Πολιτικά, από τον Εμφύλιο  και μετά, υπάρχουν δύο Ελλάδες: Η Ελλάδα της Δεξιάς και η Ελλάδα της Αριστεράς. Τελευταία όμως υπάρχουν και οι εντός των ιδίων κομμάτων υποδιαιρέσεις, ανάλογα με τις ιδεολογικές τάσεις που εκφράζουν. Τάσεις φαινομενικά ιδεολογικές, κατά βάθος όμως, προσωπικές καθώς και μεταξύ των αγγέλων υπάρχουν οι αρχάγγελοι. Πόσο μάλλον μεταξύ θνητών!  Υπεράνω όλων γαρ το ίδιον όφελος. Κανείς στην εποχή μας δεν είναι τόσο αφελής να θυσιαστεί για τον άλλον, πράγμα που φαίνεται συχνά στις ενδοκομματικές  κόντρες.
Στην ιστορική διαδρομή της χώρας, πολλές φορές,  την κυβερνητική εξουσία την πήραν λάθος άνθρωποι. Ανδρείοι έχασαν από ανδρείκελα, έντιμοι έχασαν από αήθεις κι ηθικοί από κακοήθεις. Αποδείχθηκε πως στη στρατηγική της  νίκης η μόνη που δεν έχει θέση είναι η ευγένεια. Ως και η ασέβεια ενάντια στη μνήμη των νεκρών έχει επιστρατευθεί χάριν της εκλογικής νίκης.  
Αν θες ως λαός που είσαι να γίνεις ξανά  αυτό που κάποτε ήσουν, οφείλεις να πετάξεις το ραγιά που κρύβεις μέσα σου και να ξεθάψεις τον Έλληνα. "Αν ήρθες στον κόσμο αυτό μόνο για να μετρήσεις τα χρόνια σου και να φύγεις, δεν έχεις να φοβηθείς από τίποτε. Ποτέ τον φρόνιμο δεν τον πειράζουν… Μα, αν είναι να χαθεί κάποτε ο κόσμος, θα χαθεί από τους φρόνιμους… γιατί οι φρόνιμοι με την φρονιμάδα τους βοηθούν τους σκληρούς να γίνουν σκληρότεροι», σου θυμίζει ο Λουντέμης. Αλλά και ο Θουκυδίδης παραμένει επίκαιρος:  "Των οικιών ημών εμπιπραμένων ημείς άδομεν..." (Τα σπίτια μας καίγονται κι εμείς τραγουδάμε), σου υπενθυμίζει ο μέγας ιστορικός.
Ήγγικεν η ώρα της αφύπνισης. Το πρώτο που πρέπει να κάνουμε ως λαός είναι να ανταμωθούμε με εκείνους που μας ενώνουν πολλά, έχοντας στο νου του ποιητή τα λόγια: «Ανάξιος όποιος ξάφνου ακούει/το προσκλητήριο των καιρών/να το φυσάει ή να το κρούει/σάλπιγγα ή τύμπανο…/Τ’ ακούει και δεν λέει Παρών!  Ανάξιος -προσθέτω- κι αυτός που, ενώ το παιδί του έμεινε έξω από την πανεπιστημιακή  εκπαίδευση λόγω ΕΒΕ (ελάχιστη βάση εισαγωγής) κι ενώ δεν έχει τη δυνατότητα  να το στείλει είτε  σε ιδιωτικό κολέγιο εδώ στην Ελλάδα, είτε σε ξένη χώρα, στηρίζει  αυτόν που πληρώνει 250.000 ευρώ για μια θέση στο Yale!
Αν είμαι με την Αριστερά είναι γιατί παλεύει διαχρονικά για τους πολλούς της κοινωνίας.  Γιατί αγωνίζεται για τις ιδέες της δικαιοσύνης και της δημοκρατίας.  Αν είμαι με την Αριστερά είναι γιατί στη Κατοχή άδραξε το τουφέκι και μπήκε στην πρώτη γραμμή. Γιατί ανέδειξε συγγραφείς και ποιητές στα ξερονήσια που τίμησαν ιδέες και μάτωσαν για ιδανικά. Γιατί έβγαλε αγωνιστές που δεν έσκυψαν στις εξορίες το κεφάλι αλλά το κράτησαν όρθιο.  Αν είμαι με την Αριστερά είναι γιατί «έπεσε» μαχόμενη για του λαού το δίκαιο, μπροστά σε τοίχους σκοπευτηρίων με το χαμόγελο στα χείλη και το γαρύφαλλο στο πέτο. Γιατί στα χρόνια της χούντας μετέτρεψε τα πανεπιστήμια σε ζυμωτήρια ιδεών και σε ορμητήρια ελευθερίας. Γιατί δεν έριξε την Ελλάδα  στης χρεοκοπίας τα τάρταρα.  
Με πικραίνει η σημερινή, η κομματιασμένη αριστερά που μοιάζει με δύο υγρά στο ίδιο μπουκάλι, που δεν μπορούν να έχουν χημική ένωση μεταξύ τους. Με εξοργίζει πολύ όταν βλέπω αριστερούς που, αντί να ασκούν κριτική στην στελεχωμένη κυβέρνηση από πρώην θαυμαστές της χούντας, στρέφουν τα πυρά τους εναντίον των συντρόφων τους… Με λυπεί πολύ όταν ακούω αριστερούς να κάνουν δηλώσεις εναντίον αριστερού, εναρμονισμένοι με τη δεξιά, αντί να τους απασχολούν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα!  
Για να ανταμωθεί η Αριστερά με τον αγωνιστικό της εαυτό ξανά οφείλει να μπει στην πρώτη γραμμή των προβλημάτων, τώρα που η κυβέρνηση διολισθαίνει  σε ακροδεξιά κατεύθυνση, και μέσω του ανασχηματισμού της.  Για να ανταμωθεί η Αριστερά και πάλι με το αγωνιστικό παρελθόν της οφείλει  να ανοιχτεί στον δημοκρατικό χώρο. Με εσωτερικές έριδες νίκες δεν έρχονται.