Γράφει ο Μάκης Ιωσηφίδης, Δάσκαλος.

Ως πολιτικοποιημένο άτομο, παρακολουθούσα πάντα τους πολιτικούς διαλόγους των απλών ανθρώπων στις διάφορες παρέες στα στέκια μας. Συνέλεξα σοβαρές αντιφάσεις στα κατά καιρούς λεγόμενά τους τις οποίες σταχυολόγησα και καταθέτω.
Σ’ ακούω δεξιέ φίλε μου να λες:

Γράφει ο Μάκης Ιωσηφίδης, Δάσκαλος.

Δούλεψε πολλά χρόνια στη Γερμανία ο Γιώργης ο Κιλκισιώτης. Εκεί έκανε πολλές και καλές γνωριμίες με Έλληνες αλλά και Γερμανούς. Καλύτερός του φίλος ο Χανς.
Γερμαναράς με τα ούλα του ο Χανς και φοβερά πλακατζής. Ξανθός, κοντός, παχουλός και κοκκινομάγουλος έδεσε καλά με τον Γιώργη, κάνανε παρέα και κατεβάζανε τόνους μπύρα στα μπαράκια της Νυρεμβέργης.

Γράφει ο Μάκης Ιωσηφίδης, Δάσκαλος.

Εισαγωγικό σημείωμα
Πριν από μερικές μέρες πέθανε μια δεκατετράχρονη παχύσαρκη κοπέλα, κόρη ιερέα από την Επανομή σε επέμβαση για την τοποθέτηση γαστρικού δακτυλίου στο στομάχι της. Ο ιερέας-πατέρας κατήγγειλε τον γιατρό για ιατρικό λάθος και ανέφερε ότι η κόρη του δεχόταν μπούλινγκ στο σχολείο από τους συμμαθητές της λόγω της παχυσαρκίας της.

Γράφει ο Μάκης Ιωσηφίδης, Δάσκαλος.

Πόσες φορές δεν είπαμε στη ζωή μας: ‘’Το μυαλουδάκι του παιδιού ρουφάει τα πάντα σαν το σφουγγάρι’’.
Πράγματι, το μυαλό των παιδιών, φρέσκο και καθαρό από τις έννοιες των μεγάλων, μαθαίνει γρήγορα και δέχεται και αφομοιώνει ό,τι του προσφέρεται. Η παιδική ηλικία που αποτελεί την άνοιξη της ζωής, είναι το ωραιότερο κομμάτι κάθε ανθρώπινης ύπαρξης με αποτέλεσμα, οτιδήποτε καταγράφεται στο ανθρώπινο μυαλό στη διάρκεια της ηλικίας αυτής να είναι θεμελιωμένο σε πολύ ισχυρές βάσεις.

Γράφει ο Μάκης Ιωσηφίδης, Δάσκαλος.

Με ρώτησε πρόσφατα Κιλκισιώτης φίλος:
- Ζεις πάνω από σαράντα χρόνια στην πόλη μας. Αν φύγεις κάποτε από τον τόπο μας τι θα θυμάσαι;
- Αν κάποτε φύγω, θα πάρω στη σκέψη μου το δικό μου Κιλκίς, το αγαπημένο.
- Και ποιο είναι το δικό σου Κιλκίς;

Γράφει ο Μάκης Ιωσηφίδης, Δάσκαλος.

Στη ζωή μου γνώρισα πάσης φύσεως φανατισμούς στην πατρίδα μας και από πολύ νωρίς ξεχώρισα τους πιο δυνατούς από αυτούς. Κατέληξα λοιπόν ότι τα δύο κυριότερα είδη φανατισμού στον λαό μας είναι ο θρησκευτικός και ο πολιτικός. Και αυτό όχι ιεραρχικά επειδή πάντα αναρωτιόμουν ποιος από τους δύο φανατισμούς είναι ο δυνατότερος.

Γράφει ο Μάκης Ιωσηφίδης, Δάσκαλος.

Το μάτι μου έπεσε τυχαία σε ιστοσελίδες που απευθύνονται σε ακροατήριο του τρίπτυχου ‘’πατρίς, θρησκεία, οικογένεια’’. Τις παρακολούθησα κάποιες μέρες, κατέγραψα μερικές αναρτήσεις τους και πολύ μπερδεύτηκα ρε παιδιά.
Παραθέτω ανάκατα μερικές δημοσιεύσεις τους και ζητώ τη βοήθειά σας για να καταλάβω τι συμβαίνει στις ψυχές κάποιων συνανθρώπων μας.

Γράφει ο Μάκης Ιωσηφίδης, Δάσκαλος.

Στα μέσα της δεκαετίας του 60 η οικογένεια Μπουγιουκλή, βλάχικης καταγωγής, ήταν προβατοτρόφοι και είχαν τα μαντριά τους στα υψώματα των Διαβατών.
Ο Νίκος Μπουγιουκλής ο επονομαζόμενος ‘’Κουλούσας’’ ήταν ένας ανύπαντρος μεσήλικας και υπέροχος άνθρωπος. Ήταν θαμώνας του καφενείου μας και με αγαπούσε πολύ.

Γράφει ο Μάκης Ιωσηφίδης, Δάσκαλος.

Όταν έγινε το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου του 1967 ήμουν μαθητής της Α’ γυμνασίου. Το πραξικόπημα της Χούντας έγινε τα μεσάνυχτα προς ξημέρωμα της Παρασκευής 21 Απριλίου του 1967. Όταν ξημέρωσε η μέρα αυτή, εμείς τα τότε παιδιά πήγαμε στα σχολεία μας και οι εκπαιδευτικοί μάς είπαν να φύγουμε επειδή έγινε επανάσταση. Χαρά εμείς. Τα σχολεία θα έκλειναν την άλλη μέρα Σάββατο για τις διακοπές του Πάσχα κι έτσι γλιτώσαμε δυο μέρες μάθημα. Από τους μεγάλους μάθαμε ότι έγινε δικτατορία. Εμείς δεν καταλαβαίναμε ακόμα τη σημασία του όρου αλλά καταλάβαμε στην πορεία.

Γράφει ο Μάκης Ιωσηφίδης, Δάσκαλος.

Όλη η Ελλάδα ένα απέραντο σφαγείο. Οπλοφορούν οι πάντες και ο ένας σκοτώνει τον άλλον για ασήμαντη αφορμή. Έσφαξε ο ένας τα δυο αδέλφια στο Πήλιο. Μπήκε με την κουμπούρα ο άλλος στο κατάστημα της Κυπαρισσίας και καθάρισε το παλικάρι στο πιτς φιτίλι.