Ε, ναι είναι πολυτέλεια και αδιέξοδη η σύγκρουση που ξέσπασε μεταξύ του προσωπικού του νοσοκομείου και θάταν καλό για όλους να σταματήσει εδώ. Θάναι τραγικό για τους ίδιους και για το ίδρυμα να οδηγηθούμε μέχρι τις αίθουσες των Δικαστηρίων για να λυθούν οι …διαφορές τους. Ποιες διαφορές άραγε;
Κάτω από την πίεση των διαχρονικών προβλημάτων και των αφόρητων καταστάσεων που έζησαν τα τελευταία χρόνια οι εργαζόμενοι του ιδρύματος, έγιναν και ειπώθηκαν και ακραία πράγματα. Αλλά αυτά δεν λύνονται ούτε ξεπερνιόνται με δημόσιες συγκρούσεις μήτε με δικαστικές αποφάσεις. Οταν οι εργαζόμενοι μήνες τώρα με την προσφυγική κρίση και με 20.000 πρόσφυγες το χειμώνα στο νομό Κιλκίς, φώναζαν στους πολιτικούς μας παράγοντες, πως «δεν αντέχουμε άλλο, δεν πάει άλλο», ήταν επόμενο πως κάποια στιγμή θα έσπαγαν, θα λύγιζαν και δεν θάταν εύκολο να αποφευχθούν τα λάθη και οι ακρότητες.
Είναι φρόνιμο λοιπόν να πέσουν οι τόνοι. Και πριν από όλα η νέα διοικήτρια και το νέο διοικητικό συμβούλιο να πάρουν πρωτοβουλίες για την ηρεμία και την ενότητα στο νοσηλευτικό μας ιδρύματος. Η απαξίωση των εργαζομένων οδηγεί στην απαξίωση του νοσοκομείου και δεν το αξίζουν ούτε οι εργαζόμενοι ούτε το ίδρυμα.
Η κοινωνία του Κιλκίς είναι περήφανη για τους γιατρούς και τους νοσηλευτές των νοσοκομείων και των κέντρων υγείας του νομού. Στα χρόνια της κρίσης έδωσαν πραγματική μάχη για να κρατηθούν τα ιδρύματα όρθια. Πάλεψαν και κατάφεραν να προσφέρουν αξιοζήλευτη περίθαλψη, παρά την έλλειψη χρημάτων, προσωπικού ή εξοπλισμού.  Στήριξαν τα νοσοκομεία και τα κέντρα υγείας, τα στήριξε και η κοινωνία κι είναι κρίμα να μηδενίζεται και να αμαυρώνεται αυτή η προσπάθεια από ανούσιες αντιπαραθέσεις.
Ο εχθρός δεν βρίσκεται ανάμεσά μας, είναι απέναντί μας, είναι οι μνημονιακές πολιτικές των ελληνικών κυβερνήσεων και η λιτότητα, η έλλειψη προσωπικού, χρημάτων, υλικών και αυτά τα προβλήματα δεν πρόκειται να εκλείψουν στα επόμενα χρόνια, όπως θα καταλάβατε. Αυτά έχουμε να αντιπαλέψουμε. Ας μην ψάχνουμε ψύλλους στ’ άχυρα και φίδια στον κόρφο μας. Αν θέλουμε τα νοσηλευτικά μας ιδρύματα όρθια και στην υπηρεσία του δύσμοιρου κοσμάκη, τότε ας κουβεντιάσουμε το τι έχουμε να κάνουμε για τα νοσοκομεία και τα κέντρα υγείας μας, πως θα διατηρήσουμε ένα αξιοπρεπές επίπεδο υγειονομικής περίθαλψης, πως θα κινητοποιήσουμε την τοπική κοινωνία. Κι όταν το κάνουμε αυτό, ας κουβεντιάσουμε και για το μέλλον αυτών των ιδρυμάτων, ας χαράξουμε από τώρα τη διαδρομή που οραματιζόμαστε κι ας διεκδικήσουμε όλοι μαζί την υλοποίησή της.
Για να λάβουν τα όνειρα εκδίκηση!