Η ΠΝΙΓΗΡΗ θερινή ατμόσφαιρα, με τις φετινές πυρκαγιές και τα κλιματικά φαινόμενα σε μας, με τις διαρκείς εστίες ολέθρου και τις μορφές βίας όπου γης, μακάρι να σας παρακινήσει να διαγωνίζεσθε ολυμπιακά και να φτιάχνετε μια εικόνα συμμετοχικής ανθρωπιάς, τουλάχιστον στο δικό μας Ελλαδικό χώρο.
ΑΡΧΕΣ του φθινόπωρου (τώρα που οι καρποί μαζεύτηκαν ή μαζεύονται, για να μη χαλάσουν), εσείς όλοι θα στήσετε μια νέα εκπαιδευτική διαδρομή καρποφορίας (για να πάψει να σήπεται άκαρπος ο κόσμος μας).
ΟΛΟ το καλοκαίρι δούλευαν από το συνειδητό μέχρι το ασυνείδητο οι αναμνήσεις σας από την περυσινή διαδρομή, που εύχομαι να ήταν ευχάριστες ή να τις μεταποιήσατε σε ευχάριστες, με τον καρδιακό σας παλμογράφο σε ξεκούραστη αναμέτρηση.
Ανανεωμένοι τώρα πια, εισάγεσθε στη νέα επιμορφωτική προσπάθεια, για μια δημιουργική συμμετοχή της ατομικής προσπάθειας στη διαδικασία της μόρφωσης και της σωστής κοινωνικοποίησης.
ΚΑΠΟΤΕ αυτές οι δυνατότητες ήταν πιο ελεύθερες προσπάθειες μιας καθημερινής αλληλοδιδακτικής αυτενέργειας.
Υπήρχε ένα “στάνταρ” εκπαιδευτικής ύλης, που αναπληρωνόταν και συμπληρωνόταν από τη μορφωτική συμμετοχή κι αυτενέργεια.
Όσο προχωράμε στις ενυλώσεις του “άυλου μηχανικού πολιτισμού”, μαθητευόμενοι και μαθητευτές υποχρεώνεστε στη λογική ταχυτήτων του ύστερου νεωτερικού κόσμου.
Ελευθεριότητα διεθνιστικού φορμαλισμού, πειθαρχία φορμαρισμένου μεταήθους, αποκλειστικές παραγωγές διαχειριστών της τεχνητής νοημοσύνης.
ΟΜΩΣ, το νιώθετε αμεσότερα από μένα στον ανοιχτό εκπαιδευτικό σας χώρο πως η ανθρωπιά είναι μια διαδικασία μετακένωσης, μια διαδικασία αλληλεγγύης. Δίνετε φιλότιμο προσφοράς και παίρνετε φιλότιμο ανθρωπιάς. Περιστέλλετε την ατομική παθολογία και συνηθίζετε την καθαρότητα της κοινωνικής θυσίας. Κάτι που ―όσο κι αν φαίνεται δύσκολο― εθίζει την αυτοσυνειδησία μας να βηματίζει ανθρώπινα, διανθρώπινα και συνανθρώπινα σε κάθε φάση του βίου μας. Για να γίνει μετέπειτα “ζωή διαλόγου” και όχι μονολόγου, όπως κατάντησε σήμερα.
ΕΥΧΟΜΑΙ σε όλους, παιδιά και εκπαιδευτικούς και διοικητικούς φορείς, να επιμένετε στον πολιτισμό της ανθρώπινης επικοινωνίας, τιμώντας την ουσία του ανθρώπου όπως μας την χάρισε πανέμορφη και μας την ξαναχάρισε τέλεια ο Κύριος και Θεός μας με ενανθρωπισμένο τον εαυτό Του.
Η δική Του ενανθρώπινη εικόνα, τουλάχιστον στα 12χρονα Του ανάμεσα στους μορφωμένους της εποχής, ας είναι τεκμήριο της συνοδοιπορίας Του και όραμα ανθρωπιάς στο δικό σας ευαίσθητο εκπαιδευτικό δρόμο.
ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ η νέα σχολική χρονιά, πλούσια σε ανοίγματα συμμετοχικής επικοινωνίας, αλληλοσεβασμού και αληθινής μάθησης.
† Ο Γουμενίσσης, Γεφύρας, Αξιουπόλεως και Πολυκάστρου Δημήτριος
