Την Κυριακή 6 Ιουνίου 2010 ο νεοσύστατος  Σύλλογος Συνταξιούχων  Πολιτικών Δημοσίων Υπαλλήλων Νομού Κιλκίς πραγματοποίησε την πρώτη του εκδήλωση-εκδρομή με βασικό προορισμό το ιστορικό οχυρό Ρούπελ στα Ελληνοβουλγάρικα σύνορα. Στις 07:45 αναχωρήσαμε από την πλατεία Ειρήνης και μέσω του λεκανοπεδίου των Μουριών σε μία περίπου ώρα το λεωφορείο έκανε την πρώτη του στάση, σύμφωνα με το πρόγραμμα,  στο Ακριτοχώρι, το πανέμορφο γυναικείο μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου. Εκκλησιαστήκαμε για λίγο και συνεχίσαμε το ταξίδι γευόμενοι τα εδέσματα που προσέφεραν για πρωινό οι κυρίες Ξηρουδάκη και Σερασκέρη και ο Σύλλογος. Ταυτόχρονα ενημερωθήκαμε για τα οχυρά και το Ρούπελ. Με σύμμαχο τον ιδανικό για την περίσταση καιρό, ανεβήκαμε στο ύψωμα του ιστορικού Ρούπελ όπου μας υποδέχτηκαν χαμογελαστοί οι στρατιώτες της φρουράς του.

Θαυμάσαμε την ομορφιά και την ηρεμία της φύσης ακολουθώντας το στρατιώτη - ξεναγό μας στο παρατηρητήριο, που δεσπόζει στο ύψωμα του οχυρού. Η ενημέρωση τοπογραφική και ιστορική, πλήρης και εντυπωσιακή. Αναβαπτιστήκαμε ψυχικά και εθνικά! Η αντίσταση των οχυρών της «Γραμμής Μεταξά» και ιδιαίτερα του Ρούπελ κατά των Γερμανών που ισοπέδωναν κυριολεκτικά την Ευρώπη, κίνησε τον παγκόσμιο θαυμασμό και κατέπληξε ακόμα και τους ιδίους τους κατακτητές. Η απάντηση του Διοικητή του οχυρού, Ταγματάρχη Γεωργίου Δουράτσου, την 9η Απριλίου του 1941 στην απαίτηση των Γερμανών να παραδώσει το οχυρό, αφού η Ελλάδα ήδη συνθηκολόγησε ήταν: «Τα οχυρά δεν παραδίνονται, αλλά καταλαμβάνονται». μας θύμισε άλλες παρόμοιες ένδοξες σελίδες της ιστορίας μας. Και όταν στον ηρωικό Διοικητή την επόμενη δόθηκε η εντολή της παράδοσης του οχυρού από τη Μεραρχία, ο Γερμανός αξιωματικός που ήταν εντεταλμένος για την παραλαβή του, τον συνεχάρη μεταφέροντας και το θαυμασμό των ανωτέρων του. Η απόδοση τιμών από παρατεταγμένο γερμανικό τμήμα στους ηρωικούς υπερασπιστές του Ρούπελ κατά την αποχώρησή τους, αποδεικνύει το μέγεθος του ηρωισμού τους. Από το παρατηρητήριο περάσαμε στο μεγαλόπρεπο μνημείο των πεσόντων αξιωματικών και οπλιτών. Διαβάσαμε τα ονόματα τους και είδαμε τις φωτογραφίες τους, λίγο πιο κάτω στο μικρό στρατιωτικό μουσείο που κατασκευάστηκε στην είσοδο πριν τις υπόγειες στοές του οχυρού. Με οδηγό και πάλι το στρατιώτη-ξεναγό μας διασχίσαμε όλο το επισκέψιμο μήκος τους θαυμάζοντας την κατασκευή του έργου, αφού διέθεταν θαλάμους αξιωματικών και οπλιτών, τηλ.κέντρα, γραφεία, μαγειρεία, αποθήκες τροφίμων, τουαλέτες, δεξαμενές νερού και μηχανοστάσια που τους εξασφάλιζαν επάρκεια για τουλάχιστον δέκα ημέρες. Και να σκεφθεί κανείς ότι τα οχυρά κατασκευάστηκαν από το 1936 ως τις αρχές του 1941 με μηχανικά μέσα που ωχριούν στα σημερινά, αποκλειστικά από ελληνικά χέρια και με άκρα μυστικότητα για ευνόητους λόγους. Όταν ακούσαμε ότι για το σύνολο των οχυρών (21 τον αριθμό) προϋπολογίστηκε το ποσό των τεσσάρων δισεκατομμυρίων δραχμών (ποσό τεράστιο για την εποχή) και κατασκευάστηκαν με συνολικό κόστος ενάμιση δισεκατομμύριο, με επιστροφή μάλιστα των επιπλέον χρημάτων στα ταμεία του κράτους, σκεφθήκαμε την αντίθεση που υπάρχει στη σημερινή κατασκευή μεγάλων έργων από το κράτος, όπου πάντα το προϋπολογισθέν ποσό δεν επαρκεί και το κόστος κατασκευής του ανεβαίνει ή κατεβαίνει λόγω….μίζας, λέξης ίσως άγνωστης την εποχή εκείνη.
