Πολιτικοποιημένος από τα παιδικά μου χρόνια όταν άκουγα τις έντονες πολιτικές συζητήσεις στο καφενείο του πατέρα μου και ρούφαγα κυριολεκτικά καθημερινά την εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ που δέσποζε σε κάποιο τραπέζι του καφενείου μας.

Εικοσάχρονο παλικαράκι λοιπόν το καλοκαίρι του 74, ξεκίναγα την πολιτική μου περπατησιά αντάμα με την νεολαία της γενιάς μου. Τα προδικτατορικά κόμματα και πρόσωπα ήταν στα μάτια μου παντελώς παρωχημένα και δεν ήταν δυνατόν να εκφράσουν τα όνειρα της γενιάς μου για το μέλλον. Κύριο πολιτικό όχημα της νέας εποχής αποτέλεσε το ΠΑΣΟΚ του Αντρέα που ως νέο πολιτικό κίνημα με φρέσκα και άφθαρτα πρόσωπα έδειχνε ότι μπορούσε να εκφράσει τα όνειρα και τις ελπίδες της γενιάς μου.

Ο κύκλος της μεταπολίτευσης αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο της πολιτικής πορείας του τόπου μας μέσα στον χρόνο. Άφησε τα καλά του αλλά και τα άσχημά του. Ας αρχίσουμε από τα καλά. Με όχημα τις κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας πέτυχε την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα μας μετά την Απριλιανή δικτατορία, πέτυχε την καθιέρωση της ζωντανής δημοτικής μας γλώσσας και την είσοδο της πατρίδας μας στην τότε ΕΟΚ σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση. Με όχημα τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ πέτυχε την σημαντική αναπροσαρμογή μισθών και ημερομισθίων υπέρ των εργαζομένων, την καθιέρωση του ΕΣΥ και την εθνική συμφιλίωση με την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης και την αποκατάσταση των αγωνιστών της. Αποκατέστησε τη θέση της Ελληνίδας στην ελληνική κοινωνία. Αρκεί να θυμηθούμε τη θέση της γυναίκας στα προηγούμενα χρόνια. Ο εξευτελιστικός θεσμός της προίκας με τα προικοσύμφωνα και πολλά άλλα που διέσωσε στη συλλογική μας μνήμη ο παλιός ελληνικός κινηματογράφο. Εδώ καλώ τις σημερινές Ελληνίδες ν’ ανάψουν μια λαμπάδα στην Μάργκαρετ Παπανδρέου η οποία με την Ένωση Γυναικών Ελλάδας (ΕΓΕ) έδωσε αγώνες για τα δικαιώματα των Ελληνίδων. Η Μεταπολίτευση πέτυχε επίσης τον θεσμό του ΑΣΕΠ με τον περίφημο νόμο Πεπονή που έβαλε τέλος στην ρουσφετοκρατία που ταλάνιζε τον λαό μας από την εποχή της ίδρυσης του κράτους μας το 1830. Ο νόμος Πεπονή βέβαια στη συνέχεια κατατρυπήθηκε αλλά άφησε πολλά θετικά στοιχεία. Μεγάλα επιτεύγματα αποτέλεσαν βέβαια η είσοδος της Ελλάδας στο ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα το ευρώ, η οργάνωση της Ολυμπιάδας του 2004 στην Αθήνα και πολλά άλλα.

Ας δούμε τώρα και τα αρνητικά της που ήταν τα τεράστια οικονομικά σκάνδαλα ιδιαίτερα στην διακυβέρνηση της χώρας μας από το ΠΑΣΟΚ και η πτώχευση το 2010 με ευθύνη των δύο κομμάτων που κυβέρνησαν τον τόπο μας.

