Γέμισε, άνθη ποιητικά, η φιλόξενη αίθουσα “Μανόλης Ανδρόνικος”. Ποιήματα, στίχοι και ομοιοκαταληξία αρωμάτισαν τους φιλότεχνους ακροατές. Σε μια εποχή, σαν τη δική μας, που χαρακτηρίζεται άκρως αντι ποιητική, που θριαμβεύει ο “πνευματικός νεοπλουτισμός”, τέτοιες εκδηλώσεις είναι ανασασμός, προσφέρουν τη σπάνια αισθητική συγκίνηση.
Πολλοί ρωτούν τι χρειάζεται η ποίηση. Απαντά ο Γ. Βαφόπουλος ο σπουδαίος Θεσσαλονικιός ποιητής “Το να ρωτά κανείς ποιά είναι η χρησιμότητα της ποίησης, είναι το ίδιο, περίπου, σαν να ρωτά ποια είναι η χρησιμότητα του ηλιοβασιλέματος, ή ενός τριαντάφυλλου μέσα σ’ ένα βάζο”.
Ρόδα ποιητικά από τη Θεσσαλονίκη παρουσιάστηκαν στην “ΤΕΧΝΗ” την Δευτέρα, 7 Απριλίου. Ήταν μια εκδήλωση αφιερωμένη στις ποιήτριες της Θεσσαλονίκης. Το αφιέρωμα έγινε με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης (λόγω άλλων προγραμματισμένων  εκδηλώσεων δεν ήταν δυνατό να πραγματοποιηθεί στις 21 Μαρτίου, ημέρα που τιμάται, παγκοσμίως, η ποίηση) αλλά, κυρίως, με αφορμή την εύμορφη και επιμελημένη έκδοση-ανθολόγηση από την ποιήτρια Κατερίνα Καριζώνη, η οποία τιτλοφόρησε το έργο της ευρηματικά “Το θηλυκό πρόσωπο της ποίησης στη Θεσσαλονίκη”.
Όπως είναι γνωστό, εδώ και 13 χρόνια, η “ΤΕΧΝΗ” διοργανώνει, κάθε χρόνο, Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό, που η εμβέλεια του διαρκώς εξαπλώνεται γιατί περιβάλλεται από το κύρος καταξιωμένων, ακαδημαϊκών, και μη, δασκάλων, αλλά και από το μεράκι και το ζήλο των ανθρώπωνπου διακονούν στην Τέχνη και την “ΤΕΧΝΗ”.
Στην “ΤΕΧΝΗ”, λοιπόν που υποστηρίζει και καλλιεργεί το ποιητικό τάλαντο, παρουσιάστηκε η “θηλυκή” ποιητική δημιουργία της Θεσσαλονίκης, όπως αυτή αποτυπώθηκε στην ανθολογία της Κ. Καριζώνη.
Τα μέλη της Θεατρικής ομάδας της “ΤΕΧΝΗΣ”, Κική Δόγια-Πλόχουρα, Ιωάννα Ρούσου, Γιάννης Αθανασιάδης και Γιώργος Ποζίδης διάβασαν ποιήματα, αλλά και εδώ είναι το σημαντικό.  Παραβρέθηκαν έξι ποιήτριες της Θεσσαλονίκης, που διάβασαν οι ίδιες έργα τους. Τιμητικά τις αναφέρουμε: Εύα Λιάρου-Αργύρη. Άννα Κουτροκόη, Μελίτα Τόκα-Καραχάλιου, Κατερίνα Καρζιώνη, Αλεξάνδρα Μπακονία και Ζωή Σαμαρά, η οποία συντόνιζε την εκδήλωση.
Εύστοχη και περιεκτική ήταν η εισήγηση του λογοτέχνη Τόλη Νικηφόρου, βαθύς γνώστης της ποίησης στη Θεσσαλονίκη, σκιαγράφησε με σαφήνεια και μετά λόγου γνώσεως, την “θηλυκή” ποίηση της πόλης.
Αξιοσημείωτη η παρατήρηση των ποιητριών της Θεσσαλονίκης, πως σπανίζουν πλέον στην πόλη τους οι εκδηλώσεις που αφορούν την ποίηση και το Κιλκίς, μιά μικρή πόλη, δίνει το παράδειγμα. Αυτή η πρωτοπορία και πρωτοβουλία του Κιλκίς -να τιμήσει την ποίηση- και δη το θηλυκό της πρόσωπο στη Θεσσαλονίκη καταγράφηκε σ’ ένα ωραίο ποίημα της Ζωής Σαμαρά. Η ποιήτρια και ομότιμη καθηγήτρια του Α.Π.Θ. στόλισε το “βάζο” της πόλης μας μ’ ένα ποίημα του οποίου οι έξι στίχοι δημιουργούν ακροστιχίδα με το όνομα Κιλκίς.
Το παρθέτουμε:
Κύλησε ο χρόνος βαθιά, μέσα σε μια θάλασσα
Ίδια κατάλευκο χαρτί
Λύγισε τα κορμιά, μάζεψε στο διάβα του
Κοχύλια και στίχους.
Φιλόξενη πόλη του Βορρά, κοίτα, ξαναγίναμε ποιητές. Κάθε
Ιούνη, δεκατρία χρόνια τυχερά, η ποίηση γιορτάζει στα σπλάχνα σου, κοντά
Σε μια άλλη, μια αδηφάγο, γείτονα χώρα.
Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους πλήθος συντοπιτών μας και όχι μόνο. Η αίθουσα “Μανόλης Ανδρόνικος” ήταν κατάμεστη από φίλους της Τέχνης και της “ΤΕΧΝΗΣ” του Κιλκίς.