«Το Κιλκίς απόκτησε τον ιστορικό του, τον Θανάση Βαφειάδη. Από σήμερα υπάρχει ιστορικό βιβλίο αναφοράς για κάθε περαιτέρω έρευνα»Στην εκτίμηση αυτή του καθηγητή της Νομικής στο ΑΠΘ και εκ των ομιλητών-παρουσιαστών του δίτομου έργου «Χρονικό του Κιλκίς, 1913-1940» Γιώργου Μαργαρίτη συνοψίζεται η αληθινή προσφορά του τοπογράφου μηχανικού Θανάση Βαφειάδη που με την πολυετή και πολύμοχθη έρευνά του κάλυψε ένα τεράστιο κενό στην καταγραφή της τοπική μας ιστορίας.
Τελειώνω την ανάγνωση του πρώτου τόμου και μετά βεβαιότητας πια μπορώ να δώσω και τη δική μου εκτίμηση-την έγραψα εξάλλου πριν λίγες μέρες στην εφημερίδα. Κανείς δεν δικαιούται να ισχυρίζεται ότι γνωρίζει την τοπική μας ιστορία αν δεν διαβάσει- μελετήσει καλύτερα- το βιβλίο του Θανάση Βαφειάδη.
Δεν πλημμύρισε μόνο από κόσμο το Συνεδριακό Κέντρο. Τα συναισθήματα ήταν εκείνα που πλούτισαν την παρουσίαση του έργου. Εθνική περηφάνια και έξαρση, δέος μπροστά στη θυσία ταπεινών στρατιωτών και αφιερωμένων άχρι θανάτου στην υπηρεσία της πατρίδας αξιωματικών. Οργή για την κατάντια τη σημερινή- ο συγγραφέας στη σύντομη ομιλία του άλλωστε «έβγαλε από μέσα του» όλη την ένταση συγκρίνοντας το τότε με το σήμερα, «στολίζοντας» την πολιτική τάξη της χώρας, αναμνήσεις από ένα παρελθόν που κάποιοι εκ των παρεστώτων, όπως ο παρακαθήμενός μου Λύσσανδρος Φάσσος – πολλές και τιμητικές αναφορές έγιναν στο δικό του έργο για την ιστορία της Στρώμνιτσας – το έζησαν και θυμούνται πρόσωπα και γεγονότα.
Η «καλή μέρα» φάνηκε από την έναρξη της εκδήλωσης καθώς η προβολή ενός βίντεο με την χρονολογική καταγραφή εικόνων και βίντεο με ενημερωτικό υπομνηματισμό, μετέφεραν το ακροατήριο σε πια εποχή που σήμερα πια φαντάζει σχεδόν εξωπραγματική. Στον κόσμο που ζούμε η θυσία του στρατιώτη που γράφει στη γυναίκα του προαναγγέο0ντας το θάνατό του, αλλά συνάμα και την χαρά του αφού η Πατρίδα θα νικήσει, είναι εικόνες από ένα κόσμο που χάθηκε. Μακάρι να κάνω λάθος αλλά όσο κι αν ψάξεις σήμερα αυτόν τον απόλυτο πατριωτισμό, την χωρίς αντάλλαγμά αγάπη στην πατρίδα δεν τον βρίσκεις ούτε στους πολιτικούς- εκεί κι αν απουσιάζει- αλλά μήτε και στον απλό λαό.
Ύστερα ανέλαβαν οι παρουσιαστές του δίτομου έργου. Ο δημοσιογράφος και συντοπίτης μας Παντελής Σαββίδης, η καθηγήτρια στο Πολυτεχνείο Θεσσαλονίκης Αλεξάνδρα Γερολύμπου – Καραδήμου και ο «τ’ εμέτερον» καθηγητής στο παιδαγωγικό Τμήμα της φιλοσοφικής στη Φλώρινα Κώστας Φωτιάδης, που εστίασε στον ιστορικό «φωτισμό» του εποικισμού του απελευθερωμένου Κιλκίς από τους Καρσλήδες και τους Τσαλκαλήδες.
Συγχωρέστε μου τη σύγκριση αλλά ο καθηγητής Γιώργος Μαργαρίτης ήταν εκείνος, ως συνολική παρουσίαση- που έκανε τη διαφορά. Αξιολόγησε το ειδικό ιστορικό βάρος του έργου του Θανάση Βαφειάδη, ενέταξε συγκριτικά την ιστορική πορεία του Κιλκίς με εκείνη της νεότερης Ελλάδας, ιχνηλάτησε το διεθνές και δη βαλκανικό περιβάλλον χωρίς κανένα ψευτοεθνικισμό – ίσα ίσα που υπενθύμισε ότι το Κιλκίς αποτελούσε τη δεύτερη Σόφια, τα βάσανα της προσφυγιάς ήταν κοινά σε όλους τους βαλκανικούς λαούς κ.ο.κ- φώτισε δηλαδή ακόμα περισσότερο ένα έργο ήδη περίλαμπρο.
Έγραψα εξαρχής πως ο κόσμος πλημμύρισε το Συνεδριακό. Πάνω από 100 Κιλκισοώτες ήταν όρθιοι σε αυτήν την εκδήλωση που επί της ουσίας αποτελεί την εναρκτήρια εκδήλωση για τα 100χρονα από την απελευθέρωση. Παρέλκει λοιπόν να ονοματίσουμε επί μέρους παρουσίες.
Όπως και τους πολλούς εκπροσώπους των φορέων που χαιρέτισαν στο τέλος της εκδήλωσης το έργο του συγγραφέα. Τους καταγράψαμε εξάλλου στην προαναγγελία της εκδήλωσης.
Εν κατακλείδι: Ο Θανάσης Βαφειάδης εκπλήρωσε το χρέος του προς τον τόπο του και με το παραπάνω. Οι Κιλκισιώτες έχουμε τον τρόπο να εκπληρώσουμε το δικό μας. Να μελετήσουμε το έργο αυτό.
Το επ’ εμοί θα ξαναγράψω μόλις ολοκληρώσω την ανάγνωση και του δεύτερου τόμου.
Θ. Π.
Φωτογραφίες:
Photozoom - Χρήστος Παπαδόπουλος
