Tο ΓΕΡΑΚΑΡΙΟ γιόρτασε το πανηγύρι του, του Αγίου Γεωργίου και τίμησε τον ΑΛΕΚΟ ΚΟΝΤΟΕΙΔΗ, άξιο τέκνο του. Το ΔΣ του «Πολιτιστικού Συλλόγου Γερακαριού Ν.Κιλκίς» πήρε μια σημαντική απόφαση: Να συνδέσει το σήμερα του χωριού, με το χθες , που ήταν πιο ελπιδοφόρο.
Και αυτό αποφάσισε να το κάνει μέσω του πανηγυριού του, του Αγίου Γεωργίου, που χρόνια πολλά, δυστυχώς, περνούσε σα μια καθημερινή, μια συνηθισμένη ημέρα. Αποφάσισε να αναβιώσει αυτή την ξεχωριστή ημέρα για το Γερακαριό, τότε που οι νέοι και οι κάθε ηλικίας άνθρωποι από τα γύρω χωριά συνέρρεαν στο χωριό για να γιορτάσουν μαζί με τους Γερακαριώτες το πανηγύρι του. Δυστυχώς, τα χωριά μας άδειασαν, πανηγυριώτες δεν υπάρχουν πια. Όμως ο Σύλλογος, κόντρα στους καιρούς, ζωντάνεψε τις μνήμες, αναβίωσε τις συνήθειες , ξανακούστηκαν τα αθάνατα λαϊκά όργανα των Ποντίων, χόρεψε ο κόσμος τους ποντιακούς χορούς, θυμήθηκε τα περασμένα. Κόντρα στον καιρό με τα «Μνημόνια» και τις «οικονομικές κρίσεις» κόντρα στην αποσιώπηση του λαϊκού μας πολιτισμού, το Γερακαριό δεν ξέχασε, ξαναζωντάνεψε το πανηγύρι του και αποφάσισε έτσι να συνεχίσει από εδώ και πέρα. Στη διάρκεια αυτής της εκδήλωσης, που έγινε στο καφενείο του Θεόδωρου Ηλιάδη, ο Σύλλογος τίμησε το Γερακαριώτη ΑΛΕΚΟ ΚΟΝΤΟΕΙΔΗ, που ζει στην Αθήνα και δεν μπόρεσε να παρευρεθεί ο ίδιος. Ο Πρόεδρος του Συλλόγου, Ξανθόπουλος Κώστας, αναφέρθηκε στη ζωή του τιμώμενου, από τα νεανικά του χρόνια, τα χρόνια της γερμανικής κατοχής, που σαν προοδευτικός νέος πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, αλλά το πλήρωσε ακριβά με φυλακές κι εξορίες. Έτσι τίμησαν, δυστυχώς, οι μεταπολεμικές μισαλλόδοξες κυβερνήσεις τους τίμιους πατριώτες. Και δεν ήταν μόνο αυτό. Το 1967 η ξενοκίνητη χούντα τον απέλυσε από Γραμματέα της Κοινότητας του χωριού, θέση που αναγκαστικά πήρε, γιατί δεν μπόρεσε να πάρει το πτυχίο του από το Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης , λόγω οικονομικών δυσχερειών. Ταλαιπωρήθηκε, ώσπου να βρει καινούργια θέση. Όμως ο Αλέκος αξιοποίησε με τον καλύτερο τρόπο τον εαυτό του, όσο ζούσε στο Γερακαριό. Δημιούργησε πολιτισμό στο χωριό: Πολιτιστικό Σύλλογο, στις αρχές του ΄50, ανέβασμα προοδευτικών θεατρικών έργων, προσπάθεια για κατασκευή θεάτρου, και, το κυριότερο, δημιούργησε μια σημαντική δανειστική βιβλιοθήκη, αναγνωρισμένη και τροφοδοτούμενη με βιβλία από το κράτος .Βιβλιοθήκη που υπάρχει και σήμερα στο Γερακαριό και λειτουργεί σαν Δημοτική. Σπλάχνο, του πάλαι ποτέ, προοδευτικού Γερακαριού, που συνέχισε την πορεία που χάραξαν άνθρωποι που κοίταζαν πάντα μπροστά, χωρίς να υπολογίζουν τις δυσκολίες. Αυτά δεν τα ξέχασε το Γερακαριό γι αυτό ο Σύλλογος παρέδωσε τιμητική πλακέτα στο γιό του Μιχάλη, πολιτικό μηχανικό, που ήταν παρών στην εκδήλωση μαζί με τη σύζυγό του και μάλιστα προσέφερε σημαντική οικονομική βοήθεια στον Σύλλογο.
