Προτάσεις και θέσεις για την έξοδο της χώρας μας από την κρίση ανέπτυξε ο βουλευτής του ν. Κιλκίς Κώστας Κιλτίδης από το βήμα της βουλής την Τετάρτη 14/04/10 κατά την διαδικασία συζήτησης του φορολογικού νομοσχεδίου, ενώ άσκησε σκληρή κριτική στην κυβέρνηση και στηλίτευσε « τις παλινωδίες και την αναποτελεσματικότητά της»¨όπως αναφέρεται σε ανακοίνωσή του πολιτικού του γραφείου.
Δημοσιεύουμε  αποσπάσματα της ομιλίας του κ. Κιλτίδη:
«Η παγκόσμια οικονομική κρίση είναι μια βαθύτατη πολιτική πραγματικότητα. Όχι καν οικονομική. Και θα σας καταθέσω μια σκέψη γιατί θέλω να σας κάνω κοινωνούς. Από τον Αριστοτέλη ακόμη στα «Πολιτικά» του, ομιλεί για την αλληλουχία της οικονομίας, πώς αυτή εμφανίστηκε στις κοινωνίες. Και θέτει πρώτα οικιακή οικονομία, ανταλλακτική, εμπορευματική, μετά δε λέει χρηματιστική και ακούστε που καταλήγει ο ογκόλιθος της παγκόσμιας κοινωνιολογίας: «Μετά δε ταύτην το καπηλικόν, το χρήμα πάνω στο χρήμα, το κέρδος πάνω στο χρήμα». Οι ίδιοι κύκλοι, αυτοί επαναλαμβάνονται στην παγκόσμια κοινότητα στις χώρες. Και κανένας δεν διδάσκεται, από όποια θεώρηση, αναφορά και αφετηρία ιδεολογική και αν βρίσκεται να υπηρετήσει, χώρα ή παγκόσμια κοινωνία.
Έτσι και στην πατρίδα μας, αγαπητοί συνάδελφοι, το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό. Το πρόβλημα είναι βαθύτατο θεσμικά πολιτικό. Αντί της καθοδήγησης, για να μην παρελθοντολογούμε, φίλτατε κύριε Οικονόμου, που πολύ ορθώς το επισημάνατε, να δούμε την πραγματικότητα -αυτά θα τα κρίνει η ιστορία για όλες τις κυβερνήσεις που έχουν εναλλακτικά έρθει στην εξουσία- αντί στην πατρίδα μας να υπηρετείται η πολιτική, δηλαδή η καθοδήγηση, κυριάρχησε ο λαϊκισμός. Και επί σειρά δεκαετιών υπό την  πίεση  των   πολιτών   και    του   λαού   οι         κυβερνήσεις   ενέδιδαν και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.
Ο λαός χρειάζεται καθοδήγηση και νομίζω ότι εκεί πρέπει να σταθεί το ελληνικό Κοινοβούλιο είτε από τους κυβερνώντες είτε από τους αντιπολιτευόμενους. Να το κάνουμε με συναίσθηση της ευθύνης, διότι σήμερα, κύριε Υπουργέ, λαμβάνετε μέτρα φορολογικού χαρακτήρα και είναι δεδομένο αυτό υπό την πίεση αυτής της πραγματικότητας. Πιστεύω, ακράδαντα, ότι άλλα θα ήταν τα μέτρα εάν καλούσασταν εσείς κατά τη δική σας ιδεολογική αναφορά να πορευθείτε. Σήμερα είστε αναγκασμένοι να δεχθείτε αυτή την διαστροφή και για εσάς -ας μου επιτραπεί η έκφραση- και να λάβετε μέτρα κάτω από την πίεση αυτής της οικονομικής κρίσεως.
Και αγαπητοί συνάδελφοι, κατά τη σοσιαλδημοκρατία, κατά τον υπαρκτό πλέον τρίτο δρόμο που τον ακολουθούν είτε οι φιλελεύθεροι είτε οι σοσιαλιστές, έχουμε θυμηθεί όλοι και τον Κέινς. Να θυμίσω, έτσι, από τα σχολικά μας βιβλία χωρίς σπουδές οικονομικές ότι ένα είναι το δόγμα του Κέινς: «Στην οικονομική κρίση εμφανίζονται οι δημόσιες επενδύσεις. Και να μην τις έχεις πρέπει να τις βρεις και να τις εμφανίσεις. Διότι εννοείται ότι στην οικονομική κρίση δεν υπάρχει και να υπάρχει δεν έρχεται -μόνο εάν σε δει κατεστραμμένο θα έρθει να εκμεταλλευθεί την καταστροφή σου- το ιδιωτικό κεφάλαιο. Και αν δεν υπήρχαν έπρεπε να τις εφεύρετε». Και μάλιστα όταν ο Κέινς μίλησε δεν ήξερε ότι θα υπάρχει Ευρωπαϊκή Ένωση, ότι θα υπάρχει το ΕΣΠΑ, ότι θα υπάρχουν προγραμματικές ευρωπαϊκές συμφωνίες, Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης, ότι θα υπάρξει σύμπραξη ιδιωτών και κράτους.
Τουλάχιστον γι’ αυτούς τους δύο τομείς σας εγκαλούμε γιατί αυτό το εξάμηνο έχετε αδρανήσει και μηδενίσει την απορρόφηση των κονδυλίων από τα Ευρωπαϊκά Πλαίσια Στήριξης, από το ευρωπαϊκό το συγκεκριμένο και από το χρήμα που υπάρχει στους ιδιώτες. Είναι αδιανόητο να συμβαίνει αυτό.
