Κάποτε σταματούσαν εκεί τα τρένα. Κατ’ αρχήν υπήρχαν τρένα και δρομολόγια πυκνά. Και ο σταθμός του Χέρσου εξυπηρετούσε τους κατοίκους του χωριού αλλά όλης της γύρω περιοχής κυρίως για τα ταξίδια στη Θεσσαλονίκη.
Σταδιακά το τρένο υποβαθμίστηκε. Μειώθηκαν τα δρομολόγια, καταργήθηκε ο σταθμός,  και από τις αρχές του χρόνου απόμειναν δυο όλα κι όλα δρομολόγια με το ιντερσίτι. Μόνο που οι Χερσοβίτες απλά βλέπουν και ακούν τα τρένα να περνούν χωρίς να σταματούν.
Ουσιαστικά δηλαδή το Χέρσο αποκόπηκε από το δίκτυο του ΟΣΕ αφού για να ταξιδέψει κάποιος πρέπει πρώτα να κλείσει θέση – Κύριος οίδεν πως- και να επιβιβαστεί από το …Κιλκίς!
Το καλοκαίρι οι κάτοικοι αποφάσισαν να αντιδράσουν. Συγκεντρώθηκαν και συμφώνησαν να στείλουν μια επιστολή στη διοίκηση του Οργανισμού επισημαίνοντας την υποβάθμιση της περιοχής από τον άδικο αποκλεισμό της από το σιδηροδρομικό δίκτυο και ζητώντας εξηγήσεις, άλλως προειδοποιούσαν πως θα αντιδράσουν δυναμικά.
Όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό η διοίκηση αγνόησε παντελώς τους διαμαρτυρόμενους κατοίκους, μη αποστέλλοντας ούτε μια τυπική επιστολή.
Κι επειδή «πάσσαλος πασσάλω κρούεται» , οι αποκλεισμένοι κάτοικοι εντείνουν τη διαμαρτυρία τους και την Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2011, στις 12 το μεσημέρι κλείνουν τις γραμμές μήπως έτσι συγκινήσουν τους «αρμοδίους» των Αθηνών.
Δυστυχώς κάποιοι στην Αθήνα αποφασίζουν μέσα σε κλειστά γραφεία, κόβουν δρομολόγια και στάσεις, λες και έχουν να κάνουν με άψυχες γραμμές και αριθμούς κι όχι για την ζωή των ανθρώπων. Γι’ αυτό και πάει κατά διαβόλου ο τόπος…