Το ζητούμενο δεν  είναι, αν αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο που  ζούμε, αλλά αν μπορούμε να τον αλλάξουμε, κάνοντας πράξη τον στίχο του  Σεφέρη: "ζωή σου είναι ό,τι έδωσες".  Η αξία του πολιτικού δεν έγκειται λοιπόν στο τι λέει, αλλά στο τι πράττει, για να κάνει πράξη αυτά που λέει.

Το να μιλούν οι εκφραστές του «προοδευτικού» χώρου για ενότητα, αλλά να κρατούν το λαό δέσμιο, μέσα στα δικά τους πασαλίκια, δείχνει ότι το πιο σημαντικό στην πολιτική για αυτούς, είναι τα αρχηγιλίκια.  Αυτά που τραβά το υποζύγιο, που λέγεται λαός, είναι από τους τυχάρπαστους πολιτικούς. Από εκείνους που τον θέλουν μόνο  για την πάρτη τους!

Στον παλιό, ελληνικό κινηματογράφο βλέπαμε έναν άλλον πολιτισμό, που εξέφραζε το καλό. Οι  λέξεις ανθρωπιά, προσφορά, φιλότιμό είχαν αξία. Τώρα σε πολλές  ελληνικές σειρές, βλέπουμε πονηριά, κακία, δολοπλοκία. Τίποτα δηλαδή καλό και διδακτικό για την κοινωνία. Και τα τραγούδια τότε ήταν αλλιώς.  Οι τραγουδιστές, καθισμένοι στο πάλκο, χωρίς  μικροφωνικές, αλλά με φωνή, που τους άκουγε κατανυκτικά ο κόσμος!

Θυμάμαι παλιά έρχονταν στα χωριά μας και μας μιλούσαν πολιτικοί που ξεχώριζαν, γιατί ήξεραν πολλά παραπάνω από εμάς! Τώρα δεν ξέρω, αν υπάρχει διαφορά στον πολιτικό  νου, μεταξύ πολιτικού και λαού. Σήμερα όπως ασκείται η πολιτική θυμίζει «τσίρκο», με πολιτικούς ταχυδακτυλουργούς, ικανούς στο να καλλιεργούν αυταπάτες!   

Όπου η Δημοκρατία ως «σύστημα» αντί για τα λαϊκά, έχει τα οικογενειακά ερείσματα,  όπου  οι ρίζες της δεν τρέφονται από τα ενδιαφέροντα του λαού, αλλά του νεποτισμού, η δημοκρατία εκεί έχει εκφυλιστεί. Έχει γίνει πλασματική και ψεύτικη, σαν την «κάλπικη λίρα».

Όταν σε μία χώρα τα πάντα  γίνονται ιδιωτικά, αναρωτιέμαι για ποιες ανταποδοτικές παροχές πληρώνουμε φόρο; Εκτός, κι, αν το κράτος έγινε για να εξυπηρετεί  μια κάστα προσώπων, στο φαίνεσθαι ικανών, αλλά στην ουσία των πλέον ανίκανων, που μόνον ως πολιτικά όντα θα μπορούσαν να υπάρχουν. Άλλωστε, το ποιον του καθενός φαίνεται από την πορεία του. Από το πόσο πετυχημένος ήταν σε αυτό που έκανε, πριν γίνει πολιτικός! Από το αποτύπωμα που έχει αφήσει στην δουλειά ή την επιστήμη του, πριν ερωτευτεί το μικρόφωνο!

Πολιτική δεν είναι ούτε οι κραυγές ούτε οι ψίθυροι, αλλά η νηφάλια φωνή προς όφελος των πολλών της κοινωνίας. Πολιτική δεν είναι μήτε  η εξέδρα μήτε τα χαμόγελα της  αμηχανίας. Πολιτική δεν είναι η στείρα συνθηματολογία.

Πολιτική σημαίνει ουσία. Η φιλοπατρία χωρίς τη θυσία, είναι έννοια μισή. Λειψή και η δημοκρατία χωρίς τη δικαιοσύνη. Ο φόρος που πληρώνει  κάθε λαός έχει αξία, όταν επιστρέφει στον ίδιο, μέσα από  υποδομές σε έργα δημόσιας  παιδείας, υγείας  και κοινωνικής ευημερίας. Αυτό, όμως, για να το κάνει κανείς, για  αυτόν που λέει ότι εκπροσωπεί, πρέπει να είναι καλύτερός του.

Η Βουτυράκου είναι πρώτη στον κόσμο στην ρομποτική!  Ο Μητσοτάκης πήρε το πρώτο βραβείο από το περιοδικό «Πολίτικο» στην "κατασκοπεία"!  Η Βουτυράκου ζει μετανάστρια στη Γερμανία, ο Μητσοτάκης, ασκεί στην Ελλάδα, την πρωθυπουργία. Η Βουτυράκου είναι ιδρύτρια φοιτητικής ΜΚΟ και υποστηρίζει δωρεάν μαθητές στην επιλογή των σπουδών τους και μέχρι τώρα έχουν βοηθηθεί περισσότεροι από 20.000 μαθητές, από δράσεις του οργανισμού της. Ο Μητσοτάκης έχει αβγατίσει τα σπίτια του από την πολιτική, όπως ο Παπαδημούλης και ο Ανδρουλάκης! Πες μου, καλέ μου Έλληνα: «Εσύ με ποιον θα έπρεπε να είσαι;»