Αποχαιρετίσαμε το Ρούπελ και τη φρουρά του βγαίνοντας αρκετές αναμνηστικές φωτογραφίες. Η απαίτηση αρκετών εκδρομέων , που ήταν και επιθυμία του Δ.Σ του Συλλόγου, έγινε πράξη με την προσφορά δώρων για όλους τους στρατιώτες της φρουράς του οχυρού από το κυλικείο τους.
Επόμενη στάση της όμορφης συντροφιάς μας το πολυκατάστημα «ΠΡΟΚΟΜ» στον Προμαχώνα. Το καφεδάκι στην καφετέρια μας τόνωσε ιδιαίτερα, παρά την απογοήτευση των γυναικών μας, που δεν μπόρεσαν να ψωνίσουν αφού τα μαγαζιά ήταν κλειστά. Η χαρά φυσικά των ανδρών απερίγραπτη.
Το μεσημέρι μας βρήκε στο πρότυπο ιχθυοτροφείο πέστροφας του Άγκιστρου. Πανέμορφη περιοχή με πλούσια βλάστηση και πολλά τρεχούμενα νερά, που ευνοούν την καλλιέργεια της πέστροφας στις τεράστιες δεξαμενές που τοποθετούνται ανά μέγεθος. Γευθήκαμε οι περισσότεροι τη νοστιμιά της ψητής πέστροφας στο εστιατόριο της επιχείρησης, διασκεδάζοντας, τραγουδώντας και χορεύοντας συγχρόνως, υπό τους ήχους του ακορντεόν του Σταύρου Ελευθεριάδη και αρκετών καλλίφωνων συνταξιούχων.
Τελευταίος προορισμός της περιεκτικής εκδρομής μας η λίμνη της Κερκίνης με στάση στο Λιθότοπο. Κατά τη διάρκεια της παραλίμνιας διαδρομής, οι εκδρομείς ενημερώθηκαν για τον υγροβιότοπο, ενώ θαύμαζαν τη βλάστηση της περιοχής και το ποικίλο πλήθος των πουλιών του οικοσυστήματος της λίμνης. Εντυπωσιακή η τουριστική αξιοποίηση του Λιθότοπου. Ακούσαμε ότι κάποιοι πολιτικοί παράγοντες του Ν. Σερρών αντιτίθενται εδώ και χρόνια στην κατασκευή δρόμου, που θα ενώσει την Ποντοκερασιά Κιλκίς  με το Λιθότοπο των Σερρών, μήκους 7 περίπου χιλιομέτρων, ο οποίος θα συντόμευε αισθητά τις αποστάσεις. Έστω και αργά ας το ξανασκεφτούν. Κάποιοι από εμάς προτίμησαν καφέ και παγωτό στις καφετέριες του χωριού ενώ άλλοι έκαναν τη βόλτα τους στο γραφικό λιμανάκι.
Για την επιστροφή πήραμε το δρόμο της Εθνικής οδού Σερρών –Θεσσαλονίκης. Ενδιαφέρουσα η ενημέρωση για θέματα της περιοχής από το διδάκτορα γεωλογίας κο. Τσαμαντουρίδη Παύλο. Χωρίς να το καταλάβουμε και σε σύντομο χρόνο βρεθήκαμε στο Κιλκίς δια μέσω των επαρχιακών οδών Καρτερών, Στεφανίου, Μελανθίου, Ακροποταμιάς, Κάτω και Άνω Ποταμιάς.
Πιστεύουμε ότι η πρώτη ημερήσια εκδρομή μας ήταν επιτυχής, αφού αυθόρμητα κάποιοι συνάδελφοι- συνταξιούχοι στο μικρόφωνο του λεωφορείου, δήλωσαν ικανοποιημένοι και ευχαριστημένοι. Και εμείς τους ευχαριστούμε για την όλη στάση και παρουσία τους.