Συνοψίζουμε τα μέγιστα των δεινών:
Έργα υποδομών έμειναν τελματωμένα είτε δεν ξεκίνησαν καν. Ο Αυτοκινητόδρομος μέχρι τη Θεσσαλονίκη πελαγοδρομεί ύστερα από 12 χρόνια. Ο δρόμος της ΠΑΘΕ από τη Χαλάστρα μέχρι το Πολύκαστρο γενικώς θα αναβαθμιστεί αλλά μέχρι τώρα έγινε τούτο μόνο στα χαρτιά, τα αρδευτικά δίκτυα αποτελούν συνήθως πεδίο διενέξεων και πάνε δεκαετίες αφότου αποδόθηκε σε χρήση ένα νέο αρδευτικό έργο, η σιδηροδρομική σύνδεση με τη ΒΙΠΕ βρίσκεται ακόμα σε μελέτες, η μονάδα εντατικής θεραπείας του Νοσοκομείου Κιλκίς αγνοείται….
Να μην αναφερθούμε σε πλέον σύνθετες προκλήσεις, όπως η παραγωγική ανασυγκρότηση του νομού – όποιος μετρήσει την κύμανση του αγροτικού προϊόντος που παράγεται στο Κιλκίς τα τελευταία 30 χρόνια θα διαπιστώσει ότι κινείται σε μια κατηφορική πορεία, ισοδύναμη της δημογραφικής κατάπτωσης του τόπου μας, ο οποίος μόνο στην τελευταία δεκαετία έχασε κάπου 10.000 μόνιμους κατοίκους.
Το Κιλκίς, το κάποτε ταχύτατα αναπτυσσόμενο Κιλκίς, εισήλθε την τελευταία 15ετία σε μια κρίση πολυδιάστατη, χάνει εισόδημα, ανθρώπους και ευκαιρίες.
Δεν μεταφράζονται όλα σε αριθμούς και ευρώ. Η υποβάθμιση αφορά και ποιοτικά στοιχεία. Ήταν σοκαριστικά τα επίσημα στοιχεία του αριθμού των νεκρών εν μέσω πανδημίας.
Πρώτο, αναλογικά με τον πληθυσμό του, το ένδοξο Κιλκίς με διπλάσιους νεκρούς από τις δεύτερες Σέρρες. Και δεν ίδρωσε τ’ αυτί κανενός. Τι στο καλό συνέβη και χάσαμε σε δυο χειμώνες κάπου 600 άτομα;
Τον Ιούλιο ανακοινώθηκαν τα προσωρινά στοιχεία του μόνιμού πληθυσμού: Μείον 10.000 το Κιλκίς. Από τις μεγαλύτερες μειώσεις πανελληνίως. Στο Κιλκίς επικράτησε σιγή τηλεγράφου. Δεν αποτέλεσε θέμα έστω υποτυπώδους διαλόγου.
Τα θυμίζουμε όλα αυτά επειδή η προεκλογική περίοδος ξεκίνησε ήδη και η μόνη ευχή που μπορούμε να απευθύνουμε- χρονιάρες μέρες άλλωστε- είναι να περιστραφεί στα σοβαρά θέματα ο δημόσιος διάλογος. Να αναστρέψουμε την παραγωγική και επομένως τη δημογραφική συρρίκνωση. Κι όχι να πονοκεφαλιάζουμε αν θα έχει τρεις ή δυο έδρες. Και ποιος θα τις καταλάβει.
Πόσες πιθανότητες δίνουμε να πιάσει η ευχή μας; Ελάχιστες.
Αλλά ας τις εξαντλήσουμε.