Κόμμα που ως προμετωπίδα του έχει την αρχή της αλληλεγγύης, αλλά λειτουργεί εγωιστικά, δεν έχει σχέση με την Αριστερά! Η πολιτική εκτός από ιδεολογία είναι και νοοτροπία και ήθος.  Κόμμα που παραβιάζει το καταστατικό του, σχετικά με ψηφοφορία,  όπως έγινε με την περίπτωση του Χριστόφορου Βερναδάκη, μέλους της Κ.Ε., είναι αντικαταστατικό.

Η διχόνοια, ο  ευτελισμός και ο πολιτικός του εκτροχιασμός του Σύριζα, τον πήγαν από το 36% στο 6,5%!  Και από αλλοτινό κυβερνητικό κόμμα τον  μετέτρεψαν σε  ένα μικρό κομματικό συνονθύλευμα, δίχως ιδεολογικό έρμα και στήριγμα.

Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, σε ποσοστό 57% εκτιμούν ότι η υποψηφιότητα Κασσελάκη θα κέρδιζε ξανά την προεδρία του κόμματος , ενώ σε 59% διαφωνούν με τον αποκλεισμό του από τις εσωκομματικές εκλογές. Όμως τα στοιχεία αυτά δεν λαμβάνονται υπόψη από την ηγεσία των 87+ μέσα στο κόμμα, που λειτουργεί αντικαταστατικά.

Το καλό και το κακό στην πολιτική, όπως και στη ζωή, είναι ένα και το αυτό. Οι λέξεις «καλο-μαθημένος» και «κακο-μαθημένος», παρότι αντίθετες ως προς το πρώτο τους συνθετικό,  στην ουσία είναι ίδιες. Έτσι, όταν ένα καλομαθημένο κομματικό στέλεχος, χάνει τη «μαρμίτα» από μπροστά του, είναι επόμενο να κατηγορεί εκείνον  που του την αφαίρεσε.  

Κι είναι  ο λόγος που κάποιοι στην Κ.Ε., οι λεγόμενοι «αείσιτοι» του κομματικού πρυτανείου να κατηγορούν τον Κασσελάκη, γιατί πήρε τη χύτρα σίτισης από μπροστά τους.  Ιδιαίτερη είναι η περίπτωση εκείνου, του οποίου τέσσερα μέλη του οικογενειακού του περιβάλλοντος μισθοδοτούνταν  από το κόμμα! 

Το ότι και αυτό πέρασε «ντούκου» από τους 87+ και δεν αντέδρασε κανείς τους, είναι, γιατί περί τα πενήντα μισθοδοτούμενα μέλη της Κ.Ε συμμετέχουν στις ψηφοφορίες της, κι επομένως διαμορφώνουν πλειοψηφίες!

Μέσα σε κάθε κόμμα αντανακλά ολόκληρη η κοινωνία, με τα θετικά και τα αρνητικά της στοιχεία. Με τα καλά και τα κακά. Ένα κρουαζιερόπλοιο το κάθε κόμμα, με τους επιβάτες και τους λαθρεπιβάτες του. Άλλοι για το «κουπί»  κι άλλοι για αναψυχή. Αν όμως βυθιστεί από την «κακοκαιρία», θα πνιγούν όλοι μαζί. 

Την ώρα που το καράβι  με το όνομα  «Σύριζα» 2024 καταποντίζεται ,οι ταξιδιώτες  του ερίζουν μεταξύ τους, όπως έριζαν το 1452 οι καλόγεροι για το φύλο των αγγέλων, όταν οι Οθωμανοί ήταν έξω από τα τείχη της Πόλης.  

Η πάλαι ποτέ συντροφικότητα εξελίχθηκε σε τοξικότητα. Ο λαός από  πρωταγωνιστής  έγινε κομπάρσος.  Ο «χορός»  παρακολουθεί ενεός τα δρώμενα της κομματικής τραγωδίας και ο «αυλητής»  επί σκηνής μένει άναυδος.  Ο αυταρχισμός και ο μιθριδατισμός έχουν  ως κοινό τους στοιχείο τον εθισμό! Ο οργανισμός που εθίζεται στο δηλητήριο το πίνει με τον καιρό, χωρίς να το καταλαβαίνει.

Η πιο επίκαιρη λέξη για την Αριστερά είναι η «διάσπαση». Μια έννοια αντίθετη στο καθετί, που υποτίθεται ότι πρεσβεύει.  Το να απαγορεύει ένα κόμμα στον νυν ή και τέως, αν θέλετε, πρόεδρό του να μη συμμετέχει στις προεδρικές εκλογές, παρότι έχει την στήριξη της κομματικής βάσης, σε ποσοστό 59%,  δεν είναι ούτε δίκαιο ούτε και νομικά σωστό, παρά μόνο αντικαταστατικό και αντισυνταγματικό.

Κρίμα, γιατί αντί να ακούγονται οι σώφρονες φωνές των νέων επιστημόνων,  που στελεχώνουν τη «Δεξαμενή Σκέψης» του Σύριζα, ακούγονται οι κραυγές των "μισθοφόρων", που έμαθαν να ζουν κομματική δαπάνη!

Μια αλλοπρόσαλλη πανσπερμία  μελών η πάλαι ποτέ Αριστερά, πλήρως πτωχευμένη από τα ποιοτικά της χαρακτηριστικά. Ένας Αισώπειος μύθος μέσα στον οποίο συνυπάρχουν «συντροφικά» ο λύκος και το αρνί, ώσπου το ένα θα φάει το άλλο.