Μαύρη επέτειος σήμερα. Συμπληρώνονται 44 χρόνια από την Παρασκευή 21 Απριλίου του 1967  που μια ομάδα επίορκων αξιωματικών του στρατού έστρεψε  τα όπλα της  κατά του λαού, αφαίρεσε με το «έτσι θέλω» τα συνταγματικά του δικαιώματα και επέβαλε τη «δημοκρατία του γύψου».

Συνηθίζουν, συνήθως με …επισπεύδοντα τον κ. Αφεντουλίδη, να διασταυρώνουν τα ξίφη τους  εντός του Δημοτικού Συμβουλίου οι κ. Τερζίδης και Αφεντουλίδης. Η πρόσφατη αντιπαράθεσή τους όμως υπήρξε λίαν διδακτική, κυρίως για όσα δεν λέχθηκαν.  Περί της Αυστροελληνικής ο λόγος, της ημιερειπωμένης  καπναποθήκης  δηλαδή και η κριτική του κ. Αφεντουλίδη αφορούσε στο υψηλό κόστος της αναπαλαίωσής της. Τρία εκατομμύρια είναι πολλά για αναπαλαίωση μιας αποθήκης. Σωστός ο λόγος.

«Στην Ελλάδα υπάρχουν κάποιοι που δεν έχουν ψωμί να φάνε και άνθρωποι που ασκούν τη φοροδιαφυγή ως εθνικό σπορ», δήλωσε,  μεταξύ άλλων, ο επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Στρός Καν, ίνα επιβεβαιωθεί ότι το έθνος και τα ιερά της φυλής πλήττονται ευθέως πλέον από τους ιέρακες του διεθνούς ιμπεριαλισμού.

Ρηξικέλευθη  η ιδέα - πρόταση της Κοινωνίας Πολιτών του Κιλκίς που προτρέπει τους πολίτες να μην πληρώνουν τα 5 ευρώ  που καταβάλλουν στα εξωτερικά ιατρεία των δημόσιων νοσοκομείων.  Εξίσου καινοτόμα η πρωτοβουλία της διοίκησης των νοσοκομειακών γιατρών να "μπλοκάρουν" στα εξωτερικά ιατρεία την καταβολή των πέντε ευρώ (αντί των τριών, όπως ίσχυε τα τελευταία χρόνια) υπερασπιζόμενοι τον λαό και το δημόσιο χαρακτήρα του συστήματος υγείας.

Να μην επικαλεστούμε το γνωστό βιτριολικό σχόλιο που θέλει τους Συνέλληνες  να «συσκέπτονται επειδή δεν σκέπτονται». Θα ήταν και άδικο κυρίως για τον Αντιπεριφερειάρχη Χρήστο Γκουντενούδη και τον νέο Δήμαρχο Παιονίας Θανάση Λαπόρδα που μόλις ανέλαβαν και δεν μπορεί να τους  προσάψει κανείς οποιαδήποτε ευθύνη για όσα εκκρεμούν στ Κιλκίς.

Κάποτε ήταν το Συνταγματικό Δίκαιο που κυριαρχούσε στο δημόσιο διάλογο. Με τους Συνέλληνες να διαπρέπουν στις μάχες εκ του συστάδην και επί λεπτομερειών ακόμα  του Συνταγματικού Δικαίου. Στην φιλέριδα διάθεσή μας  αργότερα προσέφερε τα εδάφη και εδάφιά του το Ποινικό Δίκαιο.

Ευρεία ανακατάταξη του πολιτικού χάρτη του ν. Κιλκίς επιφέρει η επί θύραις ίδρυση του κόμματος της κ. Μπακογιάννη. Κι αν το ρευστό πολιτικό σκηνικό τροφοδοτείται από την πρωτοφανή οικονομική κρίση, στην οποία φαίνονται ανήμποροι να δώσουν πειστικές απαντήσεις οι λειτουργούντες πολιτικοί οργανισμοί, ειδικότερα στο ν. Κιλκίς η αβεβαιότητα επιτείνεται από την παρουσία και δράση ενός ισχυρού πολιτικού ανδρός, του ανεξάρτητου βουλευτή Κ. Κιλτίδη, παρά τω πλευρώ της κ. Μπακογιάννη.

Ήταν μέσα του ’80 όταν ο Φ. Μιτεράν  ξεναγήθηκε στο κοιλάδα της τεχνολογίας, ( κοιλάδα της σιλικόνης, όπως την ονομάτισαν)  όπου οι Αμερικανοί του Ρήγκαν προσάρμοζαν και χρησιμοποιούσαν στην πολιτική οικονομία την τεχνολογία αιχμής η οποία «γεννήθηκε» από την έρευνα και τα δισεκατομμύρια δολάρια που επενδύθηκαν στον «πόλεμο των άστρων». *
Επέστρεψε θορυβημένος ο πολύπειρος Γάλλος ηγέτης. Και η πρώτη πολιτική του απάντηση ήταν να αντικαταστήσει τον τότε πρωθυπουργό του Πιέρ Μωρουά  με τον εκσυγχρονιστή Λοράν Φαμπιούς.  Η Γαλλία του κοινωνικού κράτους και της υψηλής κοινωνικής  προστασίας όφειλε να βρει απάντηση στην επερχόμενη περιθωριοποίησή της  στο παγκόσμιο εμπόριο.  Οι ΗΠΑ με τεχνολογία αιχμής από την έρευνα του «πολέμου των άστρων» δεν παρήγαγαν μόνο όπλα αλλά και καρφίτσες με κόστος υποδεκαπλάσιο.

Θέλεις δεν θέλεις είναι μερικές ειδήσεις που οδηγούν σε περίεργους συνειρμούς… Περίεργους και συνάμα  πικρούς για τις αξίες που κανοναρχούν τη ζωή μας. Τρεις αλλοδαποί συνελήφθησαν από την Αστυνομία, από 16 μέχρι 28 ετών, γιατί μπήκαν σε παρεκκλήσι γειτονικού χωριού και αφαίρεσαν από το παγκάρι 39 ευρώ και 60 λεπτά, όπως καταλεπτώς μας ενημερώνει η Αστυνομία. Τα κλοπιμαία μάλιστα αποδόθηκαν στον ιερέα του ναού.

Είχαν επεξεργαστεί στο ΠΑΣΟΚ , ενόσω εξουσία είχε ο Καραμανλής, σε γενικές γραμμές την πολιτική τους μόλις θα αναλάμβαναν. Στην Ελλάδα εξάλλου η εξειδίκευση είναι ίδιον των λογιστών και των λοιπών καταφρονητέων ειδών. Πήραν λοιπόν την εξουσία με γενικές αρχές και ούτε οι πρώτες 100 μέρες άρκεσαν για να επεξεργαστούν τη λογιστική απεικόνιση της θλίψης που παρέλαβαν και της πολιτικής εξόδου την οποία οφείλουν να χαράξουν.