Η έκθεση έχει τίτλο Lupercalia και θα πραγματοποιηθεί στην Meldkamer Gallery Maastricht. Τα εγκαίνιά της θα γίνουν στις 16 Φεβρουαρίου και η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 25 Φεβρουαρίου.
Επιμελήτρια της έκθεσης είναι η Μάνθη Χατζημιχαηλίδου, η οποία και έχει την καταγωγή της από το Κιλκίς.
Η ιστορικός της τέχνης Κατερίνα Καλαμαρτζή σημειώνει για το έργο και την καλλιτεχνική διαδρομή της Αθηνάς Τσιρίκα:
«Η Αθηνά Τσιρίκα, διαγράφοντας μια μακρόχρονη πορεία καλλιτεχνικού πειραματισμού και αναζήτησης, επέλεξε να εκφραστεί μέσα από μια ανθρωποκεντρική και εξωστρεφή ζωγραφική. Αποτυπώνει στον καμβά της τις εντυπώσεις από καθημερινές οπτικές εμπειρίες με βάση τα εσωτερικά της βιώματα, όπως αυτά διαμορφώθηκαν μέσα στον προσωπικό της χρόνο και μας παραδίδει ένα ζεστό εικαστικό σύμπαν. Το εικαστικό της σύμπαν είναι ζεστό, επειδή θυμίζει κάτι από εμάς, κάτι που υπάρχει μέσα μας και φλερτάρει με τους υποσυνείδητους μηχανισμούς της ύπαρξης μας.
«Luper Calia» είναι ο τίτλος της νέας ατομικής της έκθεσης. Η καλλιτέχνης δανείστηκε τον τίτλο από τον ομώνυμη ρωμαϊκή γιορτή γονιμότητας και εξαγνισμού, καθώς το καθένα από τα έργα της είναι στην ουσία ένα κάλεσμα, μια αφύπνιση για επανεκτίμηση της πολύτιμης ουσίας της ζωής στην προ-λογική της συνθήκη, στον αρχετυπικό κόσμο του μύθου ή των αφηγηματικών του ανακυκλώσεων.
Το πλούσιο, αντιρρεαλιστικό χρώμα των έργων αιχμαλωτίζει το βλέμμα στην πρώτη θέαση τους. Η Αθηνά Τσιρίκα, υπακούοντας σε ένα εσωτερικό κέλευσμα για άμεσο και δυνατό εκφραστικό αποτέλεσμα, προστρέχει σε αρχές όπου το χρώμα είναι το ουσιώδες στοιχείο στην σύνθεση, τόσο ως προς την ποιότητα όσο και ως τη συμβολική του αξία. Χρώμα άφθονο σε ποσότητα, σε ανάδειξη της υλικής μορφής, συνυπάρχει με χρώμα σε χρωματικές διαβαθμίσεις που δεν φοβούνται τα όρια των αντιθέσεων, γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα πως η ζωγράφος βασίζεται αποκλειστικά στο χρώμα για να αποτυπώσει τον κόσμο της.
Ωστόσο, το συμπέρασμα αυτό είναι αμφισβητούμενο, αφού οι πίνακες της Αθηνάς Τσιρίκα δεν είναι αφαιρετικοί. Αντίθετα, έχουν θέμα και μάλιστα ευανάγνωστο, έκδηλο, ομιλητικό. Η γυναικεία φιγούρα κυριαρχεί σε κάθε πίνακα. Βασιλεύει κυριολεκτικά στο εικαστικό πεδίο και οργανώνει την όλη σύνθεση, με τα σώμα της να καλύπτουν επεκτατικά το χώρο σε πρώτο πλάνο . Τα άλλα συμπληρωματικά θέματα, ακόμη και οι ανδρικές φιγούρες, είναι έτσι εναρμονισμένα, ώστε να αναδεικνύουν τη γυναικεία φιγούρα ως πρωταγωνιστική. Γυναίκες σε εσωτερικό χώρο ή υπαίθριο χώρο, σε στάσεις άλλοτε κοινωνικής συναναστροφής και, συχνότερα, ατομικής αυτοαναφοράς, συχνά γυμνές, σαν να βρίσκονται μπροστά στον καθρέπτη ή σαν μοντέλα μπροστά στον ζωγράφο-παρατηρητή. Γυναίκες που ακροβατούν στο χωροχρόνο, εμφανιζόμενες ταυτόχρονα γήινες και υπερβατικές, ευδαιμονικές και ευγονικές, νοσταλγικές και αινιγματικές, εαρινές και αποσπερινές.
Τι ζωγραφίζει τελικά η καλλιτέχνης; Συνεξετάζοντας θέμα και εκφραστικά μέσα. Οδηγούμαστε σε απροσδόκητους συνειρμούς για το ρόλο αυτών των μορφών στον πραγματικό κόσμο. Προσωποποιούν όχι μόνο θηλυκές όψεις, αλλά και κοσμικές νομοτέλειες και ενδογενείς ψυχολογικές καταστάσεις και φαινόμενα της φύσης. Ας μην ξεχνάμε πως η ζωγραφική δεν είναι τίποτε άλλο από την εικονο-«ποίηση» του ασυνείδητου του ζωγράφου, που προστρέχει να συναντήσει ένα κομμάτι και από το δικό μας ασυνείδητο.»
