Κι ως πρακτική μαία που ήταν ξεγέννησε όλα τα παιδιά του χωριού, δίχως ποτέ της να πάρει δραχμή, για πενήντα ολόκληρα χρόνια, εδώ στο Χωρύγι του Κιλκίς.
Με την επιβολή της δικτατορίας στην Ελλάδα, το 1967, δεν της επιτράπηκε άλλο να εκτελεί καθήκοντα μαίας, γιατί στερούταν πτυχίου. Παρόλα αυτά, και παρά τις συνέπειες που θα είχε από τις αρχές, η Χαρίκλεια (αυτό ήταν το όνομά της), ούτε μια φορά αρνήθηκε τη βοήθειά της, όποτε κι όπου χρειάστηκε.
Θυμάμαι μια περίπτωση, κατά την οποία, μια νεοδιόριστη μαία, κοντινού χωριού, αντιμετώπισε πάνω στη γέννα πρόβλημα επιπλοκής, και ζήτησε από τη Χαρίκλεια τη βοήθειά της. Η γιαγιά μου, παρότι δεν διάβασε την «Αντιγόνη» του Σοφοκλέους, θέτοντας το νόμο του θεού πάνω από το νόμο του ανθρώπου, έσπευσε να βοηθήσει κι όλα πήγαν καλά. Με την ανυπακοή της στη χουντική διαταγή, έσωσε μία ανθρώπινη ψυχή.
Με τον καιρό βγήκαν από τις σχολές, εσωτερικού κι εξωτερικού, μαιευτήρες πολλοί και η μαιευτική ασκούταν πλέον επαγγελματικά. Οι γυναίκες δεν γεννούσαν πια στα χωριά και πήγαιναν σε κλινικές στην πόλη. Έτσι, έγιναν γνωστοί αρκετοί μαιευτήρες. Κάποιοι μάλιστα έβγαλαν και χρήματα πολλά, κάνοντας το ίδιο ακριβώς, που τόσα χρόνια έκανε αφιλοκερδώς η αγράμματη γιαγιά μου…
Με τον ερχομό της στην Ελλάδα, στα απολυμαντήρια της Καλαμαριάς, έχασε από τύφο, τον άνδρα της και τα δύο της παιδιά. Ξαναπαντρεύτηκε και στον Εμφύλιο χάνει τον 19χρονο γιο της. Παρόλα τα δεινά που πέρασε το μίσος και η εκδίκηση δεν βρήκαν χώρο να φωλιάσουν στην καρδιά της. Πήγαινε ταχτικά στην εκκλησία, και ως κόρη παπά που ήταν, κρατούσε όλες τις νηστείες. Πίστευε στο Θεό και τηρούσε τα λόγια του Ευαγγελίου κι ας μην καταλάβαινε γρι από τις λέξεις του..
Για τη γιαγιά μου η πολιτική ήταν παντελώς άγνωστη. Δεν γνώριζε καν τι σημαίνει η λέξη δημοκρατία. Στις εθνικές εκλογές. το ψηφοδέλτιο της το έδινε σταυρωμένο ο παππούς μου. Ήξερε όμως να κάνει πολλές και διαφορετικές δουλειές: να πλέκει, να ζυμώνει, να κεντά, να ράβει… και να βοηθά τη γειτονιά, με ό,τι μπορούσε.
Η γιαγιά μου, μπορεί να μην γνώριζε τι σημαίνει η λέξη ισότητα. Μπορεί να μην άκουσε για «ανθρώπινα δικαιώματα», αλλά τα υπηρετούσε καθημερινά στην πράξη. Η γιαγιά μου μπορεί να μη γνώριζε τι σημαίνει η λέξη πρόσφυγας και μπορεί να μην την ξεχώριζε από τη λέξη «μετανάστης», αλλά στον ξένο και στον φτωχό φερόταν πάντα καλά. «Κρίμαν εν» έλεγε. «Τη θεού άνθρωπος εν κι ατός». Ήταν με δυο λόγια η γιαγιά μου Άνθρωπος. Η ανθρωπιά ήταν γι’ αυτήν η πιο κορυφαία μάχη.
Μακάρι σήμερα τα προοδευτικά κόμματα να μετρούσαν την ιδεολογία τους με πράξεις, όπως η γιαγιά μου. Μακάρι να εφάρμοζαν εμπράκτως το πρόγραμμά τους. Μακάρι αντί να ομφαλοσκοπούσαν και να έκαναν δηλώσεις, να πρόβαιναν σε κοινωφελείς δράσεις. Να συγκέντρωναν είδη πρώτης ανάγκης και να τα πήγαιναν στους πλημμυροπαθείς της Καρδίτσας και στους σεισμοπαθείς της Σάμου.
Την πολιτική καλύτερα και από την ιδεολογία την υπηρετεί ο ολοκληρωμένος άνθρωπος. Αν δεν είσαι άνθρωπος, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα το καλό. Ο άνθρωπος λείπει σήμερα από την πολιτική. Ο άνθρωπος με ευαισθησία και ήθος, Απεναντίας πλεονάζουν αυτοί που την αντιλαμβάνονται ως τέχνη διά ίδιον όφελος.
Είναι τραγικό για το λαό της χώρας να περιμένει να δώσουν λύση στα προβλήματά του αυτοί που ποτέ και πουθενά δεν έχουν δοκιμαστεί.. Αυτοί το βιογραφικό τους αναφέρεται μόνον σε σπουδές, κι ας είναι κι από το Χάρβαρντ! Αυτοί που δεν προσκομίζουν στη βουλή καμία εμπειρία από την αληθινή ζωή. Και που το μόνο που φροντίζουν είναι η επικοινωνία και η δημόσια εικόνα τους, γι’ αυτό και «λαδώνουν» για την προβολή τους τα ΜΜΕ. Να γιατί λάτρευα τη γιαγιά μου, γιατί μπορεί να μην είχε ιδέα από πολιτική, αλλά για τους περισσότερους πολιτικούς αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση.
Είναι λυπηρό να βλέπω πολιτικούς του αριστερού χώρου να συζητούν με «κινήσεις πολιτών» που μέχρι και την ένταξη των προσφυγόπουλων αρνούνται στα σχολεία. Κι είναι διπλά λυπηρό, όταν πριν από μερικούς μήνες μίλαγαν αυτοί για «ανοιχτά μυαλά και σύνορα». Κι είναι τριπλά λυπηρό, όταν το φαινόμενο αυτό σχετίζεται με αριστερή πολιτικό, που βρίσκεται σε θέση τομεάρχη για τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ώρα που ο δεξιός διοικητής της προσφυγικής δομής, στη Νέα Καβάλα Κιλκίς, μιλά για την αναβάθμιση των υποδομών, λόγω χειμώνα. (βλέπε Πρωινή 17 Οκτ. 2020).
Η ταλάντευση μεταξύ αντίθετων απόψεων μέσα σ’ ένα κόμμα προκαλεί σύγχυση στα μέλη του, αλλά και στο λαό γενικότερα. Γι’ αυτό όσο πιο ψηλά βρίσκεται κανείς στην κομματική ιεραρχία, τόσο πιο πολύ πρέπει να προσέχει αυτά που κάνει και λέει.
Ζούμε σε μια χώρα όπου εκείνοι που την χρεοκόπησαν, μπορούν να σου πουν ότι το μαξιλάρι των 37 δις ευρώ είναι έργο δικό τους! Ότι η συμφωνία των Πρεσπών έγινε με πρόταση δική τους. Ότι το ΕΑΜ δεν ήταν μόνο αριστερό αλλά και δεξιό, κι ας αποχώρησαν οι ίδιοι από την βουλή, όταν ψηφίστηκε η Εθνική Αντίσταση με νόμο, το 1982, από την κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου!
