γιατι ενώ από χρόνια διαβάζουν στις εφημερίδες  και ακούνε στις Συνελεύσεις  κραυγές για τον πόντο και το ποντιακό,ουδείς τελικά κάνει τον κόπο να τους εξηγήσει  τι "πράμα" είναι τελικά αυτό το Ποντιακό (Ζήτημα), ποιό το εννοιολογικό του περιεχόμενο και ποιοί οι στόχοι του.
Επειδή ουσιώδες συστατικό του Ζητήματος είναι οι Τούρκοι,θα αρχίσω από αυτούς.
Οι τούρκοι ορίζουν ως Ποντιακό Ζήτημα, την προσπάθεια των Ρωμιών του Πόντου να ιδρύσουν κατα τα έτη 1914-1922 στα παράλια του Ευξείνου Πόντου, μία ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ,σε βάρος των Οθωμανικών εδαφών.Η προσπάθεια αυτή εντασσόμενη στα σχέδια της Μεγάλης Ιδέας των Ελλήνων,τελικά απέτυχε “χαρις στην ηρωική Αντίσταση του περίφανου Τουρκικού ¨εθνους”        Και ενω η άποψη των τούρκων είναι ξεκάθαρη, οι ημέτεροι συνεχίζουν να βαδίζουν στο κενό.
Η εντύπωση πάντως που δημιουργείται, είναι ότι οι επικαλούμενοι το Ποντιακό Ζήτημα,δεν τολμούν να δηλώσουν φανερά,αυτό που υπονοούν. Άλλοι πάλι από αυτούς, έχουν εσφαλμένη αντίληψη του όρου,γιατί πιστεύουν ότι αναφερόμενοι στο Ποντιακό,αναφέρονται σε τρέχοντα ζητήματα που απασχολούν τις οργανώσεις των Ποντίων.
Οι έριδες μεταξύ των ποντιακών φορέων,ο Αγώνας για την διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, το θέμα λειτουργείας του Ιδρύματος Παναγίας Σουμελά κλπ,ΔΕΝ συνιστούν την έννοια του Ποντιακού Ζητήματος (ΠΖ), αλλά αποτελούν συνιστώσες του Γενικού Ζητήματος καλούμενου και Ποντιακού.
Η ουσία του Ποντιακού Ζητήματος παραμένει το Εδαφικό, το οποίο βεβαίως με τις συνθήκες που δημιουργήθηκαν,μετατέθηκε στην σφαίρα του ονείρου. Έτσι σήμερα όσοι μιλούν για το ΠΖ, δεν αναφέρονται στην ουσία του ζητήματος (αλυσυτελής είναι κάθε παρόμοια συζήτηση) αλλά αναφέρονται μάλλον σε θέματα που συνιστούν παραμέτρους του ΠΖ,ικανές να συντηρήσουν την ιστορία και τον πολιτισμό του Πόντου.
Η Συλλογική Οργάνωση των ποντιων,αποτελεί όρο sine qua non όχι μόνον για την ανάδειξη και προβολή της ιστορίας και του πολιτισμού των ,αλλά και του μοναδικού δρόμου νόμιμης επίλυσης ζητημάτων που τους αφορούν.
Θα πρέπει να σταματήσουν άμεσα οι διχασμοί και αντιπαλότητες μεταξύ των ποντιακών φορέων (κυρίως των δευτεροβαθμίων) και να ξεκινήσουν συνεργασίες γόνιμες και αποτελεσματικές.
Πέρασε ανεπιστρεπτί ο καιρός του ερασιτεχνισμού. Ο Ποντιακός χώρος για να πετύχει στους στόχους του χρειάζεται Επαγγελματική Οργάνωση. Η Ηγεσία των ποντιακών συλλόγων που αποτελεί και την ηγεσία του Ποντιακού Λαού, δεν μπορεί να αναλίσκεται στο τίβρι-τίβρι του κεμεντζέ ή στην επίδειξη του πυρρίχιου χορού. Αυτά ήταν για χθες. Σήμερα οι προτεραιότητες είναι πολύ βαθύτερες  και μεγαλύτερες και η ομάδα κάθε ποντιακής διοίκησης είναι υποχρεωμένη να τις συλλαμβάνει και τις υλοποιεί.
  Με την μορφή που σήμερα λειτουργούν τα ποντιακά σωματεία, δεν έχει κανείς την απαίτηση οι εκλεγμένοι σύμβουλοι να διαθέτουν τον χρόνο και τις απαιτούμενες γνώσεις που είναι εντελώς αναγκαίες για την επιτυχία των σκοπών του φορέα που διοικούν. Για να πετύχουν στον στόχο τους οι διοικήσεις έχουν ανάγκη οργάνωσης Γραφείου, με ειδικούς που θα διαθέτουν γνώσεις, εμπειρίες, ορίζοντες και τεχνικές (think tank).
  Το ΠΖ υπ αυτήν την έννοια, απαιτεί πρωτοβουλίες της διοίκησης για Οργάνωση Γραφείου Εργασίας το οποίο, σε επαγγελματική βάση θα πρέπει να ασχοληθεί με τα ακόλουθα ζητήματα:
1) Θέσπιση μίας και μόνης Αρχής Διοίκησης των Ποντίων στον πλανήτη, με έδρα την Θεσσαλονίκη και οργάνωση Γραφείου Συντονισμού και Ελέγχου των ανά τον κόσμο ποντιακών φορέων.
