Τρίτη, 14 Οκτωβρίου 2008 07:59
Εκδήλωση της “ΤΕΧΝΗΣ” για Ελληνισμό Μ. Ασίας
“Μάθαινε τα παλιά να ξέρεις τα καινούργια”, λέει η λαϊκή παροιμία. Δεν υπάρχει ισχυρότερο όπλο για έναν λαό από τη διατήρηση της μνήμης και δεν υπάρχει μεγαλύτερη απειλή από την λήθη. Να ξεχάσουμε ποιοί είμαστε και τι είμαστε, να χάσουμε τον άξονά μας, να ναρκωθούμε, να απογοητευθούμε, να σαπίσουμε, πάνω στο δέντρο, που μας έδωσε ζωή. Η λήθη είναι η Πέμπτη φάλαγγα στη στρατηγική της ιστορίας. Και αυτή τη λήθη, αθώα βέβαια αλλά απερίσκεπτα, την αφήνουμε να λειτουργεί διαβρωτικά εμείς οι ίδιοι. Ενώ το πιό μεγάλο αμυντήριο, που διαθέτουμε είναι η μνήμη μας. Το πιό ισχυρό όπλο. Αυτό που μας κράτησε στους αιώνες με τη πληθυντική, την διαχρονική ψυχή του. Το “εμείς” του Μακρυγιάννη.
Μια από τις τιμαλφείς γωνιές της συλλογικής μας μνήμης είναι και η Μικρασία, η φωτοδότρα γή, η “καλλίγονος μήτηρ”. Στη Μικρά Ασία γεννήθηκε η δημοκρατία και ο διάλογος. Η Μικρά Ασία υπήρξε η ψυχή και ραχοκοκαλιά της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Στη Μικρασία συντελέστηκε το θαύμα της σύνθεσης του Ελληνισμού με το μήνυμα του Ευαγγελίου. Στην ίδια γη, στα νεότερα χρόνια, αναπτύχθηκε ένας εκπληκτικός πολιτισμός, με βάση μεγάλα και περίφημα εκπαιδευτικά κέντρα, κυρίως, στη Σμύρνη, στον Πόντο και στην Καππαδοκία.
Μικρασιάτες πρόσφυγες, μετά την καταστροφή, βοήθησαν στην αναστήλωση του Ελλαδικού Κράτους.
“Η αναφορά στον Μικρασιατικό Ελληνισμό είναι μορφή συντήρησης άσβεστης της μνήμης, όχι όμως για να μείνουμε προσκολημένοι με αυτράσκεια ή με καημό και νοσταλγία σε ένα παρελθόν, αλλά για να ατενίσουμε με αισιοδοξία το μέλλον, αφού αυτή η αναφορά στη Μικρασία είναι ταυτόχρονα και η αφήγηση μιας εποποιίας ανθρώπων, που διαρκώς αγωνίζονται διευρύνοντας τους πνευματικούς και υλικούς ορίζοντες τους, ξεπερνώντας όλες τις δυσκολίες, ακόμη και τον ίδιο τους τον εαυτό και ό,τι φαινόταν προσωρινά και στα μάτια των άλλων ως όρια των δυνάμεών τους”, γράφει ο Νικόλαος Ιντζεσίλογλου, καθηγητής της Νομικής Σχολής του Α.Π.Θ.
Για τη μνήμη και τον έξοχο Μικρασιατικό Ελληνισμό θα μιλήσει ο εν λόγω καθηγητής, στην “ΤΕΧΝΗ” Κιλκίς, τη Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2008 και ώρα 7 μ.μ. Στις δύσκολες μέρες που περνάει ο τόπος μας, η ανθρωπότητα όλη, το μεταλλείο της μνήμης προσφέρει την ελπίδα, τη δύναμη για αντιμετώπιση των αντιξοοτήτων.
Παράλληλα θα λειτουργήσει έκθεση φωτογραφίας και δημοσιευμάτων της εποχής, από το αρχείο του Χρ. Κυμπαρίδη και σχετικού βιβλίου, καθώς και αυθεντικών ενθυμημάτων από τη συλλογή του Δημ. Χατζηαγγελίδη.
Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι 2 Νοεμβρίου 2008.