Με μια εξαιρετική εκδήλωση, με την ποιότητα που μας έχει συνηθίσει, το Λύκειο Ελληνίδων Κιλκίς τίμησε με τον καλύτερο τρόπο τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση του Κιλκίς, αλλά και τη δική του 20χρονη ιστορία και προσφορά στον τόπο μας.
Στο κατάμεστο Συνεδριακό Κέντρο Κιλκίς ο κόσμος χειροκρότησε θερμά την πρόεδρο του Λυκείου, Δάφνη Νιάκα, και ψυχή αυτής της 20χρονης διαδρομής στο γεμάτο νοήματα χαιρετισμό της:
«Εκατό χρόνια μετά την απελευθέρωση του Κιλκίς, η ιστορία της πόλης μοιάζει με ανεξερεύνητη ήπειρο. Γνωρίζουμε το περίγραμμά της, έχουμε φθάσει μέχρι τις παρυφές της, αλλά δεν έχουμε διεισδύσει στα άδυτά της.
Οι άνθρωποι που έζησαν σε αυτήν την πόλη, και πολλοί από αυτούς την αγάπησαν πραγματικά, δεν φρόντισαν –πλην ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων- να καταγράψουν συστηματικά την ιστορία της, να την αναλύσουν επιστημονικά, να την τεκμηριώσουν, να φωτίσουν έστω και αμυδρά τις άγνωστες πτυχές της, λες και αυτό αποτελούσε περιττή πολυτέλεια.
Η επέτειος της εκατονταετηρίδας θα μπορούσε να είναι μια καταπληκτική ευκαιρία, αλλά μεσούσης της οικονομικής κρίσης, η ιστορική αναζήτηση φαντάζει ως έργο ήσσονος αξίας, παράταιρο στις απαιτήσεις της εποχής, έσχατο στον κατάλογο των προτεραιοτήτων και των ιεραρχήσεων της κοινωνίας μας.
Κι όμως, σ’ αυτήν την άθλια εποχή των μνημονίων, η ιστορική μνήμη θα μπορούσε να αποτελέσει ένα ιατρείο ψυχής για την καταρρακωμένη μας αξιοπρέπεια ή έστω ένα φαρμακείο πρώτων βοηθειών για το τραυματισμένο μας φιλότιμο.
Σήμερα που ξένα και εγχώρια κέντρα γεμίζουν ασφυκτικά τα μυαλά και τις ψυχές μας με ηττοπάθεια, που μας υπόσχονται κυνικά μόνον οδυνηρές ήττες, πόσο σπουδαίες στ’ αλήθεια μοιάζουν οι λέξεις του ακρωτηριασμένου στρατιώτη της μάχης του Κιλκίς, που διακηρύσσει «πεθαμένος ή σακάτης δεν πειράζει, φθάνει να νικήσωμεν».
Μετά το χαιρετισμό της κ. Νιάκα στη σκηνή του Συνεδριακού ζωντάνεψαν μέσα από οπτικοακουστικό υλικό και με λιτή αφήγηση από τις κ. Ειρήνη Γιαννέ και Ξανθούλα Καμψιάδου, τα γεγονότα της πολύνεκρης τριήμερης μάχης του Κιλκίς.
Η αφήγηση των ιστορικών γεγονότων πλέκονταν με τους παραδοσιακούς χορούς από τόπους της Μακεδονίας, με την καταπληκτική εμφάνιση των χορευτικών του Λυκείου.
Τελευταία από τις οκτώ ενότητες των χορών ήταν η «ΑΓΓΕΛΩ ΝΙΚΗΝ ΚΙΛΚΙΣ», με χορούς από την Γουμένισσα… «Και το σιτάρι που φτιάχνει το ψωμί μας θεριεύει και μεστώνει ρουφώντας από τη γη αίμα αντί για νερό… Ο αγώνας αυτός είναι η συνέχεια των υψηλών κατορθωμάτων της ελληνικής φυλής… μια γενιά που δέχτηκε το μήνυμα του μεγάλου ηγέτη μ’ ανυπόμονη λαχτάρα…».
Ο Χρήστος Γιοβανούδης και η Πασχαλιά Καλουπτσή έκαναν μοναδική δουλειά στην οργάνωση και διδασκαλία χορών και τραγουδιών.
Το πανό που ξεδίπλωσαν στο τέλος της εκδήλωσης οι μικροί χορευτές για τα 20 χρόνια του Λυκείου και η γενέθλια τούρτα με τα αναμμένα κεράκια επί σκηνής, ήταν το κάλεσμα για την πρόεδρο του Συλλόγου, να βρεθεί μαζί με τους χορευτές και να σβήσει τα κεράκια, διατηρώντας όμως άσβεστη τη φωτεινή πηγή του Λυκείου, την προσφορά του στον τόπο μας.
Συγκινημένη η κ. Νιάκα, με σπασμένη τη φωνή, κάλεσε τους πρωτοχορευτές να σβήσουν μαζί τα κεριά, καταχειροκροτούμενοι για ό,τι έχουν κάνει μέχρι τα τώρα τα μέλη και οι χορευτές του Λυκείου.