Του Κώστα Τερζενίδη

Ακούγεται συχνά τελευταία το επιχείρημα πως και ο νομός μας είχε δεχθεί στο παρελθόν χιλιάδες Αλβανούς μετανάστες χωρίς να δημιουργηθούν προβλήματα, συνεπώς θα μπορούσε να φιλοξενήσει και χιλιάδες πρόσφυγες από Συρία, Ιράκ και πάει λέγοντας.

Δεν χρειάζεται να επισημάνουμε ευθύς εξ αρχής πως ο λαός του Κιλκίς έδειξε από την πρώτη στιγμή την αγάπη του και τη συμπαράστασή του στα κύματα των προσφύγων που κατέκλεισαν το νομό, φθάνοντας κάποια στιγμή να φιλοξενούμε κοντά 20.000 πρόσφυγες σε άθλιες συνθήκες και με το κράτος παντελώς απών!

Του Κώστα Τερζενίδη

Δεν χρειάζεται να επισημάνουμε ευθύς εξ αρχής πως ο λαός του Κιλκίς έδειξε από την πρώτη στιγμή την αγάπη του και τη συμπαράστασή του στα κύματα των προσφύγων που κατέκλεισαν το νομό, φθάνοντας κάποια στιγμή να φιλοξενούμε κοντά 20.000 πρόσφυγες σε άθλιες συνθήκες και με το κράτος παντελώς απών!

Του Κώστα Τερζενίδη

Το μόνο πράγμα που έλειπε αυτήν τη στιγμή από το νοσοκομείο Κιλκίς είναι ένας «εμφύλιος» σπαραγμός και οι δημόσιες και ανοιχτές αντιπαραθέσεις μεταξύ γιατρών, νοσηλευτών ή συνδικαλιστών του ιδρύματος.
«Όλα τα χε η Μαριωρή, ο φερετζές της έλειπε» ή αν προτιμάτε το μνημονιακότερο: «Η φτώχια φέρνει γκρίνια»!

Του Κώστα Τερζενίδη

Παρακολουθώντας από την πρώτη στιγμή την εξέλιξη του προσφυγικού-μεταναστευτικού προβλήματος στο νομό μας, από τότε που ψάχναμε τις παρέες μεταναστών στην κοίτη του Αξιού, μέχρι που αρχίσουν να συρρέουν στα σύνορά μας ποτάμια προσφύγων και να φιλοξενούμε κοντά 20.000 εγκλωβισμένους πρόσφυγες-μετανάστες, γίνομαι όλο και πιο απαισιόδοξος για την πορεία των πραγμάτων.

Μήνες τώρα τα διεθνή ΜΜΕ έδειχναν σε απευθείας σύνδεση τις εικόνες ντροπής από τον καταυλισμό της Ειδομένης, δηλαδή την άθλια εικόνα από την Ελλάδα, το σύγχρονο Νταχάου, όπως το χαρακτήρισε υπουργός της ελληνικής κυβέρνησης!

Του Κώστα Τερζενίδη

«Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα…».

Κοινότυπη πια η επισήμανση του Γερμανού φιλόσοφου Karl Marx, μόνο που όταν η ιστορία αφορά τεράστια προσφυγικά κύματα, ανοιχτές πληγές ολόκληρης της ανθρωπότητας, τότε δεν μιλάμε για φάρσα, αλλά για πολλαπλή τραγωδία. Τραγωδία στα χαλάσματα της Συρίας, στις κατεστραμμένες –με ευθύνη της Δύσης- χώρες της Αφρικής και της Ασίας, τραγωδία στα παγωμένα νερά του Αιγαίου, τραγωδία στις πλατείες της Αθήνας, τραγωδία στα λασπωμένα χωράφια της Ειδομένης, τραγωδία στους αγκαθωτούς φράχτες της Ευρώπης!

Του Κώστα Τερζενίδη

Ζούμε σ’ έναν υπέροχο τόπο, σ’ έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο, όπου «όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν». Με τέτοια θαυμαστή επιμονή αντιστέκεται ο καιρός, και αδιαφορούν οι άνθρωποι. Αλλά προς Θεού, αν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί μαζί μας, τότε αλίμονο στην πραγματικότητα. Είναι το μνημόνιο, ηλίθιε! κατά την προεκλογική ατάκα του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον: «It's economy stupid».
Και η καημένη η μάνα μου, χρειάστηκε να περάσει στα 87 της, να περάσουν και οι γιορτές και να συνειδητοποιήσει πως τελικά δεν της έδωσαν τη 13η σύνταξη που της είχαν υποσχεθεί. Και σαν μικρό παιδί το περίμενε αυτό το δώρο, για να το μοιράσει στα εγγόνια…

Του Κώστα Τερζενίδη  

Και στην τρίτη εκλογική αναμέτρηση του σωτήριου τούτου έτους ηττήθηκε η Νέα Δημοκρατία, με παράλληλη στροφή του εκλογικού σώματος προς  τα δεξιά! Η αντίφαση των εκλογών: η Ν.Δ. έχασε και η δεξιά κέρδισε.
Δείτε για λίγο και πιο ψύχραιμα το εκλογικό αποτέλεσμα.

Του Κώστα Τερζενίδη 

Χρόνια τώρα αναρωτιέμαι το γιατί και το πώς εμφανίζονται ως “διάττοντες αστέρες” κάποιοι …αστέρες της πολιτικής και της αυτοδιοίκησης, που δεν τους ξέρει ούτε η μάνα τους. Εμφανίζονται από το πουθενά λίγο πριν τις εκλογές και εξαφανίζονται αμέσως μετά, διεκδικώντας να γίνουν βουλευτές, δήμαρχοι ή δημοτικοί σύμβουλοι σ’ έναν τόπο που ούτε τον γνωρίζουν, δεν ξέρουν τους ανθρώπους του, μήτε και τα προβλήματά τους.