2) Υποχρεωτική συνεργασία της Αρχής με την εκάστοτε ελληνική Κυβέρνηση διότι το ΠΖ έχει  εθνικές παραμέτρους
3) Διεθνείς συνεργασίες στον αγώνα για την αναγνώριση της γενοκτονίας των ελλήνων του πόντου από τους τούρκους.
4) Ζητήματα Αλληλεγγύης Ποντίων.
5) Ανταλλάξιμη Περιουσία.
6) Ζητήματα Υγείας, Παιδείας Ποντίων.( ποτροφίες μαθητών, Νοσοκομείο Ποντίων, Εκδόσεις κλπ)
7) Συγγραφή Γενικής Ιστορίας του Πόντου. (Συνέδρια,προσωπικότητες, εκκλησία, Αντάρτικο, οικονομία, παιδεία, γενοκτονία, εξορίεςκλπ)
8) Λαογραφία στον Πόντο. (Ήθη, έθιμα, χοροί, μουσική, φαγητά, τέχνες κλπ).
9) Ίδρυση Γραφείου καθημερινής παρακολούθησης των αναγραφομένων στα τούρκικα ΜΜΕ αναφορικά με τον Πόντο.
10) Επαφή, Συνεργασία και στήριξη νομικά και πολιτικά, των ομογενών ποντίων, τούρκων πολιτών, οι οποίοι καθημερινά υπό το κράτος απειλών και φυλακίσεων, δίνουν τον αγώνα τους για την διεκδίκηση της ταυτότητός τους, με συνέδρια, ημερίδες κλπ τόσο εντός Τουρκίας, όσο και εκτός.
11) Συνεργασία με Λαούς που έχουν κοινές εμπειρίες γενοκτονίας από τους τούρκους.
12) Διοργάνωση διεθνών Συνεδρίων, Ημερίδων κλπ για την ανάδειξη και προβολή των γεγονότων στον Πόντο τα κρίσιμα έτη 1914-1923.
13) Οριστικός, σαφής και συγκεκριμένος καθορισμός της εννοίας του όρου "Ποντιακό Ζήτημα" με  ακριβή οριοθέτηση σκοπών και στόχων, ώστε στο μέλλον να μην υπάρχουν παρεκκλίσεις και παρερμηνείες που θα αλλοιώνουν το αληθές περιεχόμενο του όρου.

Και ολίγες
διευκρινήσεις;
α) Για όσους πουν ότι για όλα αυτά χρειάζονται χρήματα που δεν τα διαθέτει η ποντιακή ηγεσία, η απάντηση είναι ότι "λεφτά υπάρχουν". (Χορηγοί-Κράτος) Εξ άλλου οι πόντιοι ουδέποτε φείσθηκαν χρημάτων για ιερούς σκοπούς. Αν παρά ταύτα οι διοικήσεις δεν μπορούν να βρουν χρήματα, τότε η ανεπάρκειά τους συνιστά πράγματι μέρος του Ποντιακού Ζητήματος.
β) Οι τούρκοι, παρότι ισχυρίζονται ότι σήμερα δεν υπάρχει ΠΖ (Έληξε λένε το 1922) είναι στα κάρβουνα και γνωρίζουν το όνομα, τηλέφωνο και διεύθυνση του Πάντζου, προέδρου του συλλόγου ποντίων Βουρλάνζας, με 23 σπίτια.(Ξέρω τι λέω)
γ) Το Ίδρυμα Παναγία Σουμελά, αρκετά ταλάνισε, διαίρεσε και δίχασε τον ποντιακό χώρο. Ας το αφήσουμε στην φυσική ηγεσία του: Την Εκκλησία.
δ) Το Ποντιακό Ζήτημα (όπως και αν το πάρουμε) δεν αφορά μόνο τους ποντίους. Αφορά όλους του Έλληνες. Γι αυτό η σωστή διαχείριση του απαιτεί λεπτούς και πολύ προσεκτικούς χειρισμούς.
ε) Εκτός από το ΠΖ, ακούω συχνά κάποιοι να ομιλούνε και για Ποντιακό Κίνημα. Αυτοί ή δεν ξέρουν την έννοια του Κινήματος, ή ξέχασαν να προσδιορίσουν ημερομηνία επιθέσεως. Πάντως ο Χάρυ Κλύν, στην ομώνυμη ιστοσελίδα του, είναι πιο ειλικρινής από πολλούς. Θα περιμένει, λέει, μέχρι το 3097.΄ Οπως ακριβώς οι Εβραίοι που περίμεναν 3000 χρόνια για να αποκτήσουν πατρίδα.
στ) Και κάτι πολύ σημαντικό. Κανένα διμερές ζήτημα, μπορεί να επιλυθεί μονομερώς. Το Ποντιακό δεν ακουμπάει μόνο σε φόβους εδαφικού, αλλά και σε θέματα αξιοπρέπειας των τούρκων.
Γι αυτό και οι Πόντιοι δεν πρέπει να ξεχνούν ποτέ ότι οι όποιες αξιώσεις τους, πρέπει προηγουμένως να περάσουν από το κόσκινο του διαλόγου με τους γείτονες.