Τα μέσα ενημέρωσης, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ακόμη και τα συνδικάτα ( εκπρόσωποι των οποίων συναίνεσαν στην αγορά των επίδικων ομολόγων) πνέουν μένεα κατά των κακών διοικήσεων που κερδοσκοπούν με τις συντάξεις των εργαζομένων.
Αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή ο οικονομικός όρος : Δομημένο Ομόλογο : αποτελεί ανάθεμα για το μέσο Έλληνα και έχει ταυτιστεί, αξιολογικά, με την χειρότερη μορφή ανάλγητης κερδοσκοπίας. Σε όλη αυτή την συζήτηση (φιλολογία ή παραφιλολογία) δεν κατορθώσαμε να διακρίνουμε ανάμεσα στην αποδεκτή οικονομική λογική και την αδικηματική συμπεριφορά.
Η κατάσταση του συνταξιοδοτικού μας συστήματος -- για λόγους δημογραφικούς, ασφαλιστικούς και άλλους –- είναι τέτοια που τα ταμεία μας είναι υποχρεωμένα να μοιράζουν τις επενδύσεις τους και να προσπαθούν να αυξήσουν το ενεργητικό τους. Αυτό προφανώς δεν γίνεται αν αφήσουμε τα λεφτά των ταμείων σε λογαριασμό ταμιευτηρίου κρατικών Τραπεζών με τόκο 1,5 %. Τα ταμεία είναι υποχρεωμένα σύμφωνα με τους ισχύοντες νόμους να αγοραπωλούν μετοχές και ομόλογα και να επενδύουν στις καλύτερες δυνατές αποδόσεις ( με λογική επικινδυνότητα, κατανέμοντας τους κινδύνους και χρησιμοποιώντας τις καλύτερες συμβουλές ειδικών) με λίγα λόγια να σκοπεύουν και να επιδιώκουν το κέρδος.
Διαφορετικό όμως είναι το θέμα της αθέμιτης εκμετάλλευσης των προμηθειών από αυτές τις οικονομικές πράξεις, από μεσάζοντες για προσωπικό πλουτισμό : αυτό άλλωστε ήταν και το αντικείμενο των ποινικών διώξεων και αυτό προσπαθεί και ορθά να πατάξει η κυβέρνηση.
Θα Πρέπει να θεωρήσουμε ότι σαφέστατα υπάρχει θέμα κακής διαχείρισης και ενδεχομένως όχι μόνο.
Σε μια τέτοια περίπτωση απαιτείται πρώτα από ‘όλα εγρήγορση από τους ελέγχοντες ώστε να αποκαλυφθεί η αλήθεια σε βάθος τα χρήματα να επιστραφούν στα ταμεία και να καταλογισθούν ευθύνες όπου αναλογούν, και οι τυχόν ένοχοι να τιμωρηθούν.
Στην προκειμένη περίπτωση μπορούμε να θεωρήσουμε ότι οι κρατικοί ελεγκτικοί μηχανισμοί κατ’ αρχήν λειτούργησαν σωστά αποκαλύπτοντας το σκάνδαλο και δρομολόγησαν μέσω της δικαιοσύνης την πλήρη διερεύνησή του.
Ταυτόχρονα ο κρατικός μηχανισμός ως εγγυητής για την μη ζημίωσή των ταμείων προώθησε διαδικασίες πίεσης προς τους τραπεζικούς παράγοντες που συμμετείχαν στην διαδικασία να επιστρέψουν όλο το κεφάλαιο και σε πρώτη φάση εξ ιδίων (δηλαδή από τον κρατικό προϋπολογισμό) συμπλήρωσε τις απώλειες τόκων των ταμείων ώστε να μη υπάρχει καμία απώλεια για τους εργαζομένους.
Με δεδομένα τα ανωτέρω θεωρώ ότι η πολιτεία είχε και την ευαισθησία και την ικανότητα να αντιληφθεί και την τόλμη να δώσει ολόκληρη λύση στο πρόβλημα. Επίσης με ευθύνη αυτής της κυβέρνησης, ήδη υλοποιείται η μεγαλύτερη έρευνα που έχει γίνει ποτέ στο ελληνικό κράτος. Ο κος Ζορμπάς, ο Εισαγγελέας, η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, ή ειδική επιτροπή, λογιστικά και ελεγκτικά γραφεία ασχολούνται με αυτή την υπόθεση. Ποτέ δεν έχει γίνει τέτοιο ξεκουκούλωμα υπόθεσης. Και αυτό πρέπει να το παραδεχτούμε όλοι μας.
Αυτό που απομένει είναι να δούμε τα αποτελέσματα της δικαστικής διερεύνησης και ήδη εξ όσων γνωρίζουμε έχουν καταλογιστεί ευθύνες σε 50 τουλάχιστον εμπλεκομένους με επόμενο βήμα την ακροαματική διαδικασία.
Έχοντας απόλυτη και πλήρη εμπιστοσύνη στις αρχές της δικαιοσύνης, στις ανεξάρτητες δικαστικές αρχές οι οποίες σήμερα ερευνούν και αποκαλύπτουν, περιμένουμε να δούμε τα τελικά αποτελέσματα και δεν προτρέχουμε, ούτε ερχόμαστε εδώ με ψηφίσματα ή δημοσιεύματα εφημερίδων, με υποτιθέμενες υπόνοιες, με λάσπη πεζοδρομίου, να δημιουργήσουμε εντυπώσεις, κάτι που ουσιαστικά σήμερα με το ψήφισμα αυτό επιχειρείτε.
Ας είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί και ας αφήσουμε την δικαιοσύνη να επιτελέσει το έργο της κάτι για το οποίο εμείς προσωπικά δεν έχουμε καμιά αμφιβολία. Κατά συνέπεια θεωρούμε περιττό οποιοδήποτε ψήφισμα για το συγκεκριμένο θέμα.
Άλλωστε, κατά τη άποψή μας, το θέμα των Ομολόγων δεν μπορεί να θεωρηθεί κύριο ζήτημα στην πολιτική ζωή του νομού μας, το βάζουμε σε δεύτερη και τρίτη μοίρα και θέλουμε να επικεντρωθούμε, όσο περνάει από το χέρι μας, στα πραγματικά προβλήματα ανάπτυξης του Νομού μας για την κατά το δυνατόν βελτίωση των συνθηκών ζωής των πολιτών.
