Στους 41 έφτασαν οι επίσημα καταγεγραμμένοι εργάτες που σκοτώθηκαν στα λεγόμενα εργατικά ατυχήματα από την αρχή του 2008 στην Ελλάδα. Ένας, δηλαδή, κάθε 4 ημέρες. Φυσικά κανείς Υπουργός ή υπηρεσιακός παράγοντας, ούτε η ανεξάρτητη δικαιοσύνη ασχολήθηκαν να διερευνήσουν τις συνθήκες στους εργασιακούς χώρους. Ούτε βεβαίως τα ΜΜΕ, αφού το θέμα δεν «πουλάει».. Συναντήθηκε ο κ. Φώλιας με τους βιομηχάνους τροφίμων και τους ζήτησε να ρίξουν τις τιμές στα προϊόντα που παράγουν, δείχνοντας το «κοινωνικό τους πρόσωπο» και αυτοί απάντησαν ότι δεν μπορούν γιατί έχουν…πολλά έξοδα και «δε βγαίνουν».

+
Και μια που λέμε για την ακρίβεια και πόσο δυσκολεύονται οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι να αντεπεξέλθουν. Ο γονείς μου έφυγαν από τη ζωή, με ένα μεγάλο παράπονο. Πως γίνεται να έχεις δουλέψει μια ολόκληρη ζωή και να μην έχεις μια αξιοπρεπή σύνταξη για να ζήσεις και πρέπει να «τσοντάρουν» τα παιδιά σου. Μάλιστα η Μάνα μου, μέχρι τη στερνή της πνοή μας, το 2001, μας έδινε την ευχή της γιατί βοηθούσαμε οικονομικά, λέγοντας ότι η ευχή του γονιού είναι ευλογημένη και «πιάνει».
Αχ Μανέ μ’  (για να το πω Θρακιώτικα) όλα εδώ είναι όπως τα άφησες εσύ και όπως τα ήξερες. «Εδώ τα ίδια πράγματα» όπως τραγούδησε και ο Στελάρας, για να μην πω και χειρότερα. Ο κοσμάκης δεν μπορεί να ζήσει, και τα παιδιά σου συνεχίζουν να παλεύουν για να έχουν εισόδημα  για να ζήσουν με αξιοπρέπεια. Βλέπεις στον βάρβαρο Καπιταλισμό και στην παγκοσμιοποιημένη αγορά ούτε οι ευχές της Μάνας πιάνουν….
+
Γιάννη  Τσαπανίδη, Γιώργο Λυσσαρίδη (Ντόμνα), «Κομπέν», «Σπίθα», Γιώργο Τζαβέλλα,  Νίκο Φωτιάδη (τρελέ) και οι άλλοι παλιοί φίλοι που παίζαμε ποδόσφαιρο στα «μάρμαρα» της Πλατείας Διοικητηρίου και συχνάζαμε στη «Ροκάρια» και στην «παράγκα» της Νίκης Διοικητηρίου. Κάντε κάτι με τον Ψωμιάδη. «μαζέψτε» τον λίγο.. ξέρω ότι τον βλέπετε κάπου-κάπου…
+
Ας φαλτσάρουμε λίγο και να ξεφύγουμε από το πολιτικό ύφος της στήλης. Κάναμε και φέτος τα Αναστενάρια, το σημαντικό λαϊκό δρώμενο που κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας και που η αρχή της τέλεσής του χάνεται στα βάθη σων αιώνων. Φέτος, όπως κάθε χρόνο άλλωστε, ήρθαν στο Λαγκαδά να το παρακολουθήσουν και φίλοι από το Κιλκίς ποντιακής καταγωγής.
Θα εφτάματο και εμείς μου είπαν μετά το τέλος της πυροβασίας, εσύ πως εφτάσατο.
Αδέλφια αφήστε τα αστεία, τους λέω. Με τη φωτιά δεν παίζουν. Πρέπει να έχεις παραστάσεις και ακούσματα, να τα κουβαλάς απ’ τα γεννοφάσκια σου. Οι Αναστενάρηδες είναι  άτομα νευρωτικά, οιστρηλατημένα από ένα «ιερό» ενθουσιασμό με βαθιά θέληση να γίνει το έθιμα και υπόκεινται σε αυθυπολή, ετερουποβολή κ.λ.π.
Διαφορετικά τα «Αναστενάρια Ποντίων» μπορεί να γίνουν «Μπάρμπεκιου Ποντίων»!!
+
Και με την ευκαιρία που είπαμε για τη Θράκη. «Ο Χρόνης Αηδονίδης είναι ένας Άγγελος που δραπέτευσε από τον ουρανό και κατέβηκε στη γη για να μας τραγουδάει και να ευφραίνει την καρδιά μας». Το είπε ο Γιώργος Νταλάρας. Χρόνης Αηδονίδης ο αηδονόλαλος.