Έγινε πατριώτης όχι με τον κίβδηλο και ιδιοτελή πατριωτισμό κάποιων, αλλά με την υπερηφάνεια αυτού που νιώθει ότι είναι απόγονος των θαυμαστών αρχαίων Ελλήνων. Βάφτισε τα παιδιά και την Αγγλίδα γυναίκα του με αρχαία ελληνικά ονόματα και άλλαξε το επίθετο του από Μαλακούδης σε Αλεξάνδρου.
Ο Δημήτρης, ταξιδεύοντας χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την Ελλάδα, μπόρεσε να δει την Ελλάδα.
Να αντιληφθεί τις πελώριες ρίζες του Ελληνισμού. Να συνειδητοποιήσει την τεράστια αξία του. Να μπολιαστεί εκείνο το σπάνιο πια «μικρόβιο» της Αθάνατης Ελληνικής Δημιουργίας. Ο Δ. Αλεξάνδρου γεννήθηκε στη Βάβδο Χαλκιδικής, υπηρέτησε ως δόκιμος Λ/Φ 1962-64 και έπειτα έφυγε για σπουδές στην Αγγλία. Εργάστηκε στα πετρέλαια της Βόρειας Θάλασσας και κατόπιν επιδόθηκε στο εμπόριο, ονομάζοντας χαρακτηριστικά την πρώτη του εταιρεία στο Λονδίνο “Macedonia Export - Import» κάτι που τον κάνει να αντιληφθεί από πολύ νωρίς την έκταση της πλαστογράφησης της Ιστορίας από την μία και την αδιαφορία των Ελλήνων ιθυνόντων από την άλλη. Επί 25 χρόνια θα ταξιδέψει σε όλες τις γωνιές του κόσμου σαν σύγχρονος Οδυσσέας, νιώθοντας μοναχικός πρέσβης της Ελλάδας, έχοντας πάντα μέσα του άσβεστο το καμίνι της αγάπης για την πατρίδα και τον Ελληνισμό.
Μια αγάπη που τον σπρώχνει τελικά στο πεπρωμένο του στην Ιθάκη του. Στους Ξεχασμένους Έλληνες επιστρέφοντας στα μέσα της δεκαετίας του 80 στην Ελλάδα, ως άνθρωπος που δεν ησυχάζει, που μόνιμα είναι ανικανοποίητος, αναζητάει, σκαλίζει και ερευνά, με στόχο να διεισδύσει στις ιστορικές μνήμες των παλιών ελληνικών εποχών των δοξασμένων καιρών και των σπουδαίων ανδρών.
Το πρώτο ερευνητικό ταξίδι του στους Έλληνες των Ιμαλαΐων, τους Καλάς, είχε τεράστια επιτυχία και η απήχηση που είχε, όχι μόνο στην Ελλαδική κοινωνία, αλλά και στους Έλληνες της Διασποράς, τον ώθησε να ιδρύσει στη Θεσσαλονίκη μαζί με τον εκπαιδευτικό Αντώνη Μάτζρη (φίλος από τα μαθητικά χρόνια) την Πολιτιστική Εταιρεία Πανελλήνων «ΜΑΚΕΔΝΟΣ».
Τώρα για τον Δημήτρη αρχίζει μία νέα εποχή δράσης και προσφοράς στον Ελληνισμό, ο σύλλογος θα αποτελέσει τον κρίκο ανάμεσα στους Έλληνες, τους απόδημους, κυρίως όμως με τους ξεχασμένους Έλληνες. ‘Έτσι ο ΜΑΚΕΔΝΟΣ γίνεται πρωτεργάτης του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού (ΣΑΕ) και χτίζει γέφυρες με την αδιάφορη πατρίδα. Τα επόμενα χρόνια ο ΜΑΚΕΔΝΟΣ θα ταξιδέψει στους Έλληνες της Κάτω Ιταλίας, στην άλλοτε Μεγάλη Ελλάδα και τοποθετεί δορυφορική κεραία και εκδίδει την «Γραμματική των Γρεκάνων». Θα ταξιδέψει στους Έλληνες των παραδουνάβιων περιοχών, τους Έλληνες της Κορσικής, της Ανατολικής Ρωμυλίας, της Συρίας, στη Ν. Αμερική, στους ελληνόψυχους του Ελτσε της Ισπανίας, στην Αίγυπτο, την Τυνησία, το Σουδάν και όπου αλλού υπάρχουν Έλληνες.
