Το μερίδιο ευθύνης της τοπικής κοινωνίας και κλαδικά των κτηνοτρόφων στην αντιμετώπιση των στρεβλώσεων της αγοράς στην κατεύθυνση της αξιοποίησης των τοπικών προϊόντων, επισημαίνει σε άρθρο του ο κ. Παύλος Πασσαλίδης με αφορμή δικά μας σχόλια για την κατάπτωση της κτηνοτροφικής παραγωγής και δράσης στο ν. Κιλκίς.

Αγαπητέ κύριε
Διευθυντά,
Σε άρθρο της εφημερίδας σας ΠΡΩΙΝΗ της 7ης Οκτωβρίου 2011, με τίτλο «Ναι μεν αλλά» διατυπώνετε ακόμη μια φορά τις ανησυχίες σας για το παρόν και το μέλλον της κτηνοτροφίας του Ν. Κιλκίς.
Ανησυχείτε για:
I.    Τη μείωση των αγελαδοτρόφων από 3.000 προ εικοσαετίας σε 150 σήμερα.
II.    Το υψηλό κόστος εξ αιτίας των τιμών σε φάρμακα, ζωοτροφές κλπ.
III.    Την καθήλωση της τιμής του γάλακτος στο 0,32 – 0,33 ευρώ (όπως το 1990) και στα 0,45 ευρώ το τελευταίο δίμηνο λόγω έλλειψης γάλακτος.
Ως υπαίτιο της θλιβερής αυτής διαχρονικής εξέλιξης θεωρείτε το Ελληνικό Δημόσιο και τις εκάστοτε κυβερνήσεις, οι οποίες ως άλλοθι χρησιμοποιούν κατά τη δική σας άποψη, τους νόμους της αγοράς που καθορίζουν τις τιμές.
Προσωπικά, θεωρούσα και θεωρώ ότι δεν φταίει για όλους και για όλα η Αθήνα. Εξάλλου υπάρχει και αποκέντρωση. Έχουμε και εμείς ευθύνες. Πολίτες, φορείς και πολιτικοί κάθε βαθμίδας του νομού χρόνια τώρα μένουν στις διαπιστώσεις. Χωρίς στόχους, σχεδιασμό και αποτελεσματικές παρεμβάσεις. Τα ψηφίσματα και οι κάθε είδους εκφράσεις συμπαράστασης χωρίς έργα και ενέργειες δεν έχουν θέση εν έτει 2011.
Γνωρίζετε πολύ καλά τις θέσεις και τις προτάσεις μου σχετικά με την κτηνοτροφία. Το πρόβλημα για το νομό μας έγκειται πρωτίστως στην έλλειψη πολιτικής βούλησης. Και θεσμοί και νόμοι υπάρχουν. Το θέμα είναι ότι με τις παρούσες συνθήκες γίνεται ακόμη πιο επιτακτική η ενέργεια όλων των σχετικών φορέων, αλλά και η συνέργειά τους, που είναι και το «άλυτο» πρόβλημα.
Πώς και γιατί σε άλλες περιοχές βρίσκονται λύσεις; Το προσπαθούν, το παλεύουν. Σε εμάς υπάρχει πλήρης ακινησία.
Ακόμη, οι κτηνοτρόφοι μας θα πρέπει να μάθουν να συνεργάζονται, να ενωθούν σε οικονομική βάση, να αυτοοργανωθούν, ώστε από κοινού να αντιμετωπίσουν την χωρίς αμφιβολία δύσκολη και επικίνδυνη για την επιβίωσή τους οικονομική συγκυρία.
Αποτελεί κοινό τόπο ότι αν οι κτηνοτρόφοι διαχειρισθούν και με τους φορείς τα προβλήματά τους, θα επιτύχουν:
1.    Καλύτερες τιμές πώλησης του γάλακτος με αυξανόμενη την διαπραγματευτική τους ισχύ.
2.    Μείωση του κόστους παραγωγής, εξασφαλίζοντας χαμηλότερες τιμές στις προμήθειες πρώτων υλών (φάρμακα, ζωοτροφές κλπ).
3.    Δυνατότητα μεταποίησης του γάλακτος, ώστε οι κτηνοτρόφοι να απολαύσουν τις προστιθέμενες αξίες που προκύπτουν, καθώς και μια σειρά από άλλα οφέλη.
Η παραπάνω προσέγγιση δεν είναι καθόλου θεωρητική. Αν μη τι άλλο, έχουμε σωρεία παραδειγμάτων ανά την Ελλάδα. Ας παραδειγματιστούμε. Το ζητούμενο είναι το πώς. Όλοι έχουμε χρέος να συμβάλλουμε στη διαμόρφωση πολιτικών ενίσχυσης του παραγωγικού μας συστήματος. Ο κάθε ένας ξεχωριστά, αλλά και με συνέργειες πολιτών και φορέων.
Αλλά επί του θέματος θα επανέλθουμε. Είναι ένα από τα ζητήματα επιβίωσης της τοπικής μας κοινωνίας.

Σχόλιο της ΠΡΩΙΝΗΣ
Καταχωρίσαμε ολόκληρο το κείμενο της άκρως ενδιαφέρουσας παρέμβασης του κ. Πασσαλίδη, και για να μην εξαχθούν λανθασμένα συμπεράσματα, πρέπει  να υπενθυμίσουμε ότι η αφετηρία των δικών μας σχολίων (πολυάριθμα υπήρξαν τα σχετικά αναλυτικά ρεπορτάζ που δημοσιεύσαμε από το 1992 στις ΕΙΔΗΣΕΙΣ και από το 2001 στην ΠΡΩΙΝΗ)  υπήρξε η διαπίστωση πως πλην του χρεοκοπημένου δημόσιου τομέα εν Ελλάδι, ούτε ο ιδιωτικός πήγε καλύτερα. Φέραμε σαν παράδειγμα τη μυωπική λειτουργία των εταιρειών γάλακτος (και καπνού)  που αξιοποιώντας την ολιγοψωνιακή τους θέση συνέστησαν καρτέλ, συμπίεσαν τις τιμές, εξαφάνισαν τους παραγωγούς (και καπνού και γάλακτος) και τώρα αναγκάζονται, ελλείψει εγχώριας παραγωγής,, να πληρώνουν υψηλότερες τιμές σε εισαγόμενα ομοειδή προϊόντα,  τιμές που αν έδιναν σε έλληνες παραγωγούς, σήμερα θα υπήρχαν και κτηνοτρόφοι και καπνοπαραγωγοί στο Κιλκίς και στην Ελλάδα.
Οι παραπάνω  διαπιστώσεις θεωρούμε ότι δεν αναιρούνται από τις θέσεις που εκφράζει ο κ. Πασσαλίδης. Απλά επιβεβαιώνονται από μια άλλη οπτική, δοθέντος  ότι και οι παραγωγοί γάλακτος και καπνού ανήκουν στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας. Συνολικά λοιπόν  με ευθύνες τόσο της  πλευρά των πωλητών – παραγωγών, που αναδεικνύονται από τον κ. Πασσαλίδη, όσο και από την πλευρά των αγοραστών – μεταποιητών που αναδείχτηκαν από τα δικά μας σχόλια ο ιδιωτικός τομέας της οικονομίας κατάφερε στην Ελλάδα με πράξεις ή παραλείψεις του να καταστρέψει δυο παραγωγικούς τομείς ιδιαίτερα σημαντικούς για την οικονομία του νομού και της χώρας γενικότερα

Θ.Π.