Ο άνθρωπος είναι το πιο εγκλιματιζόμενο αλλά κι αταίριαστο συνάμα κομμάτι της Φύσης. Τα δέντρα, για παράδειγμα, στη ζούγκλα συνεργάζονται, για να βλέπουν και τα χαμηλότερα του ήλιου το φως. Τα ζώα του αγρού μοιράζονται το μέρος που βόσκουν. Ακόμη και τα πιο άγρια από αυτά, όταν χορτάσουν, αφήνουν στα μικρότερα  να πάρουν ένα κομμάτι από τη λεία τους. Αντίθετα, το «κοινωνικό ζώο», που κατά τον Αριστοτέλη είναι ο «άνθρωπος» τα θέλει όλα για την πάρτη του. Τα θέλει όλα δικά του.
Χαρακτηρίζουμε κάποιον «φυτό», όταν τον θεωρούμε κουτό ή ξενέρωτο. Ξεχνούμε, όμως, ότι και το φυτό μπορεί να κάνει κάποια πράγματα από μόνο του, δίχως να του τα έχει διδάξει κανείς. Το νυχτολούλουδο κλείνει π.χ. τα άνθη του, μόλις βραδιάζει. Ο άνθρωπος, όμως, ξεφεύγει από τη φύση του κάνοντας τη νύχτα μέρα. Φέρεται σαν να είναι ο κυρίαρχος στη Φύση, κι όχι σαν να είναι μέρος αυτής.
Το φαινόμενο των συχνών καταιγίδων φέτος σχετίζεται με την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, που προκάλεσε ο άνθρωπος. Διότι, αν και πέρασαν χιλιάδες χρόνια από το μύθο του Μίδα τίποτα δεν διδάχτηκε από αυτόν. Απεναντίας όρισε ως υπέρτατη αξία στη ζωή του το χρυσό, σύμφωνα με όσα αναφέρει στο βιβλίο του, «το κλειδί είναι κάτω από το γεράνι», ο Χρόνης Μίσσιος.  
Αν για να φτιάξεις μια ποδοσφαιρική ομάδα, χρειάζεσαι προπονητή και  παίκτες, για να φτιάξεις μια Πολιτεία χρειάζεσαι πολίτες και πολιτικούς. Το επίπεδο της Δημοκρατίας οποιασδήποτε χώρας αντανακλά στο επίπεδο των πολιτών και των πολιτικών της. Επομένως, η κατάσταση και στη δική μας χώρα θα ήταν διαφορετική, αν ήμασταν κι εμείς διαφορετικοί. Και προπάντων όσοι από εμάς  ασκούν πολιτική εξουσία. Όσοι ζουν και ενταφιάζονται δημοσία δαπάνη…
Στη μικρή μας Ελλάδα μπορούν να συμβούν τα πάντα: Σε τούτη τη μικρή γωνιά της Γης μπορεί να γίνεις υπουργός Άμυνας, δίχως να έχεις υπηρετήσει στο στρατό. Να εκπροσωπείς το δημόσιο σχολείο, την ίδια ώρα που το δικό σου παιδί το στέλνεις σε ιδιωτικό. Να είσαι υπουργός Υγείας, αλλά όταν αρρωσταίνεις να πηγαίνεις σε γιατρό στο εξωτερικό. Να απορρίπτεις εμπράκτως αυτό που θεωρητικά  υπερασπίζεσαι. Να ισχυρίζεσαι ότι το ελληνικό λάδι είναι καλό, αλλά για το δικό σου φαγητό να προτιμάς ξένο!
Τον πολίτη καλύτερα από όλους  τον πείθει ο πολιτικός που ζει σαν κι αυτόν. Ο πολιτικός που τεκμηριώνει το λόγο του με έργο. Ο πιο καθαρός λόγος εξάλλου είναι ο λόγος της αλήθειας.
Δεν γίνεται βρε αδερφέ, να μην κάνεις φορολογική δήλωση, γιατί το εισόδημά σου είναι χαμηλό, και να στηρίζεις εκείνον που η φορολογική του δήλωση εκφράζεται με εξαψήφιο  αριθμό! Που το είδες στον κόσμο να ανήκουν στην ίδια οικονομική τάξη ο τσιφλικάς και ο κολίγος;
Η πολιτική που τσουβαλιάζει τους πάντες, η πολιτική που βάζει όλα στο ίδιο ράφι, είναι μπακαλίστικη. Είναι άλλο να είσαι με τους βολεμένους κι άλλο με τους αδικημένους. Είναι άλλο να πας για τουρισμό στην Ευρώπη κι άλλο να σε διώχνουν μετανάστη εκεί οι ανάγκες σου. Να αφήνεις τον τόπο σου και με αγκαλιά τα πτυχία και τα μεταπτυχιακά σου να ζητάς δουλειά στο εξωτερικό.
Είναι αλήθεια πως για να γίνεις μέλος σε κυνηγητικό σύλλογο, πρέπει να ξέρεις να κυνηγάς. Αν πάλι θέλεις να γίνεις μέλος σε ποδηλατικό σύλλογο, πρέπει να ξέρεις ποδήλατο. Αν όμως θέλεις να γίνεις μέλος σ’ ένα  κόμμα εξουσίας δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα. Αρκεί μόνο που ψηφίζεις. Άλλωστε εκεί που πήγαν τα πράγματα πολιτική είναι η τέχνη του τίποτα.   
Διότι, ενώ για την οδική μας ασφάλεια, χρειάζεται να περνούν τα αυτοκίνητα από ΚΤΕΟ, αντιθέτως για τους «οδηγούς» του λαού και του τόπου, δεν υπάρχει αντίστοιχος έλεγχος. Ωσάν τα φρένα του κεφαλιού να είναι λιγότερο σημαντικά από τα φρένα του αμαξιού! Ωσάν, να μην προέρχεται η λέξη «φρένο» από την αρχαία λέξη «φρην» που στην καθομιλουμένη σημαίνει «νους».
Να, λοιπόν, γιατί από τα τρία γράμματα του «ΕΑΜ» φτάσαμε στα τρία γράμματα του «ΔΝΤ». Που, αντί να φωτίζουν την ελληνική μας τη γενιά, τη βασανίζουν, καθώς της κλέβουν  την ελπίδα και της σκοτώνουν το όνειρο.
Τίποτα άλλο δεν έχω άλλο να πω εξόν από το αυτονόητο. Από εκείνο που είπε πριν 2010 χρόνια ο Χριστός: «Εκείνος που δεν είναι μαζί μου είναι εναντίον μου». Ή κατά το ευαγγέλιο: «Ο μη ων μετ’ εμού κατ’ εμού εστί».