Σχετικά με τις εκλογές οι πρώτες μάχες που δίνονται είναι οι εσωκομματικές. Κι είναι αυτές που αφορούν στη σύνθεση των ψηφοδελτίων. Ποιοι δηλαδή θα είναι στα ψηφοδέλτια και ποιοι θα μείνουν έξω από αυτά. Ποιοι αποφασίζουν για τη σύνθεσή τους και με ποια κριτήρια. Αν αποφασίζουν με συλλογικά ή προσωπικά κριτήρια. Κι επειδή τα κόμματα δεν είναι κοινωνίες αγγέλων αλλά ανθρώπων, προηγούνται εκείνοι τους οποίους στηρίζει το κάθε «κόμμα»..
Το κάλεσμα σε «νέους αγώνες, σε μάχες λαμπρές για το μέλλον όλων μας» είναι ένα σύνθημα ευρείας αποδοχής που μας βρίσκει σύμφωνους όλους. Το θέμα είναι, αν πράγματι η ζωή μετά τις εκλογές θα αλλάξει για όλους ή για τους λίγους: Η απάντηση είναι ότι σίγουρα θα αλλάξει για εκείνους που θα εκλεγούν βουλευτές. Αλλά και για αρκετούς από εκείνους που δεν θα εκλεγούν, αν γίνει κυβέρνηση το κόμμα τους. Κάπου θα βολευτούν κι αυτοί και μάλιστα με παχυλή αμοιβή.
Όπως στα περισσότερα παιχνίδια, έτσι και στην πολιτική, παιχνίδι είναι άλλωστε κι αυτή, υπάρχουν και τα «στημένα». "Στημένα" εκτός από τα παιχνίδια στην εποχή μας είναι και τα ψηφοδέλτια, ανάλογα με τον ποιον προωθούν και ποιον αφήνουν έξω. Τα περί αξιοκρατίας, ιδεολογίας κι άλλα συναφή είναι για τους αγαθούς και τους καλοπροαίρετους.
Για να μπει κανείς στο πανεπιστήμιο πρέπει πρώτα να πάει στο δημοτικό, μετά στο γυμνάσιο και μετά στο λύκειο. Και στην περίπτωση που τα πάει καλά στις πανελλήνιες περνά και στο Πανεπιστήμιο. Αλλιώς, μπορεί να σπουδάσει σε ξένη χώρα, ευρωπαϊκή, βαλκανική ή άλλη, ανάλογα με το βαλάντιο που διαθέτει και το επίπεδο σπουδών που επιθυμεί.
Για να γίνει ένας βουλευτής η διαδικασία είναι πιο απλή κι αντίθετη σε κάθε λογική αρχή. Διότι ένας βουλευτής δεν χρειάζεται να περάσει προηγουμένως από τα στάδια της δημοτικής και της περιφερειακής αυτοδιοίκησης. Δεν χρειάζεται καν να ξέρει τα προβλήματα του τόπου του. Ούτε και απαιτείται να κατοικεί στην πόλη που πολιτεύεται.
Άνθρωποι δίχως αυτοδιοικητική δράση, δίχως καμία εργασιακή εμπειρία, δίχως να έχουν ουδέποτε κοπιάσει για τα κοινά, δίχως να γνωρίζουν από ανεργία ή φτώχεια, δίχως οποιαδήποτε ενεργή παρουσία στην τοπική κοινωνία, ποτέ και πουθενά, ζητούν με περίσσια αλαζονεία από έναν λαό, στο όνομα τάχατες του δίκαιου αγώνα τους, να τον εκπροσωπήσουν στη Βουλή, κι ας μην έχουν τίποτα το κοινό μαζί του. Ας αγνοούν κι αυτήν την ύπαρξή του.
Νόμος απαράβατος της Φύσης: ξεκινάς από χαμηλά για να ανεβείς ψηλά. Από το πλατύσκαλο ως το κεφαλόσκαλο μεσολαβεί όμως η σκάλα που πρέπει να τη διαβείς, με εξαίρεση την πολιτική. Εκεί δεν ισχύουν οι φυσικοί κανόνες. Γιατί μπορείς να βρεθείς από το πλατύσκαλο στο κεφαλόσκαλο με ένα σάλτο, αλά Καϊλή. Δηλαδή από της σχολής στης βουλής ή της ευρωβουλής το έδρανο.
Στην πολιτική δεν απαιτείται βιωματική εμπειρία. Μπορείς να φωνάζεις για την αδικία και να μην την έζησες ποτέ. Να μιλάς για ανισότητα και να μην τη βίωσες. Μπορείς να καλείς τον κόσμο σε αγώνες και να μην αγωνίστηκες ο ίδιος ή η ίδια. Στην πολιτική τα πάντα επιτρέπονται, όταν λείπει η γνώση και η αυτογνωσία. Όταν λείπει η μετριοφροσύνη και η ευγένεια. Όταν η εκλογή γίνει αυτοσκοπός κι αντί άλλης δουλειάς προτιμάς τον τίτλο του βουλευτή. Δεν έχει καμία σημασία αν τα κόμματα ονομάζονται διαφορετικά, όταν η νοοτροπία σ’ αυτά είναι ίδια.
Ένα κόμμα για να είναι δημοκρατικό πρέπει να ανοίγεται στο λαό. Οι αποφάσεις του για να είναι στέρεες, πρέπει να βγαίνουν μέσα από ανοιχτές συνελεύσεις. Όσο ένα κόμμα είναι οργανωτικά νεκρό κι όσο μένει μακριά από το λαό, θα πάθει ότι και το στρείδι, που κλείνεται στον εαυτό του και στεγνώνει.
Η άποψη να έχουμε ένα κόμμα μικρό για να μπορούμε να το ελέγχουμε, από ένα κόμμα μεγάλο που δεν θα έχουμε τον έλεγχό του, οδηγεί στη συρρίκνωσή του. Ο μέγας Αλέξανδρος έγινε Μέγας, όταν έβγαλε την Ελλάδα έξω από τα όριά της. Το ίδιο οφείλει να κάνει και η κάθε «προοδευτική συμμαχία». Να ανοιχτεί στην κοινωνία με εκείνους που αυξάνουν τη δύναμή της.