Και κάτι άλλο. Το είπε ένας πιστεύω θυμόσοφος καλλιτέχνης και δεν διστάζω να πω και το όνομά του, που δεν λέει πάντοτε τα σωστά και δεν συμφωνώ μαζί του πάντα, ο κ. Λαζόπουλος, είπε κάτι το οποίο πιστεύω λες και ήξερε έναν φιλέλληνα ποιητή το Ρενέ Σαρ από το ’46 που έλεγε στον «Ύμνο του σε χαμηλή φωνή προς την Ελλάδα» ότι «η σωτηρία σου είναι μέσα στο λαό σου, Ελλάδα». Και λέει ότι το σωσίβιο είναι μέσα στη βάρκα. Στη δική σου τη βάρκα. Αυτό που είπε ο κ. Οικονόμου, πρέπει να καταλάβουμε ότι πρέπει να σωθούμε μόνοι μας ή πρέπει να το επιχειρήσουμε να σωθούμε μόνοι μας, με γενναιότητα και αν δεν το πετύχουμε, τότε να παραδεχθούμε την ήττα μας.
Έτσι λοιπόν πιστεύω, αγαπητοί συνάδελφοι, ότι ήρθε η ώρα να δοκιμάσει η Κυβέρνηση -και εμείς πρέπει να τη στηρίξουμε- να φάμε το λίπος μας και αν χρειαστεί και κάτι από τις σάρκες μας. Εκδώστε ένα ομόλογο, για τον ελληνικό λαό, για τους Έλληνες πολίτες με 4% επιτόκιο. Με 4% επιτόκιο! Όταν μάλιστα η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα -για να αντιτείνω σε όλους όσοι θα μου πουν οικονομικές θεωρίες περί ρευστότητας- εγγυάται την ρευστότητα των ελληνικών τραπεζών και ήδη οι πληροφορίες ομιλούν για 60 δισεκατομμύρια προς τις ελληνικές τράπεζες. Εφόσον εγγυάται τη ρευστότητα δεν υφίσταται πλέον αναστολή ούτως ώστε να πάρετε ό,τι μπορεί να δώσει ο Έλληνας πολίτης από το ιδιωτικό του κεφάλαιο για τη σωτηρία της πατρίδος, για την ικανοποίηση του δημοσίου χρέους. Με 4%, όταν οι τράπεζες δίνουν 2% και 2,5%, θα προστρέξουν.
Έτσι, αγαπητοί συνάδελφοι, θα σας καταθέσω στα Πρακτικά μια σημερινή επισήμανση ενός σοφού αναλυτή του γνωστού Ζακ Ατταλί ο οποίος  δεν δέχομαι να δίνει μαθήματα στην πατρίδα μου και ο οποίος λέει ότι πήγαμε, αγαπητοί συνάδελφοι, και ξέραμε ότι υπήρχαν δύο δρόμοι, για να θυμηθώ την ιστορία του παρελθόντος, η ατίμωση ή ο πόλεμος. Δεχθήκαμε την ατίμωση και μας ήρθε και ο πόλεμος. Ήταν μια ανακούφιση δειλών, όπως λέει και ο Ζακ Ατταλί αυτή που βίωσαν οι Ευρωπαίοι και η απόφαση η ευρωπαϊκή. Και στο τέλος θα καταλήξουμε στο γνωστό του Τσώρτσιλ, στο αίμα, στον ιδρώτα και στο δάκρυ του ελληνικού λαού.
Φορολογείτε τις επιχειρήσεις. Αγνοείτε την πραγματικότητα; Το αγνοήσαμε το 1991 και μετέπειτα τη δεκαετία ότι δίπλα μας έχουμε χώρες που η όσμωση η οικονομική είναι δεδομένη ότι θα υπάρχει, η Βουλγαρία, η Κύπρος, χώρες εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, παράδεισοι φορολογικοί. Είναι δυνατόν να αγνοείται αυτή η παράμετρος από την ελληνική κοινωνία; Είναι δυνατόν να αγνοείται και μια άλλη παράμετρος ότι η φορολογία, η οικονομική εν γένει  δραστηριότητα, έχει να κάνει με  την   ανάπτυξη και με  την εργασία;  Θα ξεχάσουμε  την παράμετρο  της    εργασίας εν ονόματι του όποιου εσόδου;
Ακίνητη περιουσία. Δεν μπορεί να εισπράττεται φόρος από την ακίνητη περιουσία. Από την ακίνητη περιουσία στις ευνομούμενες πολιτείες δίδεται αυτό το ειδικό τέλος της ακίνητης περιουσίας. Ο φόρος πρέπει να υπάρχει στο εισόδημα της ακίνητης περιουσίας.
Και θα σας κάνω μια πρόταση, την έκανα και στην κυβέρνησή μου τότε. Σύστημα φορολογικό κατά την ευθύνη του φορολογουμένου και τη συνευθύνη του φοροτέχνη με δειγματοληπτικό τυφλό έλεγχο και ποινές τελεσίδικες. Έξω ο ανθρώπινος παράγοντας, γιατί πολλά ακούστηκαν περί αυτού.
Φοβούμαι όμως, αγαπητέ κύριε Υπουργέ, ότι η Κυβέρνησή σας δεν έχει καταλάβει μια ουσιώδη διάσταση της ελληνικής γλώσσας. Η συναίνεση είναι υπόβαθρο για να συνεννοηθούμε και εσείς δεν τη  χρησιμοποιήσατε  για  συνεννόηση. Και να  είστε   βέβαιος ότι  το  πολίτευμα θα λειτουργήσει, θα σας καταλογίσει τις ευθύνες και υποχρεωτικά θα λογοδοτήσετε..»