Εδώ και χρόνια, οι πολιτικοί αναλυτές έγραφαν ότι το τέλος της μεταπολίτευσης, θα επέλθει με το βιολογικό θάνατο των τριών πρωτεργατών της

δηλαδή του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Το βιολογικό τέλος των τριών επήλθε αλλά ο απόηχος του κύκλου της μεταπολίτευσης συνεχίστηκε με τους κλώνους των τριών και με κάποια άλλα πρόσωπα (Σημίτης, Σαμαράς, Τσίπρας) του κύκλου αυτού.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά φθάσαμε στο 2025. Το φθαρμένο πια οικοδόμημα της μεταπολίτευσης φαίνεται ότι κλείνει οριστικά τον κύκλο του. Στα μάτια των σημερινών δεκαεφτάρηδων και δεκαοχτάρηδων οι πολιτικοί σχηματισμοί και τα πρόσωπα της μεταπολίτευσης είναι πια παντελώς παρωχημένοι και αδυνατούν να δώσουν απαντήσεις στα σύγχρονα προβλήματα και στις απαιτήσεις του μέλλοντος. Το τρίπτυχο δεξιά-Κέντρο-Αριστερά που διαπότισε τη λειτουργία της δικής μας γενιάς του 74 με τον ‘’ξύλινο’’ πολιτικό λόγο, δεν λέει τίποτα στη σημερινή γενιά που μπαίνει ορμητικά στο κάδρο, απωθώντας τη δική μας γενιά του Πολυτεχνείου που αποχωρεί. Στα μάτια τους οι σημερινοί πολιτικοί καθρεφτίζονται όπως το 74 στα δικά μας μάτια καθρεφτίζονταν οι προδικτατορικοί πολιτικοί.

Ο Άγγλος ιστορικός και διανοούμενος Τόνι Τζαντ σε κάποιο από τα βιβλία του αναφέρει: ‘’Τα τείχη ανάμεσα στις ιδεολογίες κατέπεσαν από την ώρα που η δεξιά ανακάλυψε την αξία του κράτους πρόνοια και η αριστερά λάτρεψε την αξία του χρήματος’’.

Τα περισσότερα κόμματα σήμερα συμφωνούν στις στρατηγικές επιλογές της χώρας. Η παραμονή στο ΝΑΤΟ, ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της πατρίδας μας και το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα είναι πια πάγιες σταθερές. Η εποχή του ‘’ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο’’ πέρασε πια ανεπιστρεπτί. Η ελεύθερη οικονομία θριάμβευσε παγκοσμίως και είναι πια αποδεκτή από το σύνολο του πολιτικού μας κόσμου. Οι επόμενοι κομματικοί σχηματισμοί που θα δημιουργηθούν με προοπτική εξουσίας θα κρίνονται με κριτήριο όχι κυρίως την ιδεολογική τους ετικέτα αλλά με την ικανότητά τους να διαχειρίζονται τα καθημερινά προβλήματα που ταλανίζουν τους πολίτες

Τη σύγχρονη πραγματικότητα θα κληθεί να την αντιμετωπίσει μια νέα γενιά πολιτικών σχηματισμών και προσώπων που θα έχουν περισσότερο τεχνοκρατικά και λιγότερο ιδεολογικά χαρακτηριστικά. Θα κυριαρχήσουν στο πολιτικό τοπίο πετυχημένα πρόσωπα που έδωσαν τις εξετάσεις τους στην αρένα της πραγματικής οικονομίας και πέτυχαν, σε αντίθεση με τους πολιτικούς της μεταπολίτευσης που στην πλειοψηφία τους δεν διοίκησαν ούτε περίπτερο και αναδείχθηκαν μέσα από δαιδαλώδεις κομματικούς μηχανισμούς. Θα κυριαρχήσουν φρέσκα και άφθαρτα πρόσωπα, πετυχημένα στον στίβο της ζωής και θα δώσουν το στίγμα τους στην νέα πολιτική εποχή που αρχίζει.

Πρωτοπορία στη νέα εποχή θα αποτελέσουν και τα χιλιάδες σπουδαγμένα Ελληνόπουλα που ξενιτεύτηκαν από το 2010 για κάποια από τις ανεπτυγμένες χώρες της Δύσης για ένα καλύτερο αύριο. Στις χώρες που οι λέξεις ‘’οικογενειοκρατία’’,  ‘’ρουσφέτι’’, ‘’αναξιοκρατία’’, ‘’βολεψάκιας’’, ‘’μπαξίσι’’ κτλ. είναι άγνωστες.

Δεν μένει παρά να βρεθεί το πρόσωπο που θα ηγηθεί στο άνοιγμα του νέου αυτού κύκλου.

Ή μήπως βρέθηκε ήδη;