Σοφόν το σαφές λέει ο λαός μας. Αλήθειες που δείχνουν αγανάκτηση και θυμό δεν εκφέρονται  με ευγενικές λέξεις. Την πείνα όπως και να την πεις το νόημά της δεν αλλάζει. Ο Καραϊσκάκης μπορεί να ήταν αψύς, ήταν όμως κι ένας ειλικρινής και ανυπόταχτος αγωνιστής! Μόνο με έναν Καραϊσκάκη θα μπορούσε να εκφραστεί  η οργή του λαού, μετά από τη «λυπητερή», που του ήρθε από τη ΔΕΗ! Ο πόλεμος δεν μπορεί να κρύψει την ακρίβεια που έγινε φορτίο ασήκωτο για τον Έλληνα.
Άλλο ο λόγος του σαλονιού κι άλλο ο λόγος για τη διεκδίκηση του ψωμιού. Καλές οι φιλοφρονητικές αναφορές, αλλά από μόνες τους δεν είναι ικανές να γεφυρώσουν τις κοινωνικές αντιθέσεις. Κάθε διεκδικητική πολιτική αποτελεί και μία σύγκρουση με την καθεστηκυία τάξη. Την επανάσταση του 1821 δεν την έκαναν οι σαλονάτοι καθωσπρεπιστές, αλλά οι πραγματικοί αγωνιστές.
Είμαι με τον πολιτικό που μιλά σταράτα κι όχι με αυτόν που σε σφάζει με το μπαμπάκι. Είμαι με την άποψη ότι μέσα σε έναν πολιτικό χώρο πρέπει να ακούγονται όλες οι φωνές. Το ερώτημα όμως είναι, «πού» «πότε» και κυρίως «ποιον» εξυπηρετούν οι φωνές αυτές. Το να εκφράζονται κάποιοι εναντίον του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, είτε αυτοί είναι 3 είτε 53, μαζί με τον κάθε «...-ογλού», σε στιγμές, που κάθε άλλο, παρά είναι αθώες, δεν σημαίνει ελευθερία έκφρασης αυτό, αλλά χτύπημα στοχευμένο, κάτω από τη μέση!  Δυστυχώς μερικοί έχουν τέτοια ιδιοκτησιακή αντίληψη για το κόμμα, που προτιμούν να μην γίνει κυβέρνηση, από το να μην εκλεγούν οι ίδιοι. 
Αριστερά σημαίνει αγώνας για το δίκαιο. Μάχη ενάντια στην εκμετάλλευση και την αδικία. Πάλη για τη Δημόσια Υγεία και Παιδεία. Η κτητικότητα, η κυριότητα  και η κομματική ιδιοκτησία δεν είναι προνόμια για την Αριστερά. Η ενασχόληση με την πολιτική είναι  προσφορά κι όχι   επάγγελμα. Είναι ανιδιοτελές λειτούργημα προς όφελος του κοινωνικού συνόλου, πράγμα που το ξέρουν καλύτερα όσοι πήγαν σε διακεκριμένα σχολεία του δέκατου πέμπτου αιώνα! 
Συμφωνώ ότι οι βουλευτικές θητείες πρέπει να είναι περιορισμένες χρονικά. Και πως το κόμμα πρέπει να είναι ριζωμένο στην πλατιά κοινωνία. Η άποψη που ακούστηκε από μερικούς ότι κινδυνεύει το κόμμα να «μολυνθεί» από «ξένα» στοιχεία, σε περίπτωση που ανοιχτεί στην κοινωνία, προκάλεσε ρήγματα σ’ αυτό, που επέδρασαν αρνητικά στη διεύρυνσή του, καθώς κανείς δεν πάει εκεί όπου δεν τον θέλουν.    
Τα ίδια πολιτικά θέματα πρέπει  να τα βλέπουμε και να τα κρίνουμε από την ίδια απόσταση και με την ίδια ματιά. Οι κοινές πολιτικές παθογένειες, σε διαφορετικά κόμματα, θολώνουν τα νερά και ακυρώνουν το ηθικό προβάδισμα που χαρακτηρίζει την Αριστερά. Οι ομάδες, οι  υποομάδες, οι ομπρέλες και οι  «σαμπρέλες» δεν αφορούν στο καλό του συνόλου, που είναι το ζητούμενο, αλλά στη σωτηρία του ατόμου. 
Αριστερά θα πει πρόοδος και κοινωνική αλληλεγγύη. Ανανέωση σε ιδέες και  πρόσωπα. Ότι στην επιλογή μας ανάμεσα στο «ηθικό» και το «νόμιμο», προκρίνουμε το «ηθικό». Στην Αριστερά  η ηθική και η πολιτική είναι έννοιες σύμφυτες. Νόμους ψηφίζει άλλωστε  και το κάθε καθεστώς. Το θέμα μας είναι, ποιον ευνοούν αυτοί οι νόμοι; Αν ευνοούν την  μειοψηφία  ή την  πλειοψηφία της κοινωνίας. Νόμοι που υπηρετούν τους λίγους, είναι ασύμβατοι με την Αριστερά και με τη δημοκρατία.
«Πολιτική είναι η επιστήμη τα καλά και τα δίκαια σκοπούμενη» λέει ο Αριστοτέλης. Στις επιστήμες όμως υπάρχουν προαπαιτούμενα, όπως οι "εισαγωγικές εξετάσεις"  και τα βιογραφικά. Επομένως, η βελτίωση κάθε κόμματος συνδέεται με πρόσωπα ικανά και αποδεκτά, που θα προσδώσουν αξία στο κόμμα. Δεν φταίει η δικαιοσύνη, αν δεν είναι αδέκαστοι οι δικαστές. Ούτε φταίει το ευαγγέλιο, αν οι πιστοί δεν  το εφαρμόζουν. «Μέτρον χρημάτων άνθρωπος».
 
