«Θα σ’ αρπάξουν απ’ τ’ αυτί, θα σε διώξουν εσένα αυτοί,
θα σε μπαγλαρώσουν και, ΑΙ ΣΙΧΤΗΡ ΒΑΛΚΑΝΙΚΕ! ».
(από το τραγούδι «παρωδία» σε μουσική Θ. Μπακαλάκου και ποίηση Κ. Βάρναλη που περιλαμβάνεται στο δίσκο: «Πορεία στη νύχτα»).
Π
Έτσι είναι. Μας δείχνουν την πόρτα της εξόδου οι σύμμαχοι και εταίροι μας της Ευρωπαϊκής Ένωσης με πρώτους τους Γερμανούς. Μας βγάζουν εκτός ευρωζώνης και μας σπρώχνουν στο ΔΝΤ. Τι περίμεναν οι ευρωλάγνοι, οι κήρυκες του μονόδρομου της ΕΕ και όσοι απ’ το πόπολο υποστήριζαν το ίδιο από άγνοια, πιστεύοντας τα λόγια των κομμάτων τους;  Που έλεγαν, όλοι αυτοί,  για τους πακτωλούς χρημάτων που μας δίνει η ΕΕ και τι θα γινόμασταν έξω απ’ αυτήν; Απογυμνώνονται οι μύθοι των ελληνικών κυβερνήσεων ότι μέσα στην στρούγκα της ΕΕ ο λαός μας θα ήταν προφυλαγμένος. Τέρμα οι αυταπάτες. Τέρμα τα ρομαντικά παραμύθια.  Ο βασιλιάς είναι τσάτσαλος (ολόγυμνος για τους μη Πόντιους).
Π
Μας έπαιρναν 100 και μας έδιναν πίσω 10, μέσα από τα διάφορα «πακέτα». Και αφού μας ξεζούμισαν χρόνια τώρα,  άρπαξαν ότι πλούτο είχαμε. Μας διέλυσαν την αγροτική οικονομία (μιας χώρας που είναι «γη της επαγγελίας» και παράγει όλα τα προϊόντα και σε άριστη ποιότητα), μας διέλυσαν την όποια βιομηχανία είχε στηθεί με τον κόπο και το αίμα πολλές φορές των εργαζομένων (δέστε για παράδειγμα τι γίνεται με την Υφαντουργία) και όλα αυτά για να κερδίζει περισσότερα το κεφάλαιο βρίσκοντας φθηνότερα προϊόντα από άλλες χώρες εντός και εκτός Ευρωζώνης. Και αφού μας έκαναν μια χώρα υπηρεσιών, γκαρσόνια της ΕΕ και δεν υπάρχει τίποτε άλλο να μας πάρουν, τώρα μας λένε «Άι σιχτήρ Βαλκανικέ».
Π
Αυτή είναι η ΕΕ. Δημιουργήθηκε για να είναι ο φύλακας των κερδών των μονοπωλίων. Αλλά δεν παύει κάθε χώρα να προασπίζει τα συμφέροντα της Αστικής της τάξης. Και όσο μεγαλώνει η ΕΕ, τόσο αυξάνεται ο ανταγωνισμός μεταξύ των αστικών τάξεων των χωρών. Και όταν εντείνονται οι κρίσεις και δεν κερδίζει  αρκετά η πλουτοκρατία, δημιουργούν κρίσεις, κάνουν ακόμη και πολέμους τοπικούς ή παγκόσμιους. Αυτός είναι ο καπιταλισμός…
Π

Που πήγε ο αμύθητος πλούτος που παράγει ο λαός; (που πήγαν τα λεφτά όπως υποκριτικά ρωτούσε ο Παπανδρέου;) Το βέβαιο είναι ότι το κεφάλαιο κέρδισε πολλά (και κερδίζει ακόμη και σήμερα σε περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης). Άδειασαν τα κρατικά ταμεία και ξεχείλισαν τα επιχειρηματικά θησαυροφυλάκια. Να πάρουμε τα τελευταία 20 χρόνια και να μην πάμε πιο παλιά. Στην χώρα μας παράχθηκε πολύς πλούτος. 90 φορές αυξήθηκε το ακαθάριστο εθνικό προϊόν. Κι ακόμη, η χώρα μας είναι η δεύτερη στον κόσμο που το κεφάλαιο κερδίζει τα περισσότερα χρήματα ανά εργαζόμενο.
Όλος αυτός ο πλούτος πήγε στις τσέπες μια δράκας ανθρώπων. Χαμένοι όπως πάντα οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα.
Π

Κατεδαφίζεται η κοινωνική ασφάλιση, κατακτήσεις και δικαιώματα που κερδήθηκαν με αίμα και αγώνες, αλλά οι συμβιβασμένες πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ το βιολί τους. Συμβιβασμός και υποτέλεια.
Π

Υπάρχει κανείς σοβαρός άνθρωπος που πιστεύει ότι το πρόβλημα θα λυθεί με τη φορολόγηση των ελεύθερων επαγγελματιών (γιατρών, ταξιτζήδων, μηχανικών κ.λ.π.); Δεν λέμε ότι δεν πρέπει να φορολογούνται σύμφωνα με τη φοροδοτική τους ικανότητα, αλλά όχι να μας παραμυθιάζουν ότι θα σωθεί η Ελλάδα.
Π

