Περισσότερες από 4 ώρες μέχρι τη Ντόχα και άλλες 14 ώρες μέχρι το Σίδνεϊ ήταν αρκετές για μελέτη. Είχα κατεβάσει στο Spotify τα άπαντα του Hans Zimmer, έβαλα στο μάρσιπο του καθίσματος την «αξία της τυραννίας» του Σαντέλ να το διαβάσω δεύτερη φορά (διαβάζεται ανάποδα, σαν το βινύλιο) και στο iPad δύο αγαπημένες σειρές, το The Queen’s Gambit και το Godless, έκανα και μία αγορά ακουστικών over ear τα οποία ζαχάρωνα περί τον μήνα και δεν αγόραζα λόγω καταναλωτικής τύψης· και το ταξίδι ξεκίνησε. Δίπλα μου κάθισε ένας Αυστραλός δικηγόρος, ο Michael· τρίτος Μιχάλης παρέα στο ταξίδι, μαζί με τον Σαντέλ και τον Μητσό που μετέφραζε, αυτός πιο διαδραστικός. Μου έκαναν εντύπωση οι γνώσεις του για τα θέματα επικαιρότητας στην Ελλάδα, όπως και το άλμα καγκουρό από το παράθυρο στο διάδρομο μια στιγμή που λαγοκοιμόμουν -μην με ενοχλήσει. Δώσαμε ραντεβού στην παρέλαση. Ήρθε, κάθισε μέχρι το τέλος.
_ Jet -ΠΑΣΟΚ- lag
Παρασκευή. Το λιμάνι του Σίδνεϊ μοιάζει από πάνω σαν ζωγραφιά που θα ‘λέγε και ο Χατζής. Το ρολόι μου έδειξε αμέσως 9 ώρες μπροστά με την προσγείωση και ο ύπνος μου έγινε κομμάτια ενός παζλ που ολοκλήρωσα μόλις την 5η ημέρα.
Σάββατο. Ζαλισμένος αλλά συνεπής στο πρώτο μου ραντεβού με το ΠΑΣΟΚ του Σίδνεϊ και τον ποντιακό σύλλογο που με περίμεναν με ανυπομονησία. Άλλωστε, ως πρώην Γραμματέας Οργανωτικού, ήταν το πρώτο που όφειλα να κάνω. Σημείωσα όλες τις ερωτήσεις, μίλησα κομματικά, υπερκομματικά και λιγάκι ποντιακά -συνεννοηθήκαμε. Η νοσταλγία τους για την πατρίδα ήταν μεταδοτική. Η αγάπη τους ακόμη μεγαλύτερη (τώρα που δεν υπάρχουνε διόδια / που πέφτει σαν ζεστή βροχή η αγάπη).
Το βράδυ η επίσημη εκδήλωση (Gala Dinner) του ομογενειακού οργανισμού «THI» θύμιζε βραδιά όσκαρ. 600 καλεσμένοι, 1000 δολάρια η είσοδος, εκθέματα σε δημοπρασία. Ήταν η 10η χρονιά που οι ομογενείς της Αυστραλίας μάζευαν χρήματα με αυτό τον τρόπο και τα οποία έρχονται στην Ελλάδα για φιλανθρωπικό σκοπό. Παρών και ο Αυστραλιανός πρωθυπουργός Άντονι Αλμπανίζι -center-left, λέμε.
_ Παρέλαση
Κυριακή, ημέρα γιορτινή. Το πρωί, θεία λειτουργία στον Καθεδρικό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και κερασμένος καφές με νηστίσιμα από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο. Κατόπιν, στο κέντρο του Σίδνεϊ για κατάθεση στεφάνων· είναι η στιγμή που νιώθω ένα εθνικό δέος να με διαπερνά από την κορφή μέχρι τα νύχια. Γύρω μου δεκάδες γαλανόλευκες σημαίες στα χέρια των Ελλήνων της Αυστραλίας, χαμογελαστά πρόσωπα από μικρούς και μεγάλους να οδεύουν κατά μπουλούκια προς την πλατεία, μουσικές, φωνές, μία ξέμπαρκη σκωτσέζικη μπάντα να παίζει συνοδεία τις γκάιντες και να βροντοφωνάζει ‘ζήτω η Ελλάς’ -ευτυχώς λίγο πριν το 0-3 της εθνικής.
Η ελληνική σημαία απλώνεται τεράστια μπροστά μας. Την κρατούν 10 άτομα και ’μείς από πίσω. Κοντά 5.000 άνθρωποι, στοιχισμένοι σταυροφόροι, κατευθυνόμαστε στην όπερα, στο λιμάνι.
