Ενόψει του πολέμου με τους Ιταλούς, το 1940, μεταξύ εκείνων που παρουσιάστηκαν ήταν και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής , για να στρατολογηθεί, αλλά κρίθηκε ανίκανος πολέμου, λόγω βαρηκοΐας! Για να κουβαλά όμως εφόδια, στα μετόπισθεν, ούτε λόγος. Αλλά και στη Γερμανική Κατοχή δεν εντάχθηκε στην Αντίσταση και ασχολήθηκε αποκλειστικά με τη δικηγορία. Παρόλα αυτά, στις εκλογές του Μάρτη, ως υποψήφιος με το Λαϊκό Κόμμα, το 1946, εξελέγη πρώτος σε σταυρούς βουλευτής των Σερρών!
Στις μέρες μας, ένας άλλος Καραμανλής, υπεύθυνος ως αρμόδιος υπουργός, για το έγκλημα των Τεμπών, με 57 θύματα, τα περισσότερα νέα παιδιά, στις βουλευτικές εκλογές, που έγιναν μετά, εκλέχτηκε πανηγυρικά, αποδεικνύοντας, ότι ο λαός αυτής της χώρας, δεν επηρεάζεται από τίποτα το σημαντικό, που τον αφορά!
Οι ήρωες του 1821, αυτοί που ελευθέρωσαν την πατρίδα από τον τουρκικό ζυγό, κυνηγήθηκαν, εκδιώχθηκαν, φυλακίστηκαν. Αντίθετα, οι «φιλήκοοι» των ξένων και οι κοτζαμπάσηδες, αυτοί που αρνούνταν να πληρώνουν φόρο, ανέλαβαν την διακυβέρνηση της χώρας, μετά την απελευθέρωσή της!
Το ίδιο φαινόμενο επαναλήφθηκε και στην Κατοχή. Οι Αντιστασιακοί, κυνηγήθηκαν, εξορίστηκαν, βασανίστηκαν, ενώ οι συνεργάτες των Ναζί επιβραβεύτηκαν, παρασημοφορήθηκαν και στελέχωσαν το μετεμφυλιακό κράτος!
Το «γιατί», σ’ αυτόν εδώ τον τόπο, διώκονται όσοι τον αγαπούν και βολεύονται όσοι κερδοσκοπούν σε βάρος του, είναι απορίας άξιον. Η Μπουμπουλίνα, όπως και άλλοι ήρωες, πούλησαν την περιουσία τους για να σώσουν την πατρίδα. Υπάρχουν όμως κι εκείνοι κάποιοι που ξεπούλησαν την πατρίδα για να κάνουν περιουσία. Το να παριστάνει κανείς τον πατριώτη, αλλά όλη του η περιουσία έχει αποκτηθεί από την «πολιτική», πάει πολύ!
Μεταξύ των πολιτικών ανδρών της χώρας, ως και πρώην πρωθυπουργών, υπάρχουν παραδείγματα, που δείχνουν, ότι οι ηθικοί πεθαίνουν στην ψάθα: Ο Ζηνόβιος Βάλβης, που έκανε δύο θητείες πρωθυπουργός, πέθανε πάμφτωχος και κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη. Το ίδιο φτωχός έφυγε από τη ζωή και ο επί έξι φορές πρωθυπουργός, Επαμεινώνδας Δεληγιώργης. Κατά πολύ φτωχότερος, από ότι μπήκε στην πολιτική, βγήκε και ο επτά φορές πρωθυπουργός της χώρας, Χαρίλαος Τρικούπης, που στα τελευταία του, έμενε στο νοίκι, όπως επίσης και ο Πλαστήρας!
Στις μέρες μας τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Υπάρχουν πολιτικοί που βγάζουν τόσα χρήματα από το "λειτούργημα" που ασκούν, ώστε μπορούν να αποκτούν όσα σπίτια επιθυμούν, και από «καρα- αριστερούληδες» ή «καρα-δεξιούληδες» να γίνουν «παπα-σπιτούληδες».
Ζούμε σε καιρούς δίχως θετικούς συμβολισμούς. Παλιά η αποστασία δεν ήταν ένα συνηθισμένο φαινόμενο, στην πολιτική ζωή του τόπου. Στην εποχή μας, το να «πηδάς» από κόμμα σε κόμμα, για να βολεύεσαι, έχει γίνει της μόδας.
Οι Θερμοπύλες έμειναν στην Ιστορία, σαν ένα σύμβολο, που υψώνεται πάνω και από τον Λεωνίδα. Τώρα, το επίθετο «νέα», κολλάει παντού, είτε μιλάμε για «νέα» δεξιά, είτε για «νέα» αριστερά, είτε για «νέα» δημοκρατία ή «νέα» Καληδονία.
Χάθηκε η ουσία. Τα επίθετα νίκησαν τα ουσιαστικά, στον μεταξύ τους αγώνα. Χάθηκαν τα σύμβολα και οι συμβολισμοί. Στην εποχή μας μπορείς να εκλέγεσαι βουλευτής με τις ψήφους ενός κόμματος και μετά από μερικούς μήνες να εκπροσωπείς ένα άλλο κόμμα, μεταφέροντας σ’ αυτό την έδρα σου, σαν να είναι δικό σου, περιουσιακό στοιχείο!
