Τι φταίει; Φταίει η «ανωριμότητά» μας ως λαού και ως ατόμων;.. Φταίει η ανικανότητά μας να διδασκόμαστε από τ’ αμέτρητα παθήματά μας; … Ίσως να φταίνε όλα αυτά μαζί, παράλληλα και επάλληλα, που κάνουν τους Έλληνες «αεί παίδες», και αεί παιδευόμενους και αλληλοπαιδευόμενους…»
Το ως άνω κείμενο του Μάριου Πλωρίτη, διατυπωμένο στο «Σαράκι» (μια ενδημική αρρώστια που την προκαλούμε μόνοι μας), το ζήσαμε στις εκλογές 7 του Ιούλη, όταν ο ελληνικός λαός με την ψήφο του τιμώρησε εκείνον που τον έβγαλε στο φως από του χαμού τη σκάλα.  
«Ήταν λάθος μου που άφησα το 36% και το 32% στην οργανωτική δομή του 3%, είπε  ο Αλέξης Τσίπρας σε ομιλία του στην Κοζάνη, πριν από λίγες μέρες. Και συνέχισε: «…ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να είναι ούτε ο πρόεδρός του ούτε τα στελέχη του αλλά η βάση του, ο κόσμος που τον στήριξε.  Να ανοίξουμε αυτή την αδιαμεσολάβητη επαφή με τους πολίτες χωρίς να ζητάμε πιστοποιητικά κοινωνικών και πολιτικών φρονημάτων. Αλλά να είμαστε ανοιχτοί σε όλους και σε όλες που μας στήριξαν”.
Η λέξη λάθος σε αναγραμματισμό μάς δίνει τη λέξη άθλος. Ήταν όντως άθλος για το Σύριζα να ανεβάσει τα ποσοστά του από το 3% στο 36%, αλλά και λάθος να κλειστεί ερμητικά στο καβούκι του και να μην οργανωθεί κομματικά, όταν ήταν κυβέρνηση.
 Όλος ο Σύριζα είναι ένας Τσίπρας, είτε το παραδεχόμαστε είτε όχι. Και παρότι έχει απέναντί του όλο σχεδόν τον έντυπο και τον ηλεκτρονικό τύπο, όλα τα διαπλεκόμενα κανάλια και τους ενταγμένους δημοσιογράφους στο «επιτελικό κράτος» της δεξιάς, και, παρά τα δύσκολα προβλήματα που χειρίστηκε (προσφυγικό, μακεδονικό κ.ά.), κράτησε την εκλογική δύναμη του κόμματος σε υψηλά ποσοστά.
Για να γίνει κυβέρνηση ο Σύριζα ξανά, οφείλει να οργανωθεί κομματικά. Να ανοίξει δρόμο και να ανταμωθεί  με τον κόσμο που τον πίστεψε και τον ανέδειξε  σε κυβερνητική εξουσία. Να απαρνηθεί κάθε ιδιοκτησιακή και χρησικτησιακή συμπεριφορά και να γίνει ένα κόμμα ανοιχτό-καθολικό στο δημοκρατικό λαό, χωρίς ενοικιαστές και ιδιοκτήτες.
«Το ανοίξαμε και σας περιμένουμε» δεν είναι αρκετό από μόνο του. Ούτε και το «ελάτε να μας ξαναψηφίσετε». Αν αυτοί που θέλουν  να ενταχθούν  στον Σύριζα, αισθάνονται ανεπιθύμητοι, δεν θα το τολμήσουν ποτέ.  
Ο χώρος από όπου μπορεί να αντλήσει νέα μέλη ο Σύριζα είναι ο προοδευτικός χώρος. Αν δεν ανοιχτεί στο χώρο αυτό κι αν δεν συνεργαστεί μαζί του, σε κάθε πεδίο κι επίπεδο, κεντρικό και τοπικό, το εγχείρημα δεν θα τελεσφορήσει.
Θυμάμαι πως αντιμετώπισε ο τοπικός Σύριζα την υποψηφιότητα  βουλευτή που δήλωσε ότι στις εθνικές εκλογές του 2015 επιθυμούσε να συμπεριληφθεί στο ψηφοδέλτιό του. Όχι μόνο δεν ήταν αποδεκτός, αλλά κι επιστολή διαμαρτυρίας στον πρόεδρο του κόμματος εστάλη για να μην συμπεριληφθεί στο ψηφοδέλτιό του!
Αν θέλουν τα παλαιότερα μέλη του Σύριζα ένα κόμμα για τη δική τους βολή, κι αν αποκλείουν με τη στάση τους από αυτό εκείνους από τους οποίους πιστεύουν ότι μπορεί να χάσουν την πρωτιά μέσα στο κόμμα, η προσπάθεια για εγγραφή νέων μελών δεν θα καρποφορήσει.
Η σχέση μέλους – κόμματος για την Αριστερά, δεν είναι σχέση απολαβής, αλλά προσφοράς. Και οι βοσκοί αγαπούν τα πρόβατα,  αλλά άλλοι τα θέλουν για το μαλλί τους, άλλοι για το κρέας τους κι άλλοι για το γάλα τους. Θα ήταν μεγάλο  λάθος μια τέτοια αντίληψη να ισχύει και για το κόμμα.
Είναι εύκολο το να λέμε γενικά, «πάρτε το Σύριζα στα χέρια σας». Το δύσκολο είναι να το εννοούμε κιόλας και να αφήνουμε χώρο και για τους άλλους. Να νιώσουν όσοι θέλουν να έρθουν στο κόμμα ότι είναι σώμα από το σώμα του, γεγονός που απαιτεί μια διαφορετική συλλογική συνείδηση και συντροφική παιδεία. Αν δεν τεθούν οι συλλογικές σκέψεις πάνω από τις ατομικές, η προσπάθεια διεύρυνσης θα μείνει στα λόγια.
«Ήρθε η ώρα να εμπιστευθούμε τον κόσμο που μας εμπιστεύθηκε», λέει ο Σύριζα. Κι έτσι πρέπει να γίνει. Γιατί κανένα  κόμμα δεν είναι ούτε ο πρωθυπουργός ούτε ο υπουργός ούτε ο βουλευτής, αλλά τα μέλη του. Αυτά έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο. Για να γίνει αυτό κατορθωτό, χρειάζεται  ένα κόμμα ανοιχτό στο διάλογο και ανεκτικό στο διαφορετικό. Με την ξεκάθαρη  άποψη ότι για να αλλάξει η κοινωνία προς τη σωστή φορά, πρέπει πρώτα ν’ αλλάξουν συμπεριφορά, αυτοί που ζητούν την αλλαγή της.