Κοινότητες, σύλλογοι, σχολεία, ενορίες, παρελαύνουν όλοι μπροστά μας με μία εθνική υπερηφάνεια που δύσκολα μπορεί να σβήσει από τη μνήμη. Ακολουθούν ομιλίες, χοροί, ο εθνικός ύμνος από τα στόματα πολλών μικρών παιδιών. Τα σπαστά ελληνικά γίνονται προς στιγμή η καλύτερη γλώσσα του κόσμου.
Ο Γενικός Πρόξενος (ένας υπέροχος άνθρωπος) και οι συνεργάτες του μας παραθέτουν γεύμα και απαντούν στις ερωτήσεις μας που δεν έχουν τελειωμό. Μας ενημερώνουν για την εκτεταμένη υποστελέχωση του προξενείου και την προσπάθεια που κάνουν για να είναι επαρκείς. Κάποτε το προξενείο αριθμούσε 23, τώρα μετά βίας 5, και τον πρόξενο να εκτελεί χρέη ακόμη και οδηγού για τις μετακινήσεις μας. Κι όμως, τα κάνει όλα και τα κάνει καλά.
_ Πανεπιστήμιο
Δευτέρα. Επίσκεψη στην έδρα Νεοελληνικών και Βυζαντινών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Σύδνεϋ. Υποδοχή από τον επικεφαλής της έδρας, Καθηγητή κ. Βρασίδα Καραλή και τον Αναπληρωτή Καθηγητή κ. Αντώνη Δρακόπουλο. Πρόκειται για το μοναδικό Τμήμα σπουδών στην Αυστραλία με Έδρα τακτικού καθηγητή. Αποτελεί τη ναυαρχίδα των Νεοελληνικών Σπουδών στην Αυστραλία με πλήρες πρόγραμμα προπτυχιακών και μεταπτυχιακών σπουδών και πλούσιο ερευνητικό και διοικητικό έργο.
Οι εξαιρετικοί Έλληνες καθηγητές, οι οποίοι κατέθεσαν χρόνο και ψυχή στο τμήμα, μας περιγράφουν έναν ιδανικό κόσμο, όπου θα μπορούσαμε κάλλιστα να φανταστούμε την ελληνική πολιτεία, σε συνεργασία ίσως με τοπικούς φορείς, να χρηματοδοτεί στοχευμένα μία θέση Νεοελληνικών σε κάθε μία από τις 3 μεγάλες πόλεις της Αυστραλία (Σύδνεϋ, Μελβούρνη, Αδελαΐδα), ή έστω να υποστηρίζει τα προγράμματα αυτά με την απόσπαση εκπαιδευτικών με αυξημένα προσόντα, προσφέροντας ως κίνητρα ευνοϊκότερες συνθήκες εργασίας και επαγγελματικής ανάπτυξης. Μια τέτοια πρόταση δεν είναι και τόσο εξωπραγματική, όσο ίσως φαίνεται εκ πρώτης όψεως, ειδικά όταν λάβουμε υπόψιν μας ότι σε πολλές περιπτώσεις γλωσσικά προγράμματα έχουν επιβιώσει ακριβώς επειδή στηρίζονται σε εξωτερικούς πόρους. Στο πανεπιστήμιο του Σύδνεϋ, για παράδειγμα, η Ιταλική κυβέρνηση χρηματοδοτεί μια θέση στο Ιταλικό Τμήμα, ενώ το ίδιο συμβαίνει με τις Βουδιστικές σπουδές στο Τμήμα Ασιατικών σπουδών, αλλά και το Τμήμα Εβραϊκών σπουδών, ένα τμήμα με πολύ λιγότερους φοιτητές από το Νεοελληνικό, το οποίο συνεχίζει να υπάρχει ακριβώς επειδή χρηματοδοτείται πλήρως από εξωτερικούς πόρους.
Όταν υπάρχουν τέτοιες συνθήκες με άλλα προγράμματα σπουδών, η έλλειψη οικονομικής υποστήριξης των προγραμμάτων Νεοελληνικών σπουδών δημιουργεί, για ευνόητους λόγους, συνθήκες άνισου ανταγωνισμού και λειτουργεί ως συγκριτικό μειονέκτημα. Σε βάθος χρόνου, μια τέτοια, προσεκτικά στοχευμένη και μεθοδική στρατηγική θα μπορούσε να καταστήσει ένα αριθμό προγραμμάτων Νεοελληνικών βιώσιμα στην Αυστραλία, ίσως και στον υπόλοιπο κόσμο.
