Ο τίτλος προοιωνίζει ίσως την ανάγνωση κάποιων σελίδων με λεπτομερή περιγραφή μιας ειδυλλιακής εικόνας για τα άτομα με αναπηρία στην πόλη μας. Ο συνειρμός ενισχύεται και από την αιρετή μου ιδιότητα, η οποία φυσιολογικά με νομιμοποιεί να έλθω ενώπιόν σας και με περηφάνια περισσή ν’ αρχίσω να μειώνω το πρόβλημα. Σε μια πόλη και άρα και στο Κιλκίς έχουν το αυτονόητο δικαίωμα να κυκλοφορούν όλοι οι άνθρωποι, υγιείς ή ανάπηροι, ικανοί ή ανήμποροι, νέοι ή ηλικιωμένοι.

Η ιστορία της ανακύκλωσης, είναι μια πολύ παλιά υπόθεση, μόνο που γινότανε πολλές φορές από ανάγκη και δεν συνειδητοποιούσε ο άνθρωπος, ότι με αυτόν τον τρόπο προφύλασσε το περιβάλλον και γενικότερα τον πλανήτη.
Στις μεσαιωνικές πόλεις τα προβλήματα συλλογής των απορριμμάτων συνέβαλαν στην εξάπλωση των επιδημιών που εξόντωσαν εκατομμύρια ανθρώπους. Αλλά στα χρόνια εκείνα, ίσως, βρίσκεται και η αρχή του επαγγέλματος του ανακυκλωτή κυρίως του χαρτιού.

Έστειλε τελεσίγραφο στην ΤΕΔΚ του ν. Κιλκίς  ο κ. Περιφερειάρχης – ένας ψηλός και ευτραφής κύριος, αν συγκρατούμε σωστά τα χαρακτηριστικά του- και απείλησε: Ή κάνετε μόνοι σας έναν κοινό φορέα διαχείρισης των σκουπιδιών σας ή θα το κάνω υποχρεωτικά εγώ. Προφανώς διότι οι ημερομηνίες πιέζουν και από 2008 δεν επιτρέπεται να ρίχνουμε οπουδήποτε αλλού τα σκουπίδια μας παρά σε οργανωμένους ΧΥΤΑ.

O υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Κ. Κιλτίδης έδωσε την είδηση στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου Πολυκάστρου, την οποία παρακολούθησε την περασμένη Παρασκευή.
Οι δήμοι που θα ενταχθούν στο πρόγραμμα ΟΠΑΑΧ δεν θα μπορούν να αξιοποιήσουν το άλλο Ευρωπαϊκό πρόγραμμα, το Leader. Θα κλιθούν δηλαδή οι δήμοι να επιλέξουν σε ποιο από τα δύο προγράμματα θέλουν να συμμετάσχουν.
Ποιοι θα κερδίσουν; Μάλλον οι δήμοι Κιλκίς και Χέρσου, που δεν υπήρχε περίπτωση να ενταχθούν στο ΟΠΑΑΧ και θα αξιοποιήσουν το Leader και μάλιστα σε μέγιστο βαθμό, αφού όλο το ποσό του προγράμματος θα οδηγηθεί μόνο σ’ αυτούς, άντε και σε κανένας τρίτο δήμο, που θα επιλέξει το Leader, αντί του ΟΠΑΑΧ.

Με το σημερινό σημείωμα μου επιχειρώ να εκφράσω δημόσια την άποψη μου για το τι σημαίνει πρόοδος και τι προοδευτική πολιτική στην εποχή μας. Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες άρα και οι έννοιες αποκτούν πλέον νέο περιεχόμενο.
Μετά την καθιέρωση ως κεκτημένων σωρείας κατακτήσεων σε πολλούς τομείς των πολιτικοοικονομοκοινωνικής ζωής, δε σταματάμε να διεκδικούμε να βελτιώνουμε την καθημερινότητα μας και τις συνθήκες ζωής, να κατοχυρώσουμε παρόν και μέλλον της δικής μας και επερχόμενης γενιάς.

