Η μεγαλύτερη κόντρα του Τούρινγκ συνέβαινε μέσα του: Το Παιχνίδι της Μίμησης τον απεικονίζει ως έναν εσωστρεφή, εγωμανή, υπερόπτη και ιδιοφυή ομοφυλόφιλο επιστήμονα, μπροστά από την εποχή του και εχθρό του πουριτανισμού της σκέψης και των ερωτικών ηθών, ταμένο στο όραμα του και αποκλεισμένο από κάθε κοινωνική νόρμα, ουσιαστικά εγκλωβισμένο στον μεγάλο, νεανικό και ατελέσφορο έρωτα του με ένα αγόρι που τον αγάπησε και τον στήριξε. Η ταινία ξεκινάει με τη σύλληψη του για απρεπή συμπεριφορά, που στη συνέχεια τον οδήγησε στην καταδίκη, τον χημικό ευνουχισμό και την αυτοκτονία με δηλητηριασμένο μήλο- ή ατύχημα, κατά άλλη εκδοχή, το 1952. Ο Τούρινγκ υπήρξε ένας ήρωας πολέμου που δεν αναγνωρίστηκε ποτέ γιατί η αποστολή του καταχωρήθηκε ως άκρως απόρρητη και ο φάκελος του εξαφανίστηκε από την κατασκοπία. Ταυτόχρονα, έγινε μάρτυρας, διότι καταδικάστηκε σε μια εποχή όπου η ομοφυλοφιλία διωκόταν ως έγκλημα. Δεκαετίες αργότερα, η βασίλισσα του έδωσε χάρη, που με άλλα λόγια σημαίνει πως επίσημα, το κράτος έκανε λάθος (αν και ορθώς τον τιμώρησε με τους τότε ισχύοντες νόμους) και έμμεσα παραδέχεται πως έσφαλε ηθικά και καθυστερημένα, τον αποκατέστησε στα μάτια μιας ντροπιασμένης αυτοκρατορίας, που πολύ πιθανόν να είχε ηττηθεί κατά κράτος αν ο Τούρινγκ δεν έσπαγε τους ναζιστικούς γρίφους και κυρίως, δεν έσπευδε να προειδοποιήσει πως, αν δεν χειριστούν το εύρημα με μέτρο και πονηριά, οι Γερμανοί θα τους είχαν καταλάβει και θα είχαν ακολουθήσει διαφορετική τακτική, που θα απέβαινε μοιραία για την εξέλιξη του πολέμου. Η ιστορία του Τούρινγκ είναι ούτως ή άλλως συναρπαστική- και έχει προσεγγιστεί στο παρελθόν, στην ταινία Enigma. Αυτό που επιχειρεί ο Νορβηγός σκηνοθέτης Μόρτεν Τίλντουμ, γνωστός από το εξαιρετικά ενδιαφέρον Headhunters, είναι να θέσει τον ήρωα προ των προσωπικών του ευθυνών, των απωθημένων και των αδυναμιών του. Η ισόβια ενασχόληση του με την σύγκριση ανάμεσα σε ανθρώπους και μηχανές, ένα γαϊτανάκι μίμησης της νοημοσύνης σε σχέση με την ευαίσθητη συμπεριφορά, κατέληξε σε αγωνιώδη προσπάθεια να βρει τη δική του ανθρωπιά μέσα από τα παιδιά του, τους υπολογιστές, χωρίς να σκέφτεται τις συνέπειες, ως άνθρωπος χωρίς δεσμεύσεις και συγκεκριμένες προοπτικές. Το Α και το Ω του έργου είναι ο Μπένεντικτ Κάμπερμπατς, ο οποίος ισορροπεί μαεστρικά την ένταση του Τούρινγκ με υποκριτική εγκράτεια, και αποχρώσεις στην απόδοση ενός ευάλωτου και ευμετάβλητου χαρακτήρα. Στο παιχνίδι της ισορροπίας, καταφέρνει επίσης να ισοφαρίσει τον προφανή αφηγηματικό τρόπο του Imitation Game: αν και πρόκειται για μια ταινία με νοήμον θέμα, έξυπνες αναζητήσεις και απαιτήσεις ευφυούς κοινού, ο διάλογος συχνά βασίζεται σε απλουστευμένα τσιτάτα και η σκηνοθεσία καταφεύγει σε σερβιρισμένους ελιγμούς. Η Κίρα Νάϊτλι, συνεργάτης του Τούρινγκ που θαυμάζει το πνεύμα του και τον αδάμαστο, ελάχιστα συμπαθή χαρακτήρα του, είναι ακριβώς αυτό, ένα πρόσχημα διευκόλυνσης του θεατή, έτσι ώστε να εισχωρήσει στον κόσμο των αριθμών και των διλημμάτω Πηγή: www.lifo.gr

Υπόθεση:

Το χειμώνα του 1952, οι Βρετανικές αρχές εισέβαλαν στο σπίτι του μαθηματικού κι αναλυτή Άλαν Τιούρινγκ, και τον συνέλαβαν για «απρεπή συμπεριφορά», μια κατηγορία που αργότερα θα οδηγούσε στην καταδίκη του με την κατηγορία της ομοφυλοφιλίας- ωστόσο κανείς δε γνώριζε ότι επρόκειτο για ένα πρωτοπόρο και ιδιοφυή επιστήμονα στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου πολέμου είχε καθοδηγήσει με επιτυχία μια ομάδα επιστημόνων, κι «έσπασε» τον κώδικα της περίφημης Γερμανικής μηχανής Enigma.

Σκηνοθεσία :  Μόρτεν Τίλντουμ
Πρωταγωνιστούν: Μπένεντικτ Κάμπερμπατς, Κίρα Νάιτλι, Μάθιου Γκουντ, Τσαρλς Ντανς, Μαρκ Στρονγκ
Χώρα: Αγγλοαμερικάνικη ταινία

Διάρκεια: 114'

Είδος ταινίας : Δραματική