Γι’ αυτό και θεωρώ σημαντικό όσοι/ες διεκδικούν έδρα στη βουλή πρέπει να έχουν  τη φαρέτρα των αξιών τους καλά ενισχυμένη.  Όσοι/ες δεν έχουν καμία επαγγελματική εμπειρία,  όσοι/ες δεν έχουν καμία εργασιακή ζωή πέρα από την κομματική, δεν αποτελούν και το πλέον ενδεδειγμένο παράδειγμα στην πολιτική. Οι καλοί παίκτες κάνουν την καλή ομάδα.
Ο Σύριζα από τις εκλογές του 2015 και μετά, δεν ασχολήθηκε όσο θα έπρεπε με τα οργανωτικά θέματα. Θυμίζει μια φιάλη με δύο υγρά, που βρίσκονται σε διαρκή περιδίνηση, δίχως να μπορούν να πετύχουν χημική ένωση. Το να είναι ένα κόμμα  «κλειστό» κι ιδιοποιημένο προς όφελος κάποιων, δεν βοηθά στην αύξηση των ποσοστών του. Το ίδιο και η απροθυμία για συνεργασία με τις όμορες πολιτικές δυνάμεις, όπως είδαμε στις αυτοδιοικητικές εκλογές.
Κόμμα προοδευτικό που να μην είναι ενσωματωμένο στην  κοινωνία δεν εννοείται. Η ζύμωση του  Σύριζα-ΠΣ με συλλόγους και κοινωνικούς φορείς είναι αναγκαία. Πώς αλλιώς θα αναπτύξει δράση και θα αναδείξει στελέχη; Η στελέχωση του κόμματος από ένα φιλικό ή και συγγενικό πυρήνα, το περιορίζει σε κάθε  πεδίο  δράσης και σε κάθε επίπεδο. Καλά τα δελτία Τύπου, αλλά η επανάληψή τους τα κάνει φορτικά. Η δουλειά θέλει δουλειά με την ίδια την κοινωνία.
Τα πράγματα είναι για τη χώρα απογοητευτικά. Την ώρα που η ακρίβεια τραβά στα ύψη και ο Έλληνας δεν έχει χρήματα για θέρμανση και φως, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αντί να «δεθεί» σε ενιαίο σώμα  και να σταθεί δίπλα στον χειμαζόμενο λαό, ασχολείται με το αν η γυναίκα βουλευτής θα πρέπει να λέγεται βουλευτίνα ή βουλεύτρια ή αν ο ηγέτης της παράταξης θα λέγεται πρόεδρος ή αρχηγός!
 
Μάλλον κάποιοι στο κόμμα αγνοούν το ρητό «αρχή άνδρα δείκνυσι» και ότι οι λέξεις «αρχή» και «αρχηγός» παραπέμπουν στο ρήμα «άρχω». Και πως «καλός πολίτης είναι αυτός που γνωρίζει να άρχει και να άρχεται» κατά τον Αριστοτέλη. Αγνοούν ακόμη το «εις εμοί μύριοι ει άριστος ή» του Ηράκλειτου και «η μονάδα είναι το παν» του Πυθαγόρα. Αυτή τη μονάδα ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ την έχει, είτε πρόεδρο την πει κανείς, είτε αρχηγό είτε σκέτο Αλέξη!
 
Με συντροφικούς
χαιρετισμούς
Νίκος Κωνσταντινίδης
Εκπαιδευτικός συγγραφέας