«Oλοι ίδιοι είναι. Πίστεψα πως ο δικός μας θα κάνει κάτι παραπάνω, τουλάχιστον δεν θα μας κοροϊδεύει, αλλά μια από τα ίδια». Mε πίκρα έβγαιναν προχθές τα λόγια του φίλου Nεοδημοκράτη, μετά τη γνωστοποίηση των προθέσεων της κυβέρνησης να μειωθούν συντάξεις και να επιμηκυνθεί ο χρόνος εργασίας, μετά την κατάθεση του προϋπολογισμού και τους περισσότερους φόρους που θα κληθούμε να πληρώσουμε.

O τόπος, οι άνθρωποι. Μια καινούρια στήλη, ένα παλιό όνειρο.
Είναι ευλογία να μπορείς να μιλάς για τον τόπο και τους ανθρώπους του, μα και μαρτύριο συνάμα. Χαίρεσαι για τα ωραία, ματώνεις για τ’ άσχημα. Και αν πρέπει να τα πεις, είναι ακόμη πιο δύσκολο.
Χρόνια τώρα παλεύω με το ερώτημα, τί είναι πιο σημαντικό, πιο επηρεάζει περισσότερο τα πράγματα; Ο τόπος είναι αυτός που κάνει τους ανθρώπους ή οι άνθρωποι τον τόπο; Αν έχετε μιαν απάντηση, μην μου τη στερήσετε, παρακαλώ. Να την προσθέσω στο οπλοστάσιο των επιχειρημάτων.

Δύο χρόνια πέρασαν…αλλά είσαι εδώ
Δύο χρόνια συμπληρώνονται από τότε που αγαπημένε μου πατέρα «πέταξες» για την γειτονιά των αγγέλων. Αν και λένε ότι ο χρόνος γιατρεύει τις πληγές, τον πόνο, την θλίψη, ότι ξεχνιέσαι, εγώ σε θυμάμαι ίσως πιο έντονα από ποτέ.
Η ίδια η ζωή, η δύσκολη καθημερινότητα, σε φέρνει πάντα στο μυαλό μου και ένα γιατί με βασανίζει… Η εικόνα σου όμως, η ζωή σου και η μοναδική αξιοπρέπεια σου που κράτησες ψηλά, αποτελούν τη δύναμη να συνεχίσω, να μείνω όρθιος και να πορευτώ…

Είναι αλήθεια πως ο κάθε λαός έχει την ιστορική διαδρομή που δημιουργεί και που του αξίζει, καθώς ο ίδιος με τη δράση του την καθορίζει. Οι θεσμοί και οι δεσμοί σε κάθε κοινωνία δείχνουν τον πολιτισμό και νοοτροπία της. Οι εποχές είναι διαφορετικές όταν και οι αξίες ή και οι νοοτροπίες που τις διαποτίζουν είναι διαφορετικές. Ο Έλληνας, στο διαχρονικό πολιτισμικό γίγνεσθαι του σύμπαντος κόσμου μεσουρανούσε, όταν και η πολιτική σκέψη μεσουρανούσε. Όταν η παιδεία έμπαινε πρώτη στην κοινωνική ιεραρχία.

Mε αφορμή τα τεκταινόμενα για το ΔΗΣΥΝ (Δημοτικό Συμβούλιο Νεολαίας Κιλκίς), το οποίο μετονομάζεται σε ΤΟΣΥΝ (Τοπικό Συμβούλιο Νεολαίας) κάποιες σκέψεις μοιραία γεννώνται.
Μία ανοιχτή Δημοκρατική διαδικασία στο χώρο της νεολαίας, η οποία μάλιστα έχει τέτοια χαρακτηριστικά συμμετοχικότητας, δε μπορεί να υποβιβάζεται σε μια εξόφθαλμα κατευθυνόμενη διαδικασία. Μια καινοφανής και συνάμα πρωτοφανής διαδικασία που δεν έχει προηγούμενο στα δρώμενα της νεολαίας τείνει να εξελιχθεί σε μια παρωδία.