εκτρέπεται σε τυραννία, η αριστοκρατία σε ολιγαρχία και η Πολιτεία σε οχλοκρατία.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Δάσκαλος-συγγραφέας, πρώην πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Εκπαιδευτικών Σουηδίας και μέλος του Σύριζα-ΠΣ  Κιλκίς.

Παιδεία δεν είναι μόνον τα πτυχία μας. Είναι και η αισθητική μας. Είναι ο  τρόπος που  μιλούμε και υπάρχουμε. Είναι η νοοτροπία και η βιοτροπία μας. Τα όρια της ελευθερίας μας. Ο σεβασμός στη μάνα φύση. Παιδεία είναι η καθολική μας ολοκλήρωση.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός - συγγραφέας, μέλος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Κιλκίς.                 

Κάθε εποχή έχει την ηθική και τη λογική της. Η πορεία ενός έθνους είναι ανάλογη με τη φιλοσοφία που υιοθετεί. Η σχεδόν μονοφωνική ενημέρωση από την πλειοψηφία των ΜΜΕ διαμορφώνει και την ανάλογη νοοτροπία. Η φιλοπατρία χωρίς τη θυσία είναι έννοια μισή. Λειψή και η δημοκρατία χωρίς τη δικαιοσύνη. Η αγάπη, η θυσία, η ελευθερία έχουν αξία, όταν έχεις κάπου να τα χαρίσεις. «Ζωή σου είναι ό,τι έδωσες» λέει ο Σεφέρης.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, εκπαιδευτικός-συγγραφέας, μέλος ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Ένας πολιτικός κρίνεται από την ιδεολογία, τη νοοτροπία και κυρίως από τη βιοτροπία του. Από τον τρόπο δηλαδή που χαρακτηρίζει τη συμπεριφορά του.  Κανείς λαός και κανείς πολιτικός δεν δικαιούται να σιωπά για ζητήματα που άπτονται του συμφέροντος της πατρίδας.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, μέλος του ΣΥΡΙΖΑ.

Η αρχαία ελληνική σκέψη δεν ήταν δογματική. Κοτζάμ Δημόκριτος και έλεγε «Δοκεί μοι». Κοτζάμ Αριστοτέλης κι έλεγε «ενδέχεται» ή «άλλως έχει». Αλλά και η δημοκρατία των Αθηνών στις αποφάσεις που έπαιρνε έλεγε: «έδοξε τη βουλή και τω δήμω». Δόγμα δεν υπήρχε τότε . Αυτό ήρθε με τις θρησκείες. Το ίδιο και η κομματική «γραμμή», που περιορίζεται σε μία άποψη. Η εξέλιξη της σκέψης δεν γίνεται πάνω σε ράγες. Στην αρχαία Ελλάδα υπήρχαν διάφορες φιλοσοφικές σχολές που συμπλήρωναν η μία την άλλη, κι αυτό ήταν ο πνευματικός πλούτος της. 

Η προστασία του περιβάλλοντος ήταν πάντα ένα θέμα σημαντικό για τους αρχαίους Έλληνες, σύμφωνα με αρκετούς μύθους που μένουν ακόμα επίκαιροι, με νόημα διδακτικό με σαφή συμβολισμό. Στην Κρήτη όποιος δεν φύτευε ένα ελαιόδεντρο, πλήρωνε πρόστιμο πενήντα στατήρων.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Δάσκαλος – συγγραφέας.

Τα άστρα χαμήλωναν στα μάτια σου, όταν το φεγγάρι διψασμένο έγερνε στην άκρη της ψυχής σου  να ξεδιψάσει, καθώς εσύ βυθιζόσουν μέσα στις μύριες σκέψεις σου. Κλεινόσουν σαν το στρείδι στο όστρακό του στου βυθού  του την ωκεάνια ερημιά. Συλλογιζόσουν πως οι πιο δύσκολοι δρόμοι είναι οι κυκλικοί. Αυτοί που μας πάνε και μας φέρνουν στο ίδιο μέρος.  Λογιζόσουν  πως καθετί το σημαντικό είναι δύσκολο.  Και το καθετί γίνεται σημαντικό,  όταν χαρίζει ψυχή στη ζωή και στην πολιτική δίνει ελπίδα.

Του Νίκου Κωνσταντινίδη, εκπαιδευτικού-συγγραφέα.

H ποντιακή γενοκτονία, αποτελεί ένα από τα πλέον πένθιμα κεφάλαια της ελληνικής ιστορίας, και αναφέρεται στην εξόντωση του ελληνισμού, από τις πατρογονικές του εστίες. Από μέρη γνωστά στον ελληνισμό, από την εποχή του μύθου και του θρύλου. Του Φρίξου και της Έλλης. Του Ιάσονα και της Αργοναυτικής εκστρατείας. Του Ηρακλή και των Αμαζόνων. Του Ορέστη, της Ιφιγένειας, και της τραγικής Μήδειας.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, (μέλος του Σύριζα Κιλκίς).

 Ένα  από τα διλήμματα της  δικής μας εποχής είναι,  αν το νόμιμο είναι συνάμα και ηθικό.  Αν ο νόμος και το ήθος  μπορούν να μπουν στο ίδιο ζύγι.
 Η Αντιγόνη  δεν πειθάρχησε στον νόμο του Κρέοντα, κι έθαψε τον αδελφό της, γιατί θεωρούσε ύβρη να μείνει άταφο το σώμα του, βορά  για τα κοράκια.