Αυτό που μου είχε κάνει εντύπωση ήταν ότι δίπλα σε κάθε όνομα υπήρχαν σε παρένθεση δύο αριθμοί π.χ. Ιωάννης Πολέμης (1862-1924) που ήταν το έτος γέννησης και το έτος θανάτου. Στο παιδικό μου μυαλουδάκι άρχισαν οι πρώτοι αθώοι προβληματισμοί. ‘’Τι είναι η ζωή μας; Όλο κι όλο δύο αριθμοί είναι που περικλείουν το φωτεινό διάστημα της ύπαρξής μας;’’.
Βέβαια τότε ο δεύτερος αριθμός, μού φαινόταν μακρινός, σήμερα όμως που πλησίασε επικίνδυνα βλέπω πόσο σύντομο είναι το χρονικό διάστημα ανάμεσα στους δύο αριθμούς και με την εμπειρία ζωής βλέπω τα πράγματα σε άλλη διάσταση.
Η μητέρα φύση μάς χαρίζει το δώρο της ύπαρξης. Η ανθρώπινη συσσωρευμένη γνώση αιώνων μάς καλεί να την κατακτήσουμε. Οι ανθρώπινες ιδεολογίες μάς στρέφουν στην κατεύθυνση του καλού και στην διεκδίκηση καλύτερων συνθηκών διαβίωσης. Τα επιτεύγματα του ανθρώπινου μυαλού μέσα στους αιώνες στον τομέα του πολιτισμού μάς καλούν κι αυτά να τα γνωρίσουμε και να τα απολαύσουμε δίνοντας ποιότητα στην ύπαρξή μας. Οι ομορφιές του πλανήτη μάς καλούν να τις απολαύσουμε και οι πολιτισμοί να τους γνωρίσουμε με τα ταξίδια.
Κι εμείς τι κάνουμε; Το μοναδικό αυτό δώρο της φύσης που λέγεται ζωή, το ξοδεύουμε στην απόκτηση υλικών αγαθών που τα περισσότερα δεν μας είναι απαραίτητα απλώς μας τα επιβάλλουν με τη διαφήμιση. Και τσιμπάμε οι άνθρωποι. Και χαραμίζουμε την μισή ύπαρξή μας στην απόκτηση αγαθών και την άλλη μισή στην συντήρησή τους.
Βλέπω γύρω μου ανθρώπους στη δύση της ζωής τους στα 85 τους στα ενενηνταφεύγα τους να σκάνε για περιουσίες, να μαλώνουν για οικόπεδα, για χωράφια και αναλογίζομαι αν κατάλαβαν όλοι αυτοί το νόημα της ύπαρξης.
Δημιουργήσαμε, λένε, και εννοούν ντουβάρια. Κοιτάζω γύρω μου και βλέπω ανθρώπους να καμαρώνουν για τον αριθμό των σπιτιών τους και κάποιοι απ’ αυτούς είναι εντελώς απαίδευτοι, απολίτιστοι και ακαλλιέργητοι. Χαράμισαν το ‘’είναι’’ για το ‘’έχειν’’. Κοιτάζω γύρω μου και βλέπω ανθρώπους να ξοδεύουν τη ζωή τους για να αποκτήσουν ένα φανταχτερό ακριβό αυτοκίνητο απλώς και μόνο για να μπουν στο μάτι των γύρω τους και θέλω να βροντοφωνάξω:
-Άνθρωποι, ξυπνήστε. Σε δυο αριθμούς περικλείεται όλη μας η ύπαρξη. Μάθετε να ζείτε απλά και να απολαμβάνετε την κάθε στιγμή σαν νάναι η τελευταία. Αγαπήστε τη γνώση και χαρείτε τη μάνα φύση που μας χαρίζει απλόχερα τις ομορφιές της.
Ξέρω τι σκέφτεστε τώρα εσείς που με διαβάζετε. «Φωνή βοώντος…».
…Και δυστυχώς έχετε δίκιο…