Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, εκπαιδευτικός-συγγραφέας.

"Δεν υπάρχουν ιδέες, υπάρχουν μονάχα άνθρωποι που κουβαλούν τις ιδέες, κι αυτές παίρνουν το μπόι του ανθρώπου που τις κουβαλάει" ( Καζαντζάκης). Όντως, ο άνθρωπος είναι αυτός που μετουσιώνει την ιδέα σε είδος. Ο άνθρωπος είναι που δίνει στη θεωρία  έμπρακτη υπόσταση. Αλλιώς  οι ιδέες θα έμειναν για πάντα φρούδες ελπίδες.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός – συγγραφέας.

Ο άνθρωπος είναι δισυπόστατος. Μιλά για αλληλεγγύη, αλλά αγνοεί το "αλλήλων τα βάρη βαστάζετε". Κάνει το σταυρό του για περισσότερη δικαιοσύνη αλλά αδιαφορεί για τη Χριστιανική ρήση, "ο έχων δύο χιτώνας μεταδότω τω μη έχοντι...".

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης.

Εκπαιδευτικός – συγγραφέας.

Ο όρος «βαθύ κράτος» έχει διττή σημασία. Αφορά την αρχιτεκτονική δομή αλλά  και τη διαχρονική ύπαρξη ενός βαθιά ριζωμένου κράτους που ξεπερνά σε μάκρος  ζωής κυβερνήσεις και κόμματα. Η νοοτροπία του νεοελληνικού κράτους από τη σύστασή του και μετά είναι ίδια, με εξαίρεση ορισμένες φωτεινές αναλαμπές.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός - συγγραφέας.

Για τις πολιτικές παθογένειες ενός τόπου  την ευθύνη φέρουν αναλογικά τα «τζάκια» που τον κυβέρνησαν. Όταν ο πατέρας σου ήταν πρωθυπουργός,  όταν εσύ είσαι ο νυν πρωθυπουργός της χώρας, όταν η αδερφή σου ήταν δήμαρχος Αθηναίων στο παρελθόν και πρώην υπουργός, όταν ο ανιψιός σου είναι τώρα ο δήμαρχος Αθηναίων, όταν όλο σου το σόι στελεχώνει το λεγόμενο «βαθύ κράτος», το κράτος δηλαδή  που σε διάρκεια ζωής ξεπερνά  κόμματα και πολιτικά χρώματα,  κι εσύ λες  ότι για όλα φταίνε οι άλλοι, ή ψεύδεσαι συνειδητά ή δεν έχεις επίγνωση του τι λες και του τι κάνεις!

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός - συγγραφέας.

Από τα σωστά πολιτεύματα καλύτερο είναι εκείνο που διοικείται από τους καλύτερους, γράφει ο Αριστοτέλης στα «Πολιτικά» του. Ο μέγιστος των σοφών δεν μένει μόνο στις επιμέρους διαφορές των πολιτευμάτων, αλλά πάει ένα βήμα παραπέρα, συνδέοντας  το αξίωμα με την αξία του προσώπου που το υπηρετεί.
Δεν είναι οι θεσμοί που δίνουν αξία στον άνθρωπο, αλλά ο άνθρωπος δίνει αξία στους θεσμούς. Αν τα πρόσωπα που στελεχώνουν την πολιτική, δεν έχουν την απαιτούμενη επάρκεια, αν είναι κατώτερα των περιστάσεων. Όσοι δεν μπορούν  να σταθούν στο ύψος του θεσμού, τον οποίο εκπροσωπούν,  υποβαθμίζουν  την αξιοκρατία.