_ Αβορίγινες
Τρίτη. Κρατώ την επίσκεψη στην ιστορική ελληνική κοινότητα της Νέας Νότιας Ουαλίας, με τεράστιο κοινωνικό έργο και με εξαιρετικά φεστιβάλ, greek & film, τα οποία ποτίζουν τις ελληνικές ρίζες του τόπου με πολιτισμό υψηλής ποιότητας. Όπως και την επίσκεψη στο υπερσύγχρονο γηροκομείο της αρχιεπισκοπής, στο οποίο μας υποδέχεται ένας φιλοξενούμενος εκεί παππάς ετών 94 και μας ψέλνει το Χριστός Ανέστη στη γλώσσα των Αβορίγινων και νιώθω να μουδιάζω. Οι παραδοσιακοί αυτόχθονες Αυστραλοί δεν πιστεύουν στον σωματικό θάνατο. Θεωρούν ότι κάθε θάνατος προέρχεται από κακά πνεύματα ή μάγια, συνήθως έργο κάποιου εχθρού. Συχνά, ένας άνθρωπος που πεθαίνει, ψιθυρίζει το όνομα του ατόμου που πιστεύει ότι προκάλεσε το θάνατό του. Και σίγουρα τα ονόματα των Άγγλων στρατιωτών που τους σφάγιασαν κατά χιλιάδες, σε μία άνιση μάχη για την κυριαρχία στην ήπειρο, είχαν την τιμητική τους.
Οι Αβορίγινες αποτελούν πλέον το 3,8% του πληθυσμού της χώρας, όπου κατοικούν εδώ και περίπου 60.000 χρόνια, ωστόσο δεν αναφέρονται πουθενά στο Σύνταγμα και, σε κοινωνικοοικονομικούς όρους, παραμένουν οι λιγότερο προνομιούχοι πολίτες.
_ Βουλή
Τετάρτη. Συνάντηση στην πολιτειακή Βουλή με την Ομάδα Φίλων της Ελλάδος. Παρόντες τρεις ομογενείς βουλευτές, ο Steve Kamper, η Sophie Cotsis και η Eleni Petinos μάς εξηγούν το πολύ ενδιαφέρον εκλογικό σύστημα της Αυστραλίας, το ρόλο της βουλής, τις ευθύνες τους, τα προβλήματα της ομογένειας.
Το απόγευμα, οι 4 βουλευτές μοιραστήκαμε ανά δύο και πήγαμε σε εκδηλώσεις για την 25η Μαρτίου από τον Δήμο Burwood και την οργάνωση «AHEPA NSW». Εγώ κληρώθηκα στο Μπέργουντ, γνώρισα εκεί τον Λιβανέζο Δήμαρχο της περιοχής, άκουσα τραγούδια, παρακολούθησα χορούς, χαιρετήθηκα με τους Έλληνες της περιοχής που μας αγκάλιασαν σαν να μην υπήρχε αύριο. Τα σπαστά ελληνικά από τα ποιήματα των μικρών παιδιών ακόμη ηχούν στα αυτιά μου. Η προσπάθεια να κρατηθεί η γλώσσα είναι συγκινητική. Και εδώ, η ελληνική πολιτεία δυστυχώς είναι απούσα. Όπως αντίστοιχα και στην υπόλοιπη ομογένεια. Μία με δύο ώρες ελληνικά την εβδομάδα δεν κάνουν θαύματα μα η γλώσσα αντέχει. Ως πότε;
_ Ντέμοκρατ
Πέμπτη. Συνέντευξη τύπου με δημοσιογράφους από τα Ελληνικά ΜΜΕ της Αυστραλίας. Μία δημοσιογράφος κρατάει τυπωμένο το σκίτσο του Ντέμοκρατ με το αυστραλιανό καπέλο και με ρωτούν λεπτομέρειες. Τους υποσχέθηκα να τους στέλνω το νιουζλέτερ, αρκεί να μην κατηγορηθώ για πολιτική παραπλάνηση
_ Αντίο
Φεύγοντας, γυρίζουν τα πάντα στο μυαλό -μίξερ. Χαιρετώ δια της σιωπής τους 450.000 επίσημα καταγεγραμμένους Έλληνες που, σύμφωνα με πληροφορίες, φτάνουν τις 700.000 στην Αυστραλία. Χαιρετώ και τη Μελβούρνη που δεν κατάφερα να επισκεφθώ παρά την επιθυμία μου να δω τον Κώστα και τη Ρίκα από κοντά που μου λείψανε -την επόμενη, ίσως.
Γέμισα τις βαλίτσες μου με πληροφορίες, εικόνες, νέες ιδέες. Στην πτήση δεν κοιμήθηκα λεπτό. Άρχισα ξανά να ενώνω το νέο μου παζλ.
Ένα παζλ η ζωή μας όλη, μα προλαβαίνουμε :)
Παραστατίδης Στέφανος
Βουλευτής Κιλκίς
ΠΑΣΟΚ - Κίνημα Αλλαγής
Τομεάρχης Παιδείας
