Πώς γίνεται, λοιπόν, να υπάρχουν στη χώρα αυτή αυτοκίνητα υπερπολυτελείας για βουλευτές και υπουργούς, τσίλικα κι αστραφτερά, πανάκριβα, με πολλά κυβικά και να μην υπάρχουν για το λαό ασθενοφόρα; Πώς γίνεται να πεθαίνει μια κοπέλα, 19 ετών, έγκυος, γιατί καθυστέρησε να πάει να την πάρει το ασθενοφόρο, κι αυτό αντί να ταρακουνά σύμπασα την κοινωνία δεν κρατά πάνω από δύο λεπτά αναφοράς στα τηλεοπτικά δελτία;
Πώς αντιδρά εκλογικά η χώρα μπροστά σε ένα τέτοιο τριτοκοσμικό φαινόμενο, όταν η πιο βαριά της κληρονομιά, είναι η Ιστορία που κουβαλά; Μήπως έπαψε ο Έλληνας να είναι πατριώτης; Μήπως από κυρίαρχος ο λαός κατάντησε ένας «αγόμενος και φερόμενος» οπαδός;
Κρίμα! Γιατί κάπως έτσι αρχίζουν κι αμφισβητούνται τα ελληνικά νησιά. Όταν αυτοί που κυβερνούν τη χώρα, την εγκαταλείπουν στη μοίρα της, με αποτέλεσμα να μην έχει ο Έλληνας την ιατρική φροντίδα που πρέπει και να την ζητά μια βουτιά μακριά, στα αντικρινά παράλια. Στην αλλοτινή Ιωνία, την κοιτίδα του ελληνικού πολιτισμού και την γεννήτρα των φυσικών φιλοσόφων.
Κρίμα! Γιατί και οι γιατροί που μπαίνουν στη βουλή δεν μιλούν τόσο για τα θέματα της Υγείας, όσο της Οικονομίας! Γιατί ούτε και οι πανεπιστημιακοί υπερασπίζονται επαρκώς τα «Δημόσια Εκπαιδευτικά Ιδρύματα», στη χώρα που έχει μονιμοποιήσει τον ΕΝΦΙΑ και έχει υιοθετήσει το «αδιευκρίνιστο», ως απαλλακτικό μέτρο.
Ποια ευρωπαϊκή χώρα, θα εφάρμοζε ποτέ το ακαταδίωκτο για την Επιτροπή των λοιμοξιολόγων, των τραπεζιτών ή κάποιων άλλων κρατικών παραγόντων; Για ποιο λόγο να έχουν όλοι αυτοί απαλλαγή από ευθύνη, όταν αυτό που κάνουν το κάνουν σωστά; Μήπως η απαλλαγή από την ευθύνη αποτελεί ένα άλλοθι για κάθε κρατική παρανομία;
Το 2010, το ελληνικό δημόσιο χρέος ήταν στα 320 δις ευρώ και το ΑΕΠ στα 220 δις. Σήμερα, ύστερα από 13 χρόνια, το χρέος είναι 40 δις ευρώ μεγαλύτερο, ενώ το ΑΕΠ 40 δις μικρότερο, κι ας ξεπουλήσαμε την Ολυμπιακή. Κι ας πουλήσαμε ένα σημαντικό ποσοστό της ΔΕΗ, του ΟΤΕ, λιμάνια, προβλήτες, αεροδρόμια κλπ.
Και το πιο αξιοπερίεργο; Ο κόσμος επιβράβευσε δια της ψήφου του αυτούς, που έστειλαν τη χώρα στης χρεοκοπίας τα τάρταρα! Τα περί του σοφού λαού, βερεσέ τα ακούω. Απλά, οι πολιτικοί επειδή χρειάζονται την ψήφο του, τον βαυκαλίζουν με τέτοια παραμύθια, αποκαλώντας τον κυρίαρχο, κι ας μην έχει «πού την κεφαλήν κλίνη».
Το μεγαλύτερο σκοπευτήριο για τον Έλληνα είναι η ίδια η Ελλάδα. Είναι ο τόπος, όπου την κάθε αυγή πάντα η καρδιά του τουφεκίζεται, στις αρένες της φτώχειας και της ακρίβειας. Στις αλάνες της σισύφειας μοίρας του.
Κάποτε η Ελλάδα είχε ένα ανεξάντλητο πνευματικό κεφάλαιο που μας έκανε περήφανους ως λαό. Είχε Χατζηδάκη, Θεοδωράκη, Κατράκη, Ρίτσο, Σεφέρη, Ελύτη, Λουντέμη, Σολωμό, Καβάφη, Βρεττάκο και πολλούς άλλους. Είχε ήρωες που πολέμησαν και την ελευθέρωσαν από τον Τούρκο και τον Γερμανό κατακτητή. Είχε σοφούς και φιλόσοφους. Όλα ξεκίνησαν από εδώ. Τώρα τι έχει; Τώρα που μας έπνιξαν τα χρέη, γιατί τα υπερκέρδη των ισχυρών είναι κι αυτά στο απυρόβλητο; Έχουμε την πιο ακριβή βενζίνη, τον μεγαλύτερο φόρο στα τρόφιμα και στα καύσιμα, αλλά έχουμε και το δέλεαρ των "pass"!
Στις 25 του Ιούνη εσύ κρατάς τη ζωή σου στα χέρια σου. Εσύ μπορείς να σώσεις τον εαυτό σου. Από άλλους μην το ελπίζεις. Πέθαναν οι θεοί, πέθαναν και οι ημίθεοι. Και πολλοί πολιτικοί φωστήρες μοιάζουν με «άχυρα», που πετούν στον άνεμο ψηλά και χρυσίζουν. Αλλά μόλις σταματά να φυσά πέφτουν κάτω! Διαφορετικά δεν θα ήταν η Ελλάδα στην οικτρά κατάσταση που βρίσκεται.
Στις 25 του Ιούνη, αν δεν αλλάξεις συμπεριφορά, τα επόμενα διακόσια χρόνια, θα είναι χειρότερα από τα προηγούμενα. Οι ασθενείς τότε δεν θα έχουν ούτε δημόσια νοσοκομεία να πάνε. Όλα θα είναι ιδιωτικά! Μόνο που η λέξη «ιδιώτης» (idiot), ως έννοια πολιτική, στη διεθνή ορολογία σημαίνει και ηλίθιος! Αυτό μην το ξεχνάς!
