Έτσι παρέσυρε το λαό που αρνήθηκε να εισακούσει τον υπεύθυνο λόγο του Κ. Καραμανλή: "Κάντε κράτει Έλληνες. Έρχεται κρίση και για να την ξεπεράσουμε θα χρειαστεί στα επόμενα δυο τρία χρόνια να μην δώσουμε αυξήσεις σε μισθωτούς και συνταξιούχους"
Κι έτσι με ένα σμπάρο στοχεύουν δυο τρυγόνια. Και απεκδύονται πάσης ευθύνης για την δημιουργία της κρίσης και ενδύονται το φωτοστέφανο της υπευθυνότητας με την οποία, διακηρύσσουν ότι θα σώσουν και τώρα την χώρα.
Για όσο καιρό ο ΣΥΡΙΖΑ κυβερνούσε με τον Καμμένο το παραπάνω συνιστούσε κοινό αφήγημα και του ΣΥΡΙΖΑ. Για την κρίση ευθύνονται τα μνημόνια κι όχι το αντίστροφο. Επομένως αφού το ΠΑΣΟΚ μας εισήγαγε στα μνημόνια, αυτό ευθύνεται για την κρίση. Αθώος λοιπόν ο Καραμανλής και η κυβέρνηση της Ν.Δ. από το 2004- 2009.
Όταν ο Καμμένος εγκατέλειψε το καράβι και υπό το άγχος συγκρότησης προοδευτικού πόλου, ο ΣΥΡΙΖΑ άρχισε να υποτονθορύζει ολίγα περί ευθύνης και της καραμανλικής περιόδου στα δεινά που επήλθαν στην χώρα. Δειλά και αραιά για να μην ξεχειλώσει και ο δικός του μύθος με τον οποίο κινήθηκε και θέριεψε σε όλα τα χρόνια της μνημονιακής περιόδου.
Οι μνήμονες αναγνώστες θα ενθυμούνται όσα σκληρά και επιθετικά έχουμε επισημάνει για τις ευθύνες της κυβέρνησης Παπανδρέου. Σκληρά επειδή ο λαός περίμενε ρηξικέλευθα μέτρα κι όχι την πεπατημένη της περικοπής μισθών και συντάξεων. Ο Παπανδρέου πολιτεύθηκε "ξυπόλητος στ' αγκάθια" απροετοίμαστος και στερούμενος φαντασίας και τόλμης.
Αλλά από εκεί μέχρι την αθώωση του Καραμανλή και της κυβερνητικής του θητείας (2004-2009) η απόσταση σκοντάφτει στην αριθμητική. Και στην απλή και άδολη λογική.
Τι πρότεινε ως πανάκεια αντιμετώπισης της κρίσης ο Καραμανλής το 2009; Καμιά αύξηση σε μισθούς και συντάξεις για τρία χρόνια. Πόσο ήταν το έλλειμμα του 2009; Κοντά 36 δις ευρώ ή 15,5% του ΑΕΠ* εκείνης της εποχής. Επομένως ο "υπεύθυνος" Καραμανλής δεσμεύτηκε ότι αν στα επόμενα τρία χρόνια κρατούσε το θηριώδες έλλειμμα των 36 δις. στα ίδια επίπεδα- αυτό σημαίνει ότι δεν θα αύξανε μισθούς και συντάξεις- θα κόπαζε η κρίση και δεν θα χρειαζόταν τα μνημόνια.
Προσθέστε την άθλια εκστρατεία σπίλωσης και δίωξης του επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ Γεωργίου που δήθεν διόγκωσε τα ελλείμματα για να διευκολύνει την ένταξη στα μνημόνια, πασπαλίστε με ολίγη παραμυθολογία για το σατανικό σχέδιο δολοφονίας του Καραμανλή με τις ευλογίες των ΗΠΑ και έδεσε το σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Μια χαρά ήμασταν στην Ελλάδα, η κρίση θα περνούσε ξώφαλτσα με την χρήση ασπιρίνης, αλλά ας όψονται οι εχθροί της Ελλάδας και το καταραμένο ΠΑΣΟΚ.
Συγχωρέστε με, αλλά με ετούτα τα παλαβά γελούν στην Ευρώπη. Γελούν και εν Ελλάδι οι μετέχοντας της απλής αριθμητικής - λογικής, αρκεί να μην κατατρύχονται από δεξιές και αριστερές ιδεοληψίες.
Τα πιστεύουν όσοι ασκήθηκαν επί χρόνια σε "Ζάππεια" - μην τα ξεχνάμε- και σε σχίσιμο μνημονίων. Και ανυπερθέτως όσοι πείστηκαν και πείθονται ακόμα από παρόδιους διασκεδαστές και πωλητές αλόης που σαλπίζουν και τώρα ότι τη λύση την έχουν στην Κίνα, στη Ρωσία, στο υπερπέραν κ.ο.κ. Μαζί με όσους ξύπνιους "εμπορεύονται" πολιτικά τις ανοησίες αυτές.
Είναι μεγάλη συζήτηση και χρειάζεται μεγαλύτερη γενναιότητα από τα πολιτικό μας σύστημα να συμφωνήσει στα αίτια της κρίσης. Διότι σε μια ειλικρινή συζήτηση θα καταρριφθούν μύθοι που κρατούν την χώρα μας δέσμια.
Πόσο αριστερός π.χ. είναι ο λαϊκισμός όταν αναφέρεται στη διόγκωση του κράτους, όταν η δεξιά Ν.Δ. νίκησε στις εκλογές του 2004 με σύνθημα τη μονιμοποίηση των εκατοντάδων χιλιάδων συμβασιούχων; (τις σχετικές κυβερνητικές πράξεις υπέγραψε ο νυν πρόεδρος της Δημοκρατίας).
Πόσο ειλικρινές είναι το κυνήγι της διαφθοράς και η εξύμνηση της αξιοκρατίας όταν σε κρίσιμους φορείς του δημοσίου κάθε κόμμα εξουσίας διορίζει τον κομματικό του στρατό αδιαφορώντας για το ποιόν και τις ικανότητες ενός εκάστου των "ημετέρων";
Πόσο δεξιά είναι μια πολιτική επενδύσεων όταν η επενδυτική ερημία χαρακτηρίζει και την περίοδο της διακυβέρνησης από τη Ν.Δ.; Πόσες επενδύσεις έγιναν άραγε στην περίοδο Καραμανλή ή μετέπειτα Σαμαρά και τάχατες ανασχέθηκαν επί αριστεράς;
Γιατί άραγε η Ισπανία (μην πάμε βορειότερα) και επί σοσιαλιστών και επί λαϊκών αποτελεί επενδυτικό παράδεισο και η χώρα μας είτε με Καραμανλή, είτε με Παπανδρέου είτε με Σαμαρά είτε με Τσίπρα απλώς "αγωνίζεται" να τις προσελκύσει;
Ενδεικτικά μόνο τα ερωτήματα. Και μέχρι το πολιτικό μας σύστημα ανακαλύψει τη γενναιότητα να αναζητήσει με όρους κοινής λογικής τις απαντήσεις, θα διαδηλώνουμε ΚΑΙ κατά της διόγκωσης του δημόσιου χρέους ΚΑΙ κατά της δημιουργίας υπερπλεονασμάτων που στραγγαλίζουν την οικονομία.
Ωσάν να υπάρχει τρόπος και την πίτα να διατηρήσουμε ακέραια και τον σκύλο χορτάτο.
