Αμέσως μετά στο μνημείο του χωριού αφού έγινε η επιμνημόσυνη δέηση ακολούθησε μία εκδήλωση από τα μέλη του συλλόγου η οποία περιελάμβανε τραγούδια που θρηνούσαν για τον αφανισμό των Ποντίων οι οποίοι αντιστάθηκαν, για την ατίμωση και τον βιασμό των κοριτσιών αλλά και τις κακουχίες των μανάδων που έχασαν τα παιδιά τους με βίαιο τρόπο ή θυσιάστηκαν και οι ίδιες μετά τις βάναυσες και απάνθρωπες πράξεις των Τούρκων του Κεμάλ. Απαγγέλθηκαν επίσης ποιήματα από παιδιά που αποτελούν την τέταρτη γενιά των Ποντίων τα οποία είναι άξιοι συνεχιστές της παράδοσης αφού εκτός από τα ήθη και έθιμα στο συγκεκριμένο σύλλογο διατηρούν την ποντιακή γλώσσα η οποία ανθεί έντονα μέσα από τις παραστάσεις της θεατρικής ομάδας που δεν περιορίζονται μόνο στα όρια της Ελλάδας αλλά εμφανίζονται και σε πόλεις του εξωτερικού.
Στεφάνια κατέθεσαν προς τιμή των Ελλήνων του Πόντου ο Πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας Μουριών Αναστάσιος Σελαλμαζίδης, ο  Αντιπρόεδρος του ΣΠΟΣ Κεντρικής Μακεδονίας Νίκος Αμοιρίδης, η Γεωργία Κολεσιώτου Πρόεδρος του Συλλόγου Καρκινοπαθών Κιλκίς & Παιονίας «ΑΓΙΟΣ ΕΥΓΕΝΙΟΣ Ο ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΙΟΣ»  καθώς και χορευτές του συλλόγου οι οποίοι χόρεψαν πρώτα με περίσσεια λεβεντιά τον πολεμικό χορό Σέρα δημιουργώντας αίσθημα συγκίνησης και φέρνοντας στη μνήμη πολλών από τους παρευρισκόμενους την Σαμψούντα, την Κερασούντα, την Τραπεζούντα, την Αργυρούπολη, την Σάντα. Ήταν τόσο έντονο το ποντιακό στοιχείο και οι θύμησες του ξεριζωμού ώστε την χορωδία του συλλόγου που διηύθυνε ο Λουκάς Τσεχελίδης συνόδευαν πολλοί από τους ηλικιωμένους που παρευρίσκονταν οι οποίοι με βουρκωμένα μάτια αναπολούσαν τους παλαιούς καιρούς.
Ο Εθνικός Ύμνος που ακούστηκε από τα χείλη όλων στο τέλος της εκδήλωσης έστειλε το μήνυμα ότι οι Έλληνες ενωμένοι  δεν θα πάψουν ποτέ να διεκδικούν το αυτονόητο που δεν είναι άλλο από την αναγνώριση της Γενοκτονίας προκειμένου να αναπαυτούν όλες αυτές οι 353.000 ψυχές που αναμένουν ακόμα την δικαίωση.