Για όλα αυτά τα ταξίδια - αποστολές, ο Δημήτρης έχει εκδώσει δεκάδες βιβλία. Από τη σειρά «Ξεχασμένοι Έλληνες» ξεχωρίζουν τα παρακάτω. ΚΑΛΑΣ οι Έλληνες των Ιμαλαΐων, Γκρεκάνοι, οι Έλληνες της Τυνησίας, Εγκλωβισμένοι οι Έλληνες των Σκοπίων, Σταυρωμένοι Αετοί, οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου, Χαμεντιανοί, οι Έλληνες της Συρίας, Ίμβριοι – Τενέδιοι, οι Έλληνες που ξεχάσαμε, κλπ.
Άλλη μια γέφυρα που έχτισε ο Δημήτρης ήταν η έκδοση του περιοδικού «ΜΑΚΕΔΝΟΣ» που κυκλοφορουσε στα πέρατα του κόσμου, στους Έλληνες της Διασποράς και αναφερόταν στις αποστολές του ΜΑΚΕΔΝΟΥ και τις δραστηριότητές του.
Η δε καθιερωμένη ετήσια εκδήλωση του συλλόγου στην Θεσσαλονίκη είχε μεταξύ άλλων την προώθηση, την επαναγνωριμία και την προσέγγιση με ελληνικούς πληθυσμούς, αποκομμένους από αιώνες από τον εθνικό κορμό.
Όμως για τον Δημήτρη όλα αυτά δεν ήταν αρκετά, το δικό του όραμα, το δικό του όνειρο περιλάμβανε πολλά ακόμη σχέδια τα οποία παρ’ όλες τις τεράστιες προσπάθειες του δεν πραγματοποιήθηκαν με ευθύνη κυρίως την προκλητική αδιαφορία των κρατούντων, αλλά και της οικονομικής κρίσης που προέκυψε.
Η δημιουργία του Μνημείου του Μ. Αλεξάνδρου, το Παγκόσμιο Μακεδονικό Μέλαθρο του Ελληνισμού η δημιουργία της μορφής του Μ. Αλεξάνδρου στην πλαγιά του όρους Βάβδος της Χαλκιδικής (με σχέδια και οικονομική στήριξη Ελληνοαμερικανών) και τα αγάλματα του Αριστοτέλη και του Ηρακλή και το Συνεδριακό κέντρο-βιβλιοθήκη σε αρχαιοελληνικό ρυθμό, ήταν το μεγάλο όνειρο του, το μεγάλο παράπονο του. Ποιος ξέρει όμως, ίσως στο μέλλον βρεθεί ένας άλλος Έλληνας σαν τον Δημήτρη με το ίδιο πάθος και την ίδια αγάπη για τον Ελληνισμό και τους Ξεχασμένους Έλληνες ανά την υφήλιο.
ΥΓ.1Αγαπητέ Δημήτρη
Εκεί ψηλά που βρίσκεσαι να έχεις ήσυχη την συνείδηση και την ψυχή σου. Με υπομονή, επιμονή, έξοδα και τεράστιο αγώνα, κόντρα πολλές φορές στην ξεροκεφαλιά και την αδιαφορία πολλών δημοσίων λειτουργών, αλλά και τις πικρές εμπειρίες από την επαφή σου με τα Μ.Μ.Ε. πραγματοποίησες τεράστιο εθνικό έργο, έργο ανεκτίμητο. Μακάρι να βρεθεί κάποιος άλλος να το συνεχίσει.
Όλοι εμείς που γνωρίσαμε το πάθος και την αγάπη σου για τον Ξεχασμένο Ελληνισμό θα σε θυμόμαστε με αγάπη και ευγνωμοσύνη, γιατί μέσα από τη δράση του ΜΑΚΕΔΝΟΥ και τα ξεχωριστά βιβλία σου ταξιδέψαμε και εμείς, έστω νοερά στους ξεχασμένους Έλληνες.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα της αγαπημένης σου Μακεδονίας που σε σκεπάζει.
Καλό ταξίδι αγαπητέ Δημήτρη
Νίκος Σιάνας