Αλλού το χρήμα. Σ’ αυτούς που λήστεψαν το λαό. Αλλά έχουν «κάκαλα» να βάλουν χέρι εκεί; Γιατί δεν ζητούν από την ΕΕ, μια ομοσπονδία κρατών δεν είμαστε; Γιατί δεν ζητούν το μερτικό μας από όλο τον πλούτο που έφυγε στο εξωτερικό και έγινε καταθέσεις , μπόνους, βίλες κ.λ.π. Δεν βάζουν τέτοιο θέμα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, γιατί αυτών ακριβώς τα συμφέροντα εξυπηρετούν. Γιατί δεν μειώνουν τους εξοπλισμούς; Γιατί δεν γυρίζουν οι ελληνικές δυνάμεις από Κόσσοβο και Αφγανιστάν που η παραμονή τους εκεί στοιχίζει 1 δις το χρόνο; Γιατί δεν εφαρμόζουν το πραγματικό «πόθεν έσχες»;  Να που είναι τα λεφτά…
Π
Και γιατί δεν κάνουν το ελάχιστο οι εκπρόσωποι των κομμάτων του δικομματισμού; Να ζητήσουν μια συγνώμη, έστω και υποκριτικά, από τον ελληνικό λαό για την πολιτική που εφάρμοσαν αντί να στήνουν σκυλοκαβγάδες στις ΤV για το ποιος αύξησε περισσότερο το χρέος;
Π
Θυμάστε το παραμύθιασμα που μας έκαναν με το Ιρλανδικό θαύμα; Ε λοιπόν οι Ιρλανδοί μεταναστεύουν μαζικά γιατί δεν μπορούν να ζήσουν μετά τα σκληρά μέτρα που πήραν εναντίον τους τα οποία, σημειωθήτω, είναι απαλότερα από τα δικά μας.
Π

Το σκέπτομαι πολύ. Θα πάω να ζήσω στη Βουλγαρία, όπως έκαναν πολλοί συνταξιούχοι , οι οποίοι, ζουν οι ίδιοι και τους περισσεύουν να βοηθούν και τα παιδιά τους στην Ελλάδα. Εξ άλλου δεν θα νοιώσω βαριά τη ξενιτιά αφού θα είμαι στη γη των προγόνων μου, στην αγαπημένη Ανατολική Ρωμυλία.
Π

Ο κ. Παπανδρέου μας διαβεβαίωσε ότι η Ελλάδα δεν πτωχεύει. Να αλλά πτωχεύουν οι Έλληνες, όχι όλοι. Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα.
Π

Το ΠΑΣΟΚ χέρι-χέρι με τον Καρατζαφέρη. Που είναι το παράδοξο; Κοινό  αφέντη δεν υπηρετούν;
Π

Πως το είπε ο κ. Τσίπρας;  Είμαστε με την ΕΕ, δεν  βάζουμε ζήτημα αποχώρησης από την ΟΝΕ, αλλά πρέπει η ΕΕ, να γίνει Ευρώπη των λαών!  Αλέξη, να σου πω μια λέξη που δεν την λες εσύ; Καπιταλισμός, και μάλιστα βάρβαρος. Και ακόμη για να γίνει η Ευρώπη των λαών, πρέπει να ανατραπεί η σημερινή Ευρώπη των μονοπωλίων Και αυτό θα γίνει μόνο με  αγώνες. Με ευχολόγια  δεν αλλάζει.
Π

Και με την αναφορά στον Τσίπρα και στα όσα είπε, μου ήρθε στο νου ένα τραγούδι του Μπακαλάκου, από εκείνα της εποχής της έντονη πολιτικής αντιπαράθεσης.
«Δεξιοί  και κεντρώοι κι’  οπορτουνίστες φόρμουλες ίδιες χρησιμοποιούν,
ν’άχουν τον Μανωλιό… σκλαβάκι σε θέλουν και του χεριού τους, πως Μανωλιό, δεν νογάς Μανωλιό»…
Π

Αλήθεια ο Νομάρχης, οι Δήμαρχοι του νομού, το Νομαρχιακό και τα Δημοτικά Συμβούλια θα κάνουν κάτι για να συμπαρασταθούν τον κόσμο (αυτούς που τους ψήφισαν και τους εξέλεξαν) που πλήττεται από την αντιλαϊκή καταιγίδα; Έστω ένα ψήφισμα μπρε μπράτιμοι…
Π
Και να τελειώσω μ’ αυτό: Στις σημερινές συνθήκες, όπου λεηλατούνται όλες οι κατακτήσεις που κέρδισε τα λαϊκό κίνημα με πολύχρονους και ενίοτε αιματηρούς αγώνες, δεν μπορεί να γίνονται κινητοποιήσεις χωρίς συμμετοχή. Ψηφίσατε που ψηφίσατε λάθος. Διορθώστε τη ψήφο σας με αγώνες. Εντάξει είδατε όλοι το DVD με την καλλίπυγο Τζούλια, αλλά και λίγο αγώνα…
Σ’ όλους αυτούς που περιμένουν στο σπίτι ή στο καφενείο να τους λύσουν τα προβλήματα άλλοι, αφιερώνω ένα στίχο από ποίημα του Μ. Μπρέχτ:
«Όποιος σπίτι μένει σαν αρχίζει ο αγώνας και αφήνει άλλους να αγωνιστούν για την υπόθεσή του, πρέπει προετοιμασμένος να ναι: γιατί όποιος τον αγώνα δεν έχει μοιραστεί θα μοιραστεί την ήττα».