Η γιορτή των Τριών Ιεραρχών, η Γιορτή των Γραμμάτων,  ήταν μια καλή ευκαιρία για τον Ποντιακό Πολιτιστικό Σύλλογο Χωρυγίου να τιμήσει τους ανθρώπους που μόχθησαν μέσα στις τάξεις, για να μάθουν γράμματα, για να προκόψουν οι νέοι του χωριού, σ' εποχές δύσκολες, σε καιρούς φτωχούς.
Ο πρόεδρος του Συλλόγου, Νίκος Κωνσταντινίδης, εκπαιδευτικός και ο ίδιος, γνωρίζει την αξία των Γραμμάτων, γι' αυτό και μαζί με τα μέλη της διοίκησης οργάνωσαν μια εξαιρετική εκδήλωση. Στο πρώτο μέρος, έγινε παρουσίαση του βιβλίου: "Αναδρομή στο παρελθόν με τιμητική αναφορά στην Εθνική μας Αντίσταση", του φιλόλογου καθηγητή και Χωρυγιώτη, Αλέξιου Χρυσουλίδη.
Η παρουσίαση έγινε από τον φιλόλογο Βλαδίμηρο Λαλόπουλο, ενώ αποσπάσματα διάβασε η φιλόλογος Εύη Παναγοπούλου. Την ίδια στιγμή, μουσικό σχήμα του ΟΠΟΝΓΑ, "επένδυσε" την αφήγηση με όμορφα τραγούδια των Χατζηδάκι, Θεοδωράκη, Σαββόπουλου.
Στο δεύτερο μέρος της εκδήλωσης τιμήθηκαν, σ' ένα κλίμα συγκίνησης, οι πρώτοι δάσκαλοι του Χωρυγίου: Χρήστος Παπαδόπουλος, Κώστας Παπαδόπουλος, Κώστας Ξιφιλίνος, Γιάννης Παπαδόπουλος, Πολυχρόνης Γεωργιάδης και Κώστας Αποστολίδης.
Η αίθουσα του Πολιτιστικού Κέντρου γέμισε μνήμες και αναμνήσεις μιας άλλης εποχής. Οι συνταξιούχοι -τώρα πια- δάσκαλοι, είχαν κάτι καλό να θυμηθούν από τον αγώνα που έδιναν για την μόρφωση των αγροτόπαιδων του Χωρυγίου, όπως και ο συγγραφέας Αλ. Χρυσουλίδης, που τραγούδησε και μερικά αντάρτικα τραγούδια…

Το βιβλίο
Για το βιβλίο του κ. Χρυσουλίδη ο κ. Λαλόπουλος μεταξύ άλλων σημείωσε:
"Ο καθένας μας, μικρός ή μεγάλος, έχει την προσωπική του ιστορία. Απλή ή σύνθετη, ανάλογα με τα βιώματα και τις συνθήκες μέσα στις οποίες έζησε. Αυτές τις στιγμές της μακράς διαδρομής του προσπαθεί να αποτυπώσει στο βιβλίο του ο φίλος μας Αλέξης Χρυσουλίδης.
Περισσότερο αυτοβιογραφικό, αλλά με πολιτικές και ιστορικές προεκτάσεις. Προσωπικές μαρτυρίες, αλλά με αντικειμενικό τρόπο δοσμένες. Το χωριό του, το Δημοτικό, το Γυμνάσιο, η Εθνική Αντίσταση, το Πανεπιστήμιο, ο στρατός, η φιλολογική εκπαιδευτική του πορεία, η δικτατορία, γίνονται θέματα επιμελημένης αφήγησης.
Και δεν αρκείται μόνο να ανατρέχει στις προγονικές ρίζες της οικογένειάς του, στην εγκατάσταση των προσφύγων συγχωριανών του στο Xωρύγι, στον αγώνα και την αγωνία τους να ριζώσουν στα ιερά χώματα του ιδρώτα τους και να επιβιώσουν ανθρώπινα σε μια εποχή ποικίλων πολιτιστικών και άλλων μεταβολών, αλλά εξαίρει και τιμητικά τον υπέροχο αγώνα της Εθνικής μας Αντίστασης για ελευθερία, ανεξαρτησία, δικαιοσύνη, δημοκρατία και ειρήνη.
Παραθέτει, με όση αντικειμενικότητα μπορεί να περιέχει μια προσωπική μαρτυρία, γεγονότα και καταστάσεις του ίδιου, της οικογένειάς του και γενικά των συγχωριανών του, που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στην επιτυχία των σκοπών της Εθνικής Αντίσταση 1941-44, που απέσπασε το θαυμασμό όλης της ανθρωπότητας, άσχετα αν οι δυνατοί της γης αποδείχτηκαν αγνώμονες απέναντι στον ηρωικό αγώνα του ελληνικού λαού ενάντια στην τριπλή κατοχή.
Με ύφος λιτό και γλαφυρό με λόγο χειμαρρώδη, ορμητικό, οργισμένο, μερικές φορές, ανάλογα με την ένταση των γεγονότων, κατακεραυνώνει το καθεστώς του φόβου και της ανελευθερίας που επέβαλαν για μεγάλο χρονικό διάστημα οι επίορκοι συνταγματάρχες στον ελληνικό λαό. Κι εμείς οι εκπαιδευτικοί, που είχαμε την ηθική ευθύνη να μορφώσουμε, να πλάσουμε πολίτες με κρίση και ελεύθερη συνείδηση, συναντήσαμε μύριες δυσκολίες στο έργο μας.
Κι ο συγγραφέας του βιβλίου δοκίμασε το σκληρό πρόσωπο της δικτατορίας, που, για 2 χρόνια απολυμένος, έζησε αυτός και η οικογένεια του δύσκολες στιγμές. Κι όμως. Διατηρεί το ήθος και την αξιοπρέπειά του, δεν αποκαρδιώνεται και με την αγάπη των δικών του ενισχύει τις ψυχικές του δυνάμεις και με την επάνοδό του στην υπηρεσία γίνεται κήρυκας αισιοδοξία και ελπίδας για έναν καλύτερο κόσμο αξιοκρατίας, δικαιοσύνης και ευημερίας, κυρίως για τους νέους, στους οποίους αφιέρωσε τα καλύτερα χρόνια της ζωής του, ώστε να γίνουν ενάρετοι, υπεύθυνοι, ελεύθεροι και δημιουργικοί πολίτες σε μια δημοκρατική κι ευνομούμενη πολιτεία".