Τα ήθη του λαού, ως στοιχεία πολιτισμού διαμορφώνουν τη νοοτροπία, που περνά ως συνήθεια στην κοινωνία καθιερώνοντας την κοινή συμπεριφορά. Για το λόγο αυτό, το εθιμικό δίκαιο είναι μακροβιότερο από το πολιτικό, γιατί εκφράζει συνολικά έναν λαό. Τα έθιμα ως μακροχρόνια  συμπεριφορά αλλάζουν πολύ πιο δύσκολα από ότι ένας νόμος. Δεν ειπώθηκε τυχαία από τον  Χένρι Κίσινγκερ,  ότι ο ελληνικός λαός πρέπει να πληγεί βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες για να συνετιστεί…
Αληθινοί  ήρωες είναι αυτοί που παλεύουν καθημερινά για να τα «φέρουν βόλτα». Να μεγαλώσουν και να σπουδάσουν παιδιά. Να επιβιώσουν σε μια χώρα, όπου τα δημόσια αγαθά μετατρέπονται όλο και πιο  συχνά σε ιδιωτικά, σε όλους τους τομείς και τα πεδία της ζωής.
Αν και μακρόχρονη η πορεία μας ως λαός,  έχουμε πολλές αρνητικές πρωτιές. Είμαστε παγκόσμιοι πρωταθλητές στο δημόσιο χρέος, ακριβότεροι σ’ όλη την Ευρώπη στο ηλεκτρικό φως και προτελευταίοι σ’ όλο τον κόσμο στην απονομή δικαιοσύνης. Στοιχεία που υποβαθμίζουν τη δημοκρατία μας σε μεγάλο βαθμό και πλήττουν την ευημερία του λαού μας.
Είμαστε η χώρα, όπου ο άνεργος τρέμει στην ιδέα  μην του κόψει η ΔΕΗ το φως, ο ηλικιωμένος μπαίνει πρώτος στη φωτιά για να  σώσει το σπίτι του και το παιδί αγωνίζεται σκληρά για να μπει στο πανεπιστήμιο. Είμαστε η χώρα που κινδυνεύουμε  από «αποικία χρέους» να γίνουμε «αποικία γεννητριών».
 «Ένας πρωθυπουργός που δεν έχει περάσει ούτε έξω από τα ελληνικά πανεπιστήμια και που έχει την οικονομική δυνατότητα να στέλνει τα παιδιά του απευθείας στο εξωτερικό για σπουδές, αποφασίζει να κόψει τα φτερά χιλιάδων μαθητών που επέλεξαν να σπουδάσουν στην πατρίδα τους», τόνισε σε πρόσφατη ομιλία του ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.  
Όντως, σαράντα χιλιάδες υποψηφίων φοιτητών έμειναν έξω από την τριτοβάθμια παιδεία, ένα δώρο ακριβόγια την ιδιωτική εκπαίδευση και για τις σχολές του εξωτερικού από εκεινους που μπορούν να ανταποκριθούν στα  έξοδα των σπουδών των παιδιών τους.
Η εμπειρία από τις  εισαγωγικές εξετάσεις είναι σημαντική και διδακτική. Όποιος το αρνείται αυτό, αρνείται στην ουσία τη διαδικασία που έχει μια γραπτή δοκιμασία, για να μπει κανείς στην τριτοβάθμια εκπαίδευση εδώ στην Ελλάδα.
 Όσοι δεν βίωσαν το άγχος των πανελλαδικών εξετάσεων, όσοι δεν σπούδασαν εδώ, αλλά στο εξωτερικό, δεν είναι και οι πλέον κατάλληλοι να αποφασίζουν για την παιδεία μας,  Το να μιλά ένας πολιτικός θετικά για την ελληνική παιδεία, αλλά να στέλνει ταυτόχρονα το δικό του παιδί στο εξωτερικό, με πανάκριβα δίδακτρα, είναι αντιφατικό.
Το να ασκεί κανείς  κριτική στα ιδιωτικά κολέγια εδώ στην Ελλάδα, αλλά  να επιλέγει,  την ίδια στιγμή, για το δικό του παιδί να σπουδάσει σε χώρα γειτονική, λίγα χιλιόμετρα βόρεια, απαντά με λάθος παράδειγμα,   στο πρόβλημα που αφορά την ιδιωτική εκπαίδευση στην Ελλάδα.
Δεν έχει καμία σημασία, αν υπάρχουν ή όχι ιδιωτικά κολέγια στη χώρα, όταν υπάρχουν παραδίπλα μας. Όταν υπάρχουν δεκάδες ιδιωτικά κολέγια και πανεπιστήμια στην Κύπρο ή όταν υπάρχουν κρατικά πανεπιστήμια στη Βουλγαρία, και, μάλιστα αγγλόφωνα! Στην περίπτωση αυτή χάνουμε και συνάλλαγμα  ως χώρα.!
Όταν αλλάζει θέση ο λαγός, πρέπει να αλλάζει και ο κυνηγός. Αλλιώς παραμονεύει σε λάθος θάμνο.  Αν αυτό που ζητάς, δεν υπάρχει εδώ, θα το ψάξεις εκεί που υπάρχει, κι αν έχεις την οικονομική δυνατότητα θα το πάρεις.  Όταν η πραγματικότητα σε διαψεύδει, οφείλεις να την αλλάξεις, αν θέλεις να πας  μπροστά.