Τι κι αν μόλις πριν δυο ημέρες έκλεισε ένα εργοστάσιο στη ΒΙΠΕ Κιλκίς με 66 εργαζόμενους να χάνουν τη δουλειά τους… Τι κι αν  μόνο οι απολυμένοι στο νομό μετρώνται σε χιλιάδες …Στις απεργιακές εκδηλώσεις οι παρουσίες είναι μετρημένες στα δάχτυλα μερικών χεριών…Αυτήν την απογοητευτική εικόνα παρουσίασαν και οι δυο συγκεντρώσεις που οργάνωσαν το Εργατικό Κέντρο Κιλκίς μαζί με το ΝΤ Κιλκίς της ΑΔΕΔΥ μπροστά στο Εργατικό Κέντρο και η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην πλατεία Ειρήνης.
Στο Εργατικό Κέντρο αυτήν την φορά ήταν παρόντα περί τα 40 άτομα και ύστερα από την έγκριση των σχετικών ψηφισμάτων αποχώρησαν χωρίς καλά καλά να γίνουν αντιληπτά στη ζωή της πόλης του Κιλκίς που συνεχίστηκε κανονικά παρά το γεγονός ότι στην απεργία συμμετείχε και ο Εμπορικός Σύλλογος, καθώς τα περισσότερα καταστήματα της αγοράς ήταν ανοιχτά.
Στην πλατεία Ειρήνης έδωσαν παρών μέλη και στελέχη του ΠΑΜΕ και τον σχετικό χαιρετισμό διάβασε ο εκπρόσωπος του ΠΑΜΕ  Τάσος Βασιλακάκης. Οι διαδηλωτές στη συνέχεια οργάνωσαν πορεία επί της 21ης Ιουνίου φωνάζοντας συνθήματα κατά της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης.
Με ένα λόγοι: αν επρόκειτο να κρίνει κανείς την αποδοχή ή μη της οικονομικής πολιτικής  μόνο από το μέγεθος των διαδηλώσεων θα έφτανε στο συμπέρασμα πως ο κ. Στουρνάρας και οι τρεις κυβερνητικοί εταίροι αποτελούν τα πλέον  δημοφιλή πρόσωπα της χώρας.
Προφανώς και δεν είναι αυτή η αλήθεια… Αλλά τότε και το συνδικαλιστικό κίνημα οφείλει να αναθεωρήσει πολλές από τις πρακτικές και την συνήθη λειτουργία του. Αν επιδιώκει να γεμίσει ξανά τις πλατείες κάθε φορά που θα πλήττονται  τα συμφέροντα των μελών του.