Αυτό το βάθος της μνήμης και το ενδιαφέρον της για να βρει την ρίζα των προγόνων της ανήκε στην ξαδέρφη μας που ακούει σήμερα στο όνομα Gulhan και στον άξιο σύζυγό της Mustafa.
50 άτομα όλοι μας απόγονοι των Κοτσαβασιλειάδιδων, το Σάββατο 9-11-24 στην ταβέρνα ΞΥΝΟ ΝΕΡΟ ανταμώσαμε με παρατεταμένα χειροκροτήματα.
Υποδεχθήκαμε τους 3 αξιόλογους για μας επισκέπτες και συγγενείς μας, την Gulhan, τον σύζυγό της Mustafa και την κόρη της Tadya.
Το γέλιο και η χαρά σβήσανε την τόσων ετών πίκρα που άφησε πίσω η πίκρα της ανταλλαγής του 1922, Ελλήνων και Τούρκων.
Κανείς πολιτικός δεν μπόρεσε να ενώσει Έλληνες και Τούρκους να χορέψουν και να γλεντήσουν μαζί. Εμείς ο σύλλογος «Γερμανός Καραβαγγέλης» του Κιλκίς κάναμε γλέντι στην ίδια ταβέρνα εδώ και στην Σαμψούντα 2 φορές. Έλληνες και τούρκοι χορεύαμε όλοι μαζί μέχρι τις πρωινές ώρες.
Έγινε επιτέλους η επιθυμία της γιαγιάς μου Ανατολής που κάθε τόσο έλεγε: πού πήγε ο αδερφός μου Λευτέρης, τι έγινε χάθηκε στην ανταλλαγή;
Πιστεύω από κει ψηλά γιαγιά μου είδε την χαρά μας που ήρθε η εγγονή του αδελφού της από τη Σμύρνη και η αγωνία για τον αδερφό της έπαψε με δάκρυα χαράς.
Όλα αυτά μου θύμισαν τα λόγια του φίλου μας από την σαμψούντα Αχμέτ Αλί Μπουλούτ: όλοι μας είμαστε αδέλφια μπορεί οι σημαίες μας να είναι διαφορετικές όμως η καρδιά μας είναι μία (Hepimi cardasis bayraklarimi).
Πάντα και παντού υπάρχουν άτομα που ο πολιτισμός τους δίνει νόημα στην ανθρώπινη ύπαρξη για μια καλύτερη κοινωνία.
